Mutlu olmak ister herkes değil mi? Mutlu mesut yaşayıp gitmek. Ben artık mutluluğu da isteyemiyorum. Çünkü biliyorum, bir gün o da bitecek. Önünde sonunda her şey bitiyor çünkü. Her şey yok oluyor. Peki ne istiyorum ben? İnsan mutlu olmak dahi istemiyorsa ne ister ki? Mutluluğu istememek değil benimki aslında, sadece biteceğini biliyorum ve korkuyorum. Sonunun nasıl bittiğini bildiğim bir hikaye heyecan vermiyor bana. Bu hikayenin sonunu da gördüm. Peki ya dışarıdaki onca insan? Onlar bilmiyorlar mı hiçbir şeyin sonsuza dek sürmeyeceğini? Biliyorlar... Hem de çok iyi biliyorlar. Peki mutlu olmak için neden herkes kendini paralıyor? Belki de umut dediğimiz şey tam da budur. Hikayenin sonunu okuduktan sonra başa dönmek ve farklı biteceğini ummak. Aptallık belki de... Ama bu, insanı insan yapan şey. Umut etmek... Ya da aptal olmak emin değilim.
Ben iyi oyuncuyumdur aslında. Mutluymuşum gibi davransam gerçekten mutlu olurmuyum acaba? Belki de... Bir umut...
Hepimiz hikayenin sonunu biliyoruz. Herkesin, her şeyin hikayesinin sonunu biliyoruz. Hepsinin sonu aynı. Tüm hikayeler aynı sözcüklerle bitiyor.
Ben kendi hikayemin sonunu da okudum: Kız ölüyor... Ama ben başa dönüyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Seçenek
Short Story"Bir yalana kaptırmışsın kendini. Kimse her zaman iyi olamaz biliyorsun. Sen de kırılıyorsun. Senin de canın yanıyor ve sen de can yakıyorsun. Sen bir kahraman degilsin, hayır... Sadece yorgun." İyi Uykular adlı yazımdan alıntıdır. Bu serideki her...
