Stitches

Chapter 9

"Please, tell me! I'm just dreaming right? I mean okay lang naman sa akin na maging independent pero omo! Bakit kasama siyaaa?" Agaran kong react sa sinabi ng baliw kong Nanay.

Hind ko kaya yun! Naiinis na nga ako sa pagmumukha niya makita ko lang siya ilang segundo tapos makakasama ko pa siya? Kamusta naman buhay ko niyan?

"No. You're not dreaming, Breanne. Pack your things now. You'll be leaving together with Edward."

Omo! I can't take this anymore. Life, why you need to be this hard?

Napapadyak ako sa inis. Tinignan ko si Edward at mas lalo lang along nainis. He's acting so cool while me? Eto kanina pa confused, frustrated. Aishhhh.

"Ma naman eh. Di ka na ba talaga---" hindi ko na nagawang ituloy pa ang sasabihin ko dahil pinutol na agad ni Mama ang balak kong sabihin.

"No. Go to your room and pack your things. And that's my final decision. Your father already knows about our plan."

Aishh. Naiiyak ako. Wala akong magawa para mapigilan si Mama kaya umakyat na lang ako sa kwarto ko at inayos ang mga gamit ko.

Okay lang naman sa akin na maging independent ee. Ang hindi ko matanggap ay yung kasama ko pa siya. Pwede naman kasing ako lang. Bakit kasama pa siya. Para bantayan ako? Duh! Kaya ko kaya sarili ko. Hays.

Kinuha ko na lang ang mga maleta at mangiyak-iyak na inayos ang gamit ko.

"Oh ang bagal mo namang mag-ayos ng gamit mo, anak."

Para akong lantang gulay habang bumababa sa hagdan. Ayoko talaga umalis lalo't pa kasama ko ang bampirang yan. What if? Kagatin niya ako sa leeg? Aish. Bakit kasi diyan niya pa ako ipagkakatiwala? Sa lalaki pa talaga!

"Anak, wag ka ng malungkot. Bibisita naman kami doon sa apartment niyo e." Niyakap ako ni mama habang ako naman ay maluha-luha ulit. Aish kakaiyak ko lang kanina eh.

"Ma naman ee."

"Tsaka anak, andiyan naman si Edward. Yieee, malay mo madevelop kayo. Ahihi." Doon na ako napalayo kay Mama at naiinis na napatitig sa kanya.

"Ma naman ee. Never! Never mangyayari yan!"

Tumingin ako sa paligid at nakahinga ng naluwag nang makitang wala doon si bampira.

"Oh hinahanap mo siya anak? Andoon siya sa kotse niya. Hinihintay kana."

"Maaaaa!" Inis kong sigaw habang ta-tawa lang ang baliw kong nanay.

Yung totoo? Kailan ko na bang tumawag sa Mental?

"Mamimiss kita anak. Huwag ka muna bubukaka ah, ayoko pa magka----"

"Maaaaa!'

Aishh 'di ko na alam ang gagawin ko sa nanay ko. Huhu.

Hindi na ako muling lumapit pa kay Mama dahil baka kung ano na namang sabihin niya. Sasakay na dapat ako sa backseat ng kotse ng bampira ito ng pumipeep siya.

'Grrr~ anong problema nito?'

Nakita kong binuksan niya ang pintuan sa passenger seat kaya sumilip ako doon.

"What's your problem, cold vampire?" Tanong ko na naiinis.

"Tss. Do I look like a driver?" Napatawa naman ako ng mahina nung sinabi niya yun. Maasar nga.

"Hmm bakit hindi ba?"

"Tss! I am not born to be your freaking driver! Sit beside me or you'll be the one who'll drive this car." Lalo akong napatawa dahil sa inasal niya.