de droom

het NK

Als die ochtend mijn wekker gaat zit ik meteen rechtop in mijn bed. Ik voel gelijk de zenuwen maar het zijn gezonde normale zenuwen. Als ik me heb omgekleed ga ik naar beneden waar mijn moeder mijn eten dat ik mee moet nemen. Na dat ik heb ontbeten en de laatste dingen die ik nog in mijn tas moest doen er in heb gedaan. Stap ik op de fiets naar Emma. Wanneer ik bij Emma haar huis komt staat ze al klaar. Bij Emma gieren de zenuwen door het lijf, dan zijn de zenuwen van mij echt niets. Gelukkig kan ik haar een beetje kalmeren door onderweg naar het zwembad met haar te kletsen.

Hallo meiden zegt Bas, Hebben jullie er zin in. Ik zeg gelijk ja! Emma zegt ja, maar ben wel erg zenuwachtig. Onderweg kalmeert bas haar en vertelt nog een keer hoe alles in zijn werk gaat. Als Bas dit voor de zo veelste keer heeft vertelt onspant ze weer en raakt ook niet meer gespannen als we er zijn.

De vrouw bij de deur vraagt naar onze namen. Nadat we antwoord wijst ze ons de kleedkamer. Bas zegt tegen ons dat hij nog wat moest regelen en dat we hem voor het inzwemmen hem bij het zwembad moeten zoeken.

In de kleedkamer lachen we heel veel en als we eindelijk na tien minuten zijn we omgekleed. Vervolgens gaan we lachend op zoek naar Bas, die we vinden bij de rand van het inzwem zwembad. Hij ziet ons gelijk en zegt zo te zien is het een vrolijke boel, maat niet te veel lachen tijdens het zwemmen want dan krijg je allemaal water in je mond. Maar als je zo beter kan zwemmen moet je het zeker doen. We barsten gelijk weer in lachen uit, na een paar minuten kunnen we weer gewoon doen. Dan zegt Bas dat we moeten gaan zwemmen, het gewone inzwem programma maar dan wel rustig aan. Over een half uur moeten Emma en ik starten in de schoolslag. Na de eerste baantjes zwemmen voelde ik alle zenuwen weg gaan en voel ik me helemaal lekker. Zwemmen is gewoon iets wat ik erg graag doe en mij is altijd vertelt dat je moet doen wat je leuk vindt. Vijf minuten voor dat ik moet starten komen we het zwembad uit en gaan naar het wedstrijd bad. Daar staat Bas die ons nog een keer zegt dat we er voor moeten gaan, maar dat we niet meer dan ons best kunnen doen. Met deze woorden ga ik naar mijn startblok en wacht op mijn start zijn.

Als ik het startschot hoor voel ik dat al mijn spieren in beweging komen en ik met alle kracht die ik heb afzet. Het was een hele goede start, ik lig dan ook gelijk voor! Emma ligt achter me, maar had niet zo een goede start en dat is altijd haar sterke punt. Moet me nu alleen wel gaan focussen op mijn eigen race, dit is een van de races waar ik goed in ben. Als ik twee baantjes heb gezwommen van de vier, heb ik een behoorlijke voor sprong op de tweede, ik gok zo'n vijf meter. Ik ben Emma uit het oog verloren, maar daar moet ik me nu ook niet op focussen. Ik ben deze race veel te veel bezig met waar Emma zwemt. Halverwege mijn derde baantje zet ik mijn versnelling in, ik merk dat ik nog wel veel energie over heb, dus zet een harde eindsprint in tijdens mijn laatste baantje. Als ik de muur aan tik weet ik niet of ik of ik eerste of tweede ben, de gene die tweede stond heeft namelijk ook een harde eindsprint gemaakt. Ik kijk snel naar Bas die mij gebaard dat ik eerste ben. Als ik dit zie begin ik te juigen, ben zo bij! Als dit het begin is, en dan moet ik nog drie wedstrijden. Emma eindigt uit eindelijk als derde, dit is ook niet haar beste slag. Maar ja, derde is ook goed. Toch ik ben heel erg blij dat ik eerste ben!

Tijdens het uitzwemmen, praat ik met Emma over de eerste wedstrijd. Ze is heel erg blij dat ze toch derde is geworden, want ze is het slechtste in de schoolslag. Terwijl mijn sterkste juist de schoolslag en vlinderslag zijn. Zij moet het hebben van haar start ik van mijn eindsprint, zo zijn we allebei hele andere zwemmers, maar toch aan elkaar gewaagd en hele goede vriendinnen.

Dan roept Bas dat we nog tien minuten hebben en dan moeten we starten bij de vlinderslag. Ik zwem nog een baantje vlinderslag en dan ga ik het zwembad uit. Bas legt met uit dat een van mijn tegenstanders haar eindsprint al heel vroeg inzet, maar dat ik me er niet teveel in moet laten mee gaan maar wel een beetje.