Waves

Gail ~ Op weg

Hooi Peepss,

Het vorige hoofdstuk was nogal DRAMATISCH *pampampampaammmm, eng muziekje*

Maar ja, ik heb al een idee voor het plot en ik beloof jullie het is niet wat jullie ervan verwachten :)

Maar dat duurt nog even, helaas :(

Dus ik ga heel snel verder schrijven. Hier is het volgende hoofdstuk.

Thanks voor de votes!!! en de onzichtbare comments :P Just kidding. Veel plezier met lezen.

XXX Yaan

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 De zee spoelt over mijn voeten en kleine krabbetjes kruipen over mijn tenen. Mijn voeten worden ondergegraven door nat zand en ik doe net mijn ogen dicht als iets hards mijn voet raakt. Ik doe mijn ogen weer open en kijk naar wat mijn voet raakte. Een slipper drijft voor me in het water. Een bekende slipper. Ik ken hem, maar ik weet niet waarvan. Was er iemand op het feest met deze slipper. Was hij misschien van mijn kleine zusje. Ik buk om de slipper op te raken. De zool lijkt van kurk te zijn en het teenslipperding is van zwart glimmend plastic. Het lijkt op leer maar dat is het niet. Dat zie ik gelijk. Het is een goedkope namaak van een bekend model. Waarschijnlijk gewoon van Action. Ik kijk naar de maat, maar die is niet meer te lezen. De eigenaarster van de slipper draagt ze dus erg vaak. 

´Heej Gail!´ Hoor ik achter me. Marie, een vriendin van Jessica komt aan gelopen. ´Goeld dlat ik jle sie. Jesssia soekt allal naalr jle sinds vanmidlag.´ Zegt ze met dubbele tong en valt dan neer op de grond. Ik  zucht, stop de natte slipper in de kontzak van mijn zwembroek en loop naar haar toe. 

Ik wist dat Jessica me zocht. Maar ik ben niet naar haar toe gegaan toen mijn ouders begonnen. Zou daar een rede voor zijn? Vraag ik me af terwijl ik Marie omhoog hijs en haar over mijn schouder til. Ik ga haar eerst naar de huisjes brengen en dan ga ik opzoek naar Jessica. Spreek ik met mezelf af en ik loop met haar naar de huisjes. 

Voor me lopen een meisje met een wit zomerjurkje en een jongen die een arm om haar heeft geslagen. Wat grappig. Het meisje van de grot leek me nou niet bepaald een vriendjes type. Veel te fel allemaal. 

Opeens begint Marie hard op mijn rug te slaan. 'Set me neer!' Schreeuwt ze. Het meisje van de grot en haar vriendje draaien zich om en turen naar ons. Normaal had ik haar niet neer gezet maar op dit moment had ik geen zin in drama. Dus zet ik haar op de grond en ze rent naar de mensen voor ons, terwijl ze luid roept: 'Adam! Adam!' Ik ga toch wat sneller lopen, want ja ze is en blijft dronken.

De jongen geeft haar een knuffel en doet opgewekt. Maar ik kan zien dat hij het niet heel erg geweldig vind. 'Arme gozer.' Denk ik bij mezelf. Dan zie ik de uitdrukking op het gezicht van het meisje van de grot. 

Ze kijkt me vol afschuw aan. Ik zie aan haar ogen dat ze gehuild heeft en ineens krijg ik de grote aandrang om haar te troosten. Maar ik negeer het. 

Ik geef haar een walgelijke blik terug en kijk dan naar Marie en de jongen. 'Adam, duurt het nog lang?' Zegt het meisje van de grot een tikje geërgerd. De jongen die dus Adam heeft, haalt wanhopig zijn schouders op en hij blikt met zijn ogen naar Marie. Die nu op de grond zit en zich aan het been van Adam vast klampt. Ik zie dat het meisje van de grot weg wil en ik pak Marie bij haar arm. 'Kom, Marie. Zij willen ook met zijn tweeën kleffen, en ik denk niet dat ze zitten te wachten op een triootje.' 

De jongen die Adam heet, begint kei hard te lachen en het meisje van de grot kijkt me aan met een rare uitdrukking op haar gezicht aan. Even ben ik gehypnotiseerd door haar ogen en kan niet wegkijken. Ook zij blijft me aan kijken. 

Marie verbreekt de trance doordat ze keihard begint te schreeuwen en zich van me los rukt en zowat in Adams armen springt. Ik kijk even naar Marie en werp dan een smerige naar het meisje van de grot, waar ik nog steeds de naam niet van weet. 'Hej Bro.' Zegt de jongen die Adam heet. 'Breng jij mijn zusje even naar huis, dan ontferm ik me over deze troela hier. En hij tilt Marie op, die opgewekt begint te schateren.

Ik voel dat ik rood wordt.  Broer en zus. Tuurlijk. Ik wist dat ze geen vriendje had. Ze was wel ontzettend knap, maar ze leek me nou niet bepaald sociaal. Adam looopt met Marie in zijn handen naar het meisje van de grot en fluisterd wat in haar oor. Nouja, als je het fluisteren kunt noemen. Volgens mij is het de bedoeling dat ik het hoor, 

'Je weet het, trap zo hard als je kan in zijn ballen als hij iets probeert. Krab zijn ogen uit als hij ook maar naar je kijkt. Ik heb je niet voor niets geleerd om jezelf te verdedigen.' 

Ik rol met mijn ogen. Maar wat hij dan doet, verbaast me. Hij zet Marie neer, die gelijk begint met jammeren. En hij geeft haar een stevige knuffel. De gespanne houding van het meisje van de grot vaart weg en ik kan zien dat ze zich veilig voelt. Adam wrijft een paar haren die uit haar paardenstaart zijn ontsnapt uit haar gezicht en geeft haar een kus op haar hoofd. 'Hou je taai, Ally' Zegt hij tegen haar en laat haar los.

Dan neemt hij Marie mee en loopt verder. Ally kijkt hun nog even na en draait zich dan naar mij toe. 'Klaar om te gaan?' Snauwt ze me toe. Het is pikkedonker en de sterren staan helder aan de hemel. Het is nog een stuk te lopen naar de huisjes. 'Je kan ook alleen lopen hoor.' Ik doe net alsof ik me wil omdraaien maar ze grijpt mijn arm vast. 'Sorry.' Ze kijkt nu neutraal. 'Het is al goed.' Mompel ik en we lopen richting de huisjes.

Vlak voor ons vliegt er een kat over de weg en ze schrikt. Ze grijpt mijn hand vast en ik voel iets vreemds in mijn buik. De huid van mijn hand voelt aan alsof het in brand staat. 'Stom kind.' Denk ik maar ookal probeert ze haar hand een paar keer los te trekken ik laat haar niet los. We zeggen niets, we lopen alleen maar hand in hand. En eerlijk gezegd. Vind het helemaal niet erg.