Alorah POV*CLASSROOM*
*Glares at everyone*
"Grabe naman makatingin yan, parang mangangain ng tao. katakot bes!"
"Anong tinitingin-tingin niyang babaeng yan? Kala mo naman kung sinong mganda, eh matalino lang naman."
"Sarap dukutin ng mata neto ah. Nakaka---"
HEEEEEEEEEP! STAPH! Mali to. Joke lang yan. hahaha!
Bait ko kaya! Hihihi! Sa inyo ko lang sinabi yan. Kung may award lang ng most friendly sa school nasa akin na ang korona eh.
Anyway naimagine ko lang naman ang scene na yan. Never in my wildest existence na magiging super cold ako and glaring at people like that. Kyut ko kaya.
Natawa nalang ako sa mga iniisip ko. Abnormal ko talaga. -_-
I enter the classroom and they were staring at me. Deym! Bakit pa kasi ako nag imagine ng ganun. Ang bilis ng karma aba!
Or should I say, he's staring at me.
Tama ang nabasa niyo. Siya lang pala yung nakatingin sa akin. Assumera ko naman diba.
Pero teka, sino ba 'tong unggoy na 'to at wagas makatitig sakin? Nabighani ata sa kagandahan ko 'to eh. Hay! Ang hirap talaga maging maganda. Joke! Humble po ako. Maniwala kayo please.
Ok let me introduce my cute self. I'm Alorah Ashley Gonzaga, 18, and taking up Theater Arts. I want to be a Theater Performer someday like my Mom and Dad.
Nakikita ko talaga ang sarili ko dun. Hindi man halata pero marunong akong kumanta, huwag niyo nalang tanungin yung sayaw. Ehem. Baka maiyak kayo sa galing ko. Jokeee! Humble pa rin po ako. Maniwala ulit kayo please. Pero maiiyak talaga kayo, katatawa. Hayyyyy.
Words to describe myself, it would be "unpredictable". Oh! Taray noh. Pero oo, magulo kase utak ko. Pero matino naman ako mag isip, I think. Cute, sakto lang ang katawan, may laman naman ang utak bukod sa hangin, and gaya nung sabi ko kanina, friendly akong tao. Minsan nga---
"Lorah Ngetpaks! Lumilipad na naman utak mo. Lumayas ka nga ng classroom na 'to at wag ng papasok pa! Nakakainis talaga yang kapangitan mo! Lahat nalang ng lalaki sa classroom all eyes on you eh mas maganda naman ako sa'yo! imbyerna ka!"
Isa pa to eh. Kitang nagpapakilala pa ako sa inyo umeksena na agad. Siya talaga ang kontrabida sa buhay ko. Jokeeeee! Hindi ata lalampas ang isang araw na hindi ako tatawaging panget ng baklitang yan.
By the way, siya si Carlito Kean Crisostomo. a.ka. Carla, The Queen Mother. Kung anong kinalalaki ng pangalan, siyang ikina dyosa naman ng awra. Pero kahit ganyan iyan eh mahal na mahal ko yan. Best friend ko na siya since elementary days kaya sanay na ako sa pagmumukha niyang araw-araw tumatambad sa akin.
"Aba panget mo rin beks! Mas maganda ako sayo, lamang ng dozen timba of water na pampaligo! Ligo-ligo kase Carla hahaha!"
Natural na sa amin ni Carla na magbangayan ng ganito. Hindi kami Bff kung walang
laitan na nagaganap. Tindi noh?Napansin kong kanina pa nakatingin sa akin si koyang " i don't know his name". Hindi talaga natinag ah. Nakaupo siya sa kalapit ng upuan ko. Transferee ba 'to?
Wait....
(FLASHBACK)
2 Weeks Ago.
YOU ARE READING
Perfect Happily Never After
Teen FictionI hate fairytales. But I do believe in happy endings. Oh let me rephrase, I once believed in Happily Ever After.