İkinci Seçenek

Evrendeki Cam Kırıkları

Neredeyim bilmiyorum.  Sanki aynı anda zaman ve mekanda onlarca parçaya ayrılıyorum. Her bir parçam evrendeki yıldızların arasına karışıyor. Hiçbiri gerçek ben değil. Sadece benliğimin yansımaları.  Ekolarım yankılanırken gerçek ben ortalarda yok. Hala burada bir yerlerde biliyorum. Dışarı çıkmıyor. Belki de çıkamıyor. Hatırlamaya çalıştıkça anılarım cam kırıkları gibi ruhuma batıyor. Kanamıyor ama , kanasa bu kadar acımazdı belki. Kırık parçalar saplandıklari yerde kalıyor. Derimin altında her hareket ettiğimde oynayıp beni deli ediyorlar. Etrafımdakiler... Sanki onlar da birer yansıma. Hiçbirinin gerçekliği burada değil. Benlikleri parçalanmış onların da. Evrene dağılmışlar benimkiler gibi... Herkes o kadar yorgun ki, kimsenin evreni dolaşıp o parçaları toplayacak hali yok. Bırakmışlar artık. Önlerinden geçseler de ellerini uzatıp alamayacak kadar aciz... Sorun onlarda değil ama. Bizi parçalayanlarda. Bu parçalar içeriden kırılmış. Sanki biri içeri girip çekiçle vurduktan sonra kaçmış. Ortalığı temizlemek bize kalmış. Dağılan parçaları toplayıp yapıştırmak yerine ayağımızla itekleyip uçurumdan atmışız. Temizlik bize göre değil çünkü. "Şimdi her yerde parçaları eksik yapbozlar gibi insanlar var. Kimileri duygularını kaybetmis, kimileri aklını..." Yerler cam kırıkları ile dolu. Kimse dikkat etmiyor ama. Ayağınıza batarsa fark edersiniz ancak. Bulduğunuz parçaları iteklemeyin. Yere daha dikkatli bakin. Her yerdeler... Herkesten kopan güneş vurdukça parlayan kristal parçalar... Onlar sahiplerine ait. Yerlere bakın. Evrendeki cam kırıklarına dikkat edin...

lütfen yorum bırakın ya da oylayın. Eleştiriler benim için çok önemli. Tırnak içine aldığım cümle alıntıdır ancak kimin olduğunu anımsayamadım kusura bakmayın. Hoşçakalın...