7 Reasons Why :: Vhope ✔

11

Taehyung mahvolmuştu. Kesinlikle son kasetten sonra dakikalarca ağlamış ve titreyip durmuştu.

Çok çaresiz hissediyordu. Hoseok'u hayatta tutabilecekken onun yok olup gitmesini seyretmişti. Aşkla bakmak yerine aşk cümleleri de kullanmalıydı. Ama Hoseok'un sevgisini bilemezdi.

Tahmin de edemezdi. Hoseok, acılarını bile gözlerinden saklarken nasıl görebilirdi ki sevgisini?

"Hoseok"

Gece boyunca ağlayıp durmasına rağmen, güçsüz düşmesine rağmen hatta annesi gelip sakinleştirmeye çalışsa bile ağlamaya devam etmişti.

Hoseok elleri arasından kayıp gitmişti. Onu tutabilirdi ama yapamamıştı. Tek suçlu Taehyung'tu.

"Hoseok benim yüzümden öldü."

Annesine kızarmış gözleriyle bakarken kadın oğlunun saçlarını okşadı.

"Ona, onu ne kadar çok sevdiğimi söylemeliydim. Tüm suç benim. Onu kurtarabilirdim ama yapamadım. Benim yüzümden!"

Bayan Kim bile Taehyung'un ilgisini ilk kez öğreniyordu. Onların sadece çok yakın arkadaş olduğunu sanmasına rağmen oğlu, Hoseok'a delicesine aşıktı.

"Onu geri istiyorum. Lütfen... Her daim sevgimi dillendireceğim. Anne, gelmesini istiyorum. O buraya gelmeli."

Genç kadın yine cevap vermedi. Cevap verebileceği bir durum yoktu. Bu durumda motive edici tek bir şey dahi diyemezdi ki.

"Onu istiyorum diyorum."

Taehyung çıldırıyordu. Kesinlikle hiç ama hiç iyi değildi. Okula dahi gitmemişti. O okula gitmek istemiyordu. Nefes almayı da istemiyordu. Yaşamak istemiyordu. Kendini suçluyor, Hoseok'u istiyor ve ağlıyordu.

Kafasını çevirdiğinde masada gördüğü kasete birkaç saniye bakıp hızla ayağa kalktı. Genç kadın korkuyla oğlunu izliyordu. Kendine bir şey yapacak diye çok ama çok korktuğunu itiraf etmeliydi.

Taehyung 8 numaralı kasedi eline aldı ve hızla kaset çalardaki 7 numaralı kasedi çıkartıp titreyen parmakları ile kasedi taktı.

Bu kasedin sadece kendisine özel olduğunu not düşmüştü Hoseok. Bu yüzden daha fazla bekletmeden dinlemeliydi. Daha çok acı çekecekti sesini duyunca ve dediklerini dinleyince ama kendisine özel olan bu kasedi merak ediyordu.

Annesi merakla kendisine baksa bile kulaklıkları aceleyle takıp kasedi çalıştırdı.

"Merhaba Taehyung. Bu kısa kasette senden bir yere gelmeni isteyeceğim. Lütfen çabuk ol, olur mu?"

Taehyung ayağa kalktı ve pijamalarını dahi umursamadan kasaba haritasını da eline alarak, annesinin bağırışlarını kulak ardı ederek aşağıya indi.

"Kasabanın güneyindeki ormanlık arazinin yakınında bir mahalle var. O mahallede lütfen 7 numaralı eve git."

Kaset bittiğinde aceleyle bisikletine atladı ve pedallara yüklendi. Orada kendisini ne bekliyordu bilmiyordu.

Galiba büyük ihtimalle bir kasetti ya da Hoseok'un bir yakınının bulunduğu bir evdi.

Rüzgar yanaklarındaki ıslaklıkları kuruturken daha da hızlandı. Hoseok her ne derse yapabilecekmiş gibi hissediyordu Taehyung. Onun için ölebilirdi de.

En azından anlamsız oksijen tüketimi son bulurdu ve Hoseok'un yanına gitmiş olurdu.

Bacaklarına giren ağrılı bir yolculuğun ardından denilen evin kapısının önüne gelince bisikletini yere koyup koşarak bahçeden içeriye girdi.

İçeride onu ne bekliyordu bir fikri yoktu ama heyecandan bacakları titriyordu. Kapıyı aceleyle tıklattığı birkaç seferden sonra kapı açıldığında yaşlı bir kadın Taehyung'a gülümseyerek baktı.

"Ah tatlım merhaba, Taehyung değil mi?"

Kafasını aşağı yukarı salladı. Hızla nefes alıp veriyordu yorgunlukla. Yaşlı kadının yüzündeki gülümseme genişlediğinde yutkundu. Burada kendisini neyin beklediğini merak ediyordu.

"Bizde seni bekliyorduk."

Biz? Merakı bir kat daha artarken kadın kafasını arkaya çevirdi ve içeriye doğru bağırdı.

"Taehyung geldi tatlım. Buraya gel."

Kim gelecekti? Hoseok onu nereye getirmişti böyle. Saniyeler sonra merdivenlerden koşma sesi kulaklarına dolmuştu. Kapı tamamen aralık olmadığı için içeriyi de göremiyordu ama kim olduğunu fazlaca merak ettiğini itiraf etmeliydi.

Yaşlı kadın Taehyung'a bir kez daha bakıp kapıyı araladığında Taehyung'un karşısında gördüğü kişiyle titreyen bacakları vücudunu daha fazla taşıyamadı ve yere dizleri üzerinde yığılmasına sebep oldu.

"Hoseok..."

Hoseok? Hoseok.

Diğer bölüm : Final.