Waves

Gail

Hoi mensjes,

Even een kort hoofstukje erachteraan, 

Het leek me namelijk ook leuk om het verhaal aan twee kanten te vertellen.

En ik kon niet stoppen met schrijven dat ook niet (:

Heel veel lees plezier (:

Verbaast kijkt Gail Henderson het meisje na. Was hij dan toch te brutaal geweest?

Meestal vonden meisjes het leuk dat hij een grote mond op zette tegen anderen, maar dit meisje was anders. Ze had een scherpe opmerking terug gemaakt. Eentje waarop zelfs hij, die nog nooit, zolang hij het zich kon herinneren, met de mond vol tanden had gestaan niet kon beantwoorden.

Het had hem getroffen en nu hij er zo aan terug dacht, had hij het eigenlijk ook wel leuk gevonden.

Gail staat op en gaat weer zitten op de plek waar het meisje daarnet nog lag. Voordat hij haar had weggejaagd. Hij grinnikt even zacht en schudt zijn hoofd een paar keer.

‘Denk aan Jessica, Jessica met de blonde haren.’ Zegt hij hard op. ‘Denk aan Jessica, het meisje dat jou leuk vind en dat jij ook leuk vind.’  Even lukt het hem Jessica voor ogen te halen maar de haarkleur van Jessica kleurt langzaam in donker bruin, haar blauwe ogen kleuren langzaam fel groen en ze krijgt sproetjes. Gefrustreerd schudt hij opnieuw zijn hoofd. Dit kon hij niet gebruiken.

Als door een bij gestoken, springt hij overeind en sloft de grot uit. De grot die hij twee weken terug ontdekt had. Toen hij even weg moest van alles om hem heen en het gepush van zijn ouders.

Een halve dag heeft hij daar gezeten en geslapen. Hij had zijn ouders wel horen roepen, maar reageerde daar niet op. Hij zag ze door de duinen lopen opzoek naar hem, maar gevonden hadden ze hem niet. Gail klimt de duinen op en af en kijkt naar de miljarden zandkorreltjes die naar beneden rollen. Als hij bij de duin die aan het strand grenst komt en deze beklimt, wacht hij geen moment en rent op volle snelheid naar beneden. Schopt onderweg zijn slippers uit en blijft rennen. Hij is pas tevreden als zijn voeten het koele water van de middellandse zee raken.