lost

hoofdstuk 5. kapuchonboy heeft een vijand

hoofdstuk 5.

Het beeld werd wazig toen ik me op de glazode concentreerde, maar het begon snel al wat scherper te worden. Ik onderscheidde een vuur van de rest van het beeld. En ik zag twee mensen staan praten, ik herkende er èèn, het was kapuchonboy. Ze stonden met z'n tweeen naast het vuur, samen prevelden ze een of andere spreuk. het vuur vlamde steeds verder op en toen hij bijna tegen mijn gezicht aankwam stopte ze met prevelen.

het wezen naast kapuchonboy begon te praten op een beetje zangerige toon:'oh machtige Helphy, herrijs uit uw eonen oude gevangenis'. Ik slikte want dit klonk niet goed. Ik keek naar het wezen wat net had gepraat, en zag dat hij geen mens was of iets wat er ook maar op leek.

Het wezen had slagtanden zo groot als van een volwassen olifant, hij was zelf heel klein ongeveer zo'n meter groot. Ik had het gevoel dat de slagtanden nog groter waren dan hijzelf, ze zaten hem de hele tijd in de weg. Verder had hij rode ogen en en soort huid van haren van 10 cm lang. Hij stond als een mens maar hij was een beetje als een aap naar voren bebogen, misschien kwam dat door het gewicht door de slagtanden.

De grond onder het vuur begon te rammelen, dat zag ik ook alleen omdat het vuur meer begon te vlakkeren. Het vuur werd een beetje doorzichtig en ik kon zien waarop het vuur brandde, namelijk niks. geen hout, papier wat dan ook wat brandbaar is, alleen maar aarde.

Het vuur vlakkerde nog eventjes maar daarna ging het langzaam uit. Ik hield mijn adem in want ik vertrouwde dit voor geen meter. En ik had gelijk want vlak daarna barstte de aarde open en stond er een nieuw wezen, alweer ik werd er helemaal gek van hoeveel monsters bestonden er wel niet. Dit wezen stond alleen in brand, alsof hij het vuur van daarnet in zich had opgezogen, misschien had hij dat ook wel.

'oude vriend, welkom terug' zei kapuchonboy, Helphy grauwde naar hem, waaruit ik opmaakte dat ze niet hele goede vrienden waren geweest. 'Volgens mij heeft hij er niet zo'n zin in' zei hij tegen slagtandaap. 'Je maakt een grapje, Simon. Wie heeft er nou wel zin in, nadat je een paar eonen lang hebt geslapen even de wereld te vernietigen'. Slagtandaap keek Simon boos aan en hij viel opeens op de grond, met een zo'n pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht dat ik bijna medelijde had.

Slagtandaap spreidde zijn armen en zei:'ik ben de heerser van de wereld', ik vond het een beetje cliché maar het was nog steeds angstaanjagend.

Het beeld werd wazig net zoals aan het begin van de glazode en ik kwam weer terug in mijn kamer, bij Chelsea. 'Wat was dat?' zei ik helemaal overrompeld. 'Dat was het einde van de wereld' zei Chelsea kalm.

********************************************************************************************************

*eon=eeuwigheid, vote comment en lees mijn verhaal pliezz*