İkinci Seçenek

Sırrın Masalı

  Bundan çok önce, henüz zaman bile var olmamışken bir sır atılmış ortaya. Küçük bir kız çocuğu sokakta oynarken gözünün önünde kanatlarını çırpan bu sırra karşı koyamamış. Minik elleri arasına alıp odasına götürmüş. Gözünde kuleleri sağlam ve yıkılmaz duvarları olan bu kale içerisinde onu güvende tutacağını düşünmüş. Aradan zaman geçtikçe, bu sırrın kanatları güçlenmeye başlamış. Konulduğu güçsüz kavanozu zorlamaya başlamış ve gövdesinde çatlaklar oluşturmuş. Küçük kız korkmuş, çünkü birden bu heybetli kalesinin duvarlarına gerçeklik çarpmış ve dört sıkıcı duvara dönüşmüşler. Sır günden güne güçlenip pençelerini çıkarmaya başladığında aslında o kadar da güvende olmadığını anlamış. Birilerine anlatıp yardım almak istemiş. Ama insanlar acımasızmış. Küçük kız birden aslında şövalyelerinin olmadığını anlamış. Zırhlarına korku çarpmış ve oyuncak ayılara dönüşmüşler. Kaçıp kurtulmak istemiş. Kapıya koştuğunda altın kaplama metrelerce yükseklikteki değerli taşlarla süslü devasa kapısı, çürük bir tahtaya dönüşmüş. Böceklerin yediği gıcırdayan kapıya umutsuzluk çarpmış, kapı aralanmış. Küçük kız dışarıya titreyerek çıktığında bu gösterişli sırrı bulduğu bahçesine gözyaşları çarpmış, sisli bir mezarlığa dönüşmüş. Attığı tiz çığlık soğuk mermer taşlarda yankılanmış. Çünkü sır aralık kapıdan çıkmış. Uzun ve çatallaşmış kanatları etrafında canlı olan her şeyi yıkmış. Çürük nefesi yerdeki çiçekleri soldurmuş. Küçük kız çocuğu dizlerini karnına çekerek kendini korumaya çalışmış. Sır, kız çocuğuna uyuşuk adımlarla yaklaşmış. Kızın terlemiş bedenine dokunduğunda kız da sır da ortadan kaybolmuşlar.

   Derler ki, kim bir sırrı saklamaya çalışırsa gerçekler tek tek yüzüne çarpmaya başlarmış, güvendiği mühürlü dudakları önünde sonunda titrermiş. Ve bu canavar, sadece onu değil çevresindekileri de yitirirmiş. Küçük kız çocuğu ise zaman başladığında hayalet olarak dolaşmış.  Biri sırra bulaşırsa onu vazgeçirmek için elinden geleni yaparmış. Ancak sır onlara bir kez dokunduğunda yapabileceği tek şey ağlamak olurmuş.

 Bazıları küçük kıza isim bile takmış… Kimileri korkaklık demiş, kimileri ise vicdan…