lost

hoofdstuk 6. de buschauffeur heeft een hoorn

hoofdstuk 6.

We zaten samen op mijn bed, voor ons uit te staren, niet wetend wat te doen. We zaten daar al zo'n uur in stilte, we durvden het allebei niet te verbreken. Bang dat we de ander uit een meesterplan haalden. Ik keek naar Chelsea, die een beetje ouder begon te lijken, alsof de zorgen haar ouder maakten.

Ze zag me kijken en glimlachte, 'weet je vroeger was ik zoals jij, zorgeloos, doen wat ik wil. Een hekel aan volwassenen hebben, of teminste ouderen'. Dat herrinerde me eraan:'Ik moet nog naar Jaylinn'.

Ik begon me meteen zorgen te maken over hoe laat het was en of ze al op me zou wachtten. 'Je kan niet meer naar je vriendin'. Ik keek haar boos aan, 'hoezo niet, tuurlijk kan dat. En trouwens ik weet niet eens wat die helphi is, je wilde het me niet helemaal vertellen'. Dat was waar ik had het haar telkens weer gevraagd maar ik was er blijkbaar nog niet klaarvoor ofzo.

'Ze zullen je meenemen, proberen je te vermoorden' zei ze boos terug, alsof ik de stomste keuze van mijn leven zou maken als ik weg zou gaan.

'Kijk' zei ze op een kalme, boze toon, 'jij bent één van de machtigste yari's die ík ooit onmoet heb, en ik heb er veel ontmoet geloof me maar. Je begrijpt het alleen nog niet, een yari zijn is gewoon gevaarlijk, je hebt het zelf meegemaakt een paar dagen geleden. Je zag Simon de hele tijd. Dat is zoiezo geen goed teken, de meeste yari's worden niet eens volwassen. Ze worden door onze vijanden vermoord, gewoon omdat ze bestaan. Jullie moeten in veiligheid worden gebracht, en we hebben daar ook een plek voor' ze stopte even, keek me aan en ging niet verder.

'Waarom liet je me na de eerste ontmoeting dan gewoon gaan, en wie of wat mag dan de goeie kant zijn? Misschien ben jij wel slecht!' ik keek haar even woedend aan, maar gaf toch toe: 'oke dan, ik ga niet naar Jaylinn. En ik wil ook best naar die veilige plek van jullie gaan maar, op 1 voorwaarde'  ik stopte en keek haar aan.

'Ik doe het voor alles' zei chelsea ook niet meer zo boos. 'Als we daar zijn, vertel je me alles'. Chelsea slikte, maar knikte. Ze moest wel heel veel om me geven ook al kende ze me helemaal niet zo goed. 'Ik roep Tale, en dan gaan we. Je hoeft geen spullen te pakken, alles wat je nodig hebt komt daar aan'.

'wie is Tale'? Ze greep mijn hand en zei: 'ook een yari'. Ik was niet helemaal tevreden met dat antwoord maar ik knikte toch. We slopen langs mijn ouders en liepen naar buiten. We liepen een beetje rond, ik had geen idee waarom maar ik durfde het niet te vragen Chelsea keek de hele tijd geconcentreerd naar de grond. uiteindelijk vond ze blijkbaar iets want ze bukte en pakte een scherf van een gebroken bierglas op, ik keek haar vragend aan.

'We gaan een glazode verzenden' zei ze alsof dat het duidelijk moest maken. Ze prevelde een of andere spreuk, en de glazode vervaagde langzaam. 'Tale is er over 3, 2, 1' er liep een jongen in een spijkerbroek tot zijn knieen wat raar is in hartje winter, en met een groen t-shirt aan met een of  ander teken erop de straat in waar wij waren.

'hey' zei hij tegen mijn, bloosde hij nou? 'Ik ben Tale' ja hij bloosde echt, hij stotterde ook een beetje. 'Xari' zei ik onverschilig terug, Chelsea knikte goedkeurend en zei tegen mij: 'Tale is de aanvoerder van het kamp, hij is er het langste en hij is de meest getrainde'. Ik keek naar Tale nu ze het zei hij zag er best getraind uit, voor andere meisjes zou hij knap zijn maar het kon me allemaal niet zo schelen.

'Gaan we'? stotterde hij, hij keek naar Chelsea alsof zij de baas was. Chelsea knikte, 'gaan jullie maar. Ik kom zo wel, ik ga een andere weg'. Ik knikte maar Tale leek een beetje zenuwachtig bij dit idee. 'We kunnen wel een andere weg nemen, m.' hij keek naar mij en bedacht zich, dacht even na 'Chelsea'.

Chelsea gaf hem een strenge blik en we begrepen allebei dat dat geen ja was. Hij knikte zenuwachtig en zei: 'kom je, we hebben een bus te nemen'. We liepen weg bij Chelsea en gingen bij een busstation staan. Er kwam al heel snel een bus, het was een doodnormale bus en ik begreep niet waarom we een bus moesten nemen om naar 1 of ander magische plek te gaan. Tale legde twee gedroogde bladeren op het plankje van de chauffeur, in plaats van zijn kaart tegen de lezer te houden (ov-chipkaart). Eerst keek de man ons vragend aan maar daarna keek hij toch begrijpelijk, hij pakte de speaker en zei: 'hier eindigt de dienst van deze bus wilt u alstublieft hier uitstappen', iedereen in de bus stapte uit alsof het doodnormaal was dat een bus opeens geen dienst meer had. Ik wilde de bus ook uitlopen maar Tale hield me tegen door aan mijn arm te trekken, hij schudden blozend nee en ging toen op een bankje zitten. Ik ging naast hem zitten, waardoor hij aan het randje van zijn t-shirt begon te pulken.

Nadat iedereen uit de bus was gestapt, ging de bus rijden. Het ging bijna net zo hard als een vliegtuig, de wereld vloog in een wirwar om ons heen ik kon niks meer van elkaar onderscheidden. Ik werd er een beetje misselijk van als ik naar buiten keek dus ik besloot naar de chauffeur te kijken, eerst viel me niks op maar toen ik goed keek zag ik dat hij een hoorn op zijn voorhoofd had gekregen, ik giegelde waardoor Tale nog harder begon te pulken.

'Spot niet met mijn hoorn alsjeblieft' zei de chauffeur, 'dat vind ik niet geweldig'. En toen hij dat zei begonnen we langzamer te rijden en kon ik onderscheidden waar we waren.

Het was er prachtig, overal stonden bomen in felle kleuren, vraag niet aan mij waarom ze gekleurd waren. Er was een meerte met allemaal exotische vogels erin zwemmend, en overal liepen jongens rond met een gelijksoortig outfit als Tale, alleen zij hadden gele shirtjes. Een paar keken me verbaasd aan, anderen waren bezig met het uitschakelen van stoffen dummies.

Ik was zo gefasineerd dat ik het helemaal niet had opgemerkt dat Chelsea opeens voor me stond, 'mooi he? Maar kom je mee ik heb je nog een uitleg verschuldigd'. Ik knikte en liep samen met haar een van de bamboe huisje in die er stonden.

***********************************************************************************************************

*eindelijk het langste stuk tot nu toe, maar dus hier is ie! het volgende deel*