Çaresizlik

Bölüm 6

Ceylan gözlüm evin kapısından geçinceye kadar seyr etdim. Sonra eve gelmek üzere yola çıktım, çok yorgundum ve düşünceliydim. Aklımdan ne martılar çıkıyordu ne de bana sıkıca sarılmağı...

Gece boyu hiç uyuyamadım. Uzun zaman geçti Güneş doğuyordu, telefonu açıp ona "Günaydın Ceylan gözlüm" mesajını gönderdim. Üzerinden birkaç saat geçti ama cevap gelmedi.

"Normalde hep bu saatlerde üniversiteye giderdi, neden şimdi cevap vermedi ki ? Belki de hastalanmıştır, zaten yağmurlu havada üşütüyordu"

Artık aradan günler geçmişti, o kadar mesajlarıma cevap yoktu, kaç kez aradım ama hepsinde telefonu kapalıydı, üniversite arkadaşlarına sordum, kaç gündür derslere de gelmiyor dediler. Çok çaresiz kalmıştım, artık bir çare vardı, mahallelerine gitmek ve bi şekilde nerede olduğunu öyrenmek.

Öyle yaptım, mahallelerine gittim. Evleri tam karşıdaydı, çok izledim ama sanki evde hiç kimse yoktu, sonunda eve yaklaşmaya karar verdim, tam evin kapısını çalmak isterken sokaktan bi teyze seslendi.

Teyze : "Evladım evde hiç kimse yok, boşuna çalma"

- "Teyze peki nerde olduklarını biliyormusun ?"

Teyze : "Sen kimsin ki evladım ? Neden arıyorsun ?"

Nerede olduklarını öyrenmek için bir şey söylemeliydim. Biraz düşündüm ve Teyzeden haber almak için yalan konuşmaya başladım

- "Ben Ceylanın üniversite arkadaşıyım, bir kaç gündür Ceylan derslere gelmiyor, ödevleri vermek için geldim"

Teyze : "Evladım, bir kaç gün önce Ceylanı hastaneye götürdüler. Dün komşularla ziyaretine gittik, malesef Ceylan sizlere ömür..."