Als ik de volgende morgen wakker wordt, is het eerste wat ik denk: ik ga het ziekenhuis vandaag verkennen. Na het ontbijt ga ik in mijn rolstoel zitten en met veel gestuntel kom ik mijn kamer uit. En ga naar de huiskamer van de afdeling. Als ik de huiskamer binnen kom zit er aan een van de drie tafels een meisje te tekenen. Voorzichtig rij ik tussen de stoelen en tafels door. Als ik dichter bij kom zie ik wat ze aan het teken is, ze is helemaal niet aan het teken, maar ze is aan het krassen met een zwart potlood op een blaadje. Als ik mijn rolstoel op de plek naast haar rol, zeg ik voorzichtig: "Hoi." "Ooh hallo, ik had je niet gezien" En ze gaat weer verder met krassen, het blaadje is nu bijna zwart. "Wat doe je eigenlijk?" vraag ik. "Huh ik." "Ja jij, hoe heet je eigenlijk?" "Sabine en jij?" "Ik heet Sandra, wat doe je?" "Mijn frustratie er uit tekenen." "Waarom?"vraag ik. "Als je na de thee met mij mee naar mijn kamer gaat zal ik het je vertellen." "Oke" Waarom kan ze het niet gewoon hier vertellen.
JE LEEST
de droom
Teen FictionSandra heeft een droom, en niet zo maar een, een olympische droom. Namelijk olympisch goud, ze heeft er alles voor over. maar wat gebeurt er dan..........Iets wat niemand van te voren had kunnen bedenken.
