Cem ile Ceren

      1.BÖLÜM

  Alarmın sesiyle yerimden sıçradım. Ahhh! Kim bu alarmın sesini bu kadar açmıştı ki! Ahh, tabi ki ben 

 Lanet olsun ki pişman olacağım şeyleri sürekli yapıyorum. Ben CEREN, CEREN YILDIZ. Hayatımı eğitimime adamış ve arkadaşı olmayan bir İNEĞİM. Bugün burslu kazandığım okulumda ilk günüm. Sanırım biraz daha durursam okulda ki son günüm olabilir.  Yataktan kalkım dolabıma geçtim. Şuan kaldığım yurda daha dün geldiğim için formamı almadım o yüzden de altıma siyah dar paçamı ve bol krem rengi ince kazağımı giydim. Uzun sarı saçlarımı düzelttim ve telefonumu çantama atarak çıktım. Okul ve yurdun arası fazla olmadığı için hemen okula vardım. Okulun kapısına girmek üzereyken biri kolumdan tutup beni kenara itti. Yüzünü görmek için başımı kaldırdığımda arkasında grup olan yakışıklı uzun boylu bi çocuk gördüm. Çocuk bana bakmadan arkasındakilere:

 - Cidden bu okulda temizlenmesi gereken ne kadar ÇÖP var öyle, dedi

  Arkasındaki grup da onun bu sözüne gülerek onay verdi. Durun bi dakika. O çocuk bana az önce 'ÇÖP' mü dedi. Seni gidi ukala piç. Demek bana çöp dersin ha. 

  'Tamam ceren sakin ol. Şuan daha önemli işlerin var. Mesela müdireyi bulmak gibi. Evet müdireyi bulmak.' Kendi kendimi avuttum ve içeri girdim. O çocuğa daha sonra gününü gösterebilirdim. İçeri girdiğimde ilk önce herkesin bana bakmasına anlam veremesem de sonradan üstümde ki 'sıradan' kıyafetlerden olduğunu tahmin etmem hiç de zor olmadı aslında.  

  Evet bunları da önemseyemezdim. O yüzden müdirenin odasını bulmaya odaklandım. Etrafıma baktım ama müdirenin odasına benzeyen hiç bi şey göremedim. Bende karşımdan gelen birine sordum;

  - Pardon müdirenin odası neresi acaba?

  Çocuk beni baştan ayağı süzdü ve yüzüme sıra geldiğinde;

  - 2. kat soldaki en son kapı, dedi.

  Çocuk hala yüzüme soru soran gözlerle bakıyordu. Bende onu hiç önemsemeden yanından geçip merdivenleri çıktım.Söylediği kapıya geldiğimde Derin bir nefes alıp kapıyı çaldım. İçeriden 'gir' sesi geldiginde içeri girdim ve odaya baktım. Müdire arkası dönük olan 4 oğlana sinirli bakışlar gönderiyordu. Onlara dönüp;

  - Çıkabilirsiniz ama bu konu burada kapanmış değil, dedi bağırarak.

  Onlardan da kısıkm sesli bir 'EVET' geldi. Ve hepsi odadan çıkamaya başladı. yüzlerine baktığımda sadece en sondakini tanımıştım.  Bana çöp diyen şerefsiz. Sonuçta ondan alınacak bi intikamım vardı. Biraz daha sabret ceren. Biraz daha... Müdire döndüm. Masasındaki bi kaç dosyaya bakarak:

  - Sen ceren olmalısın?, diye sordu.

  Bende:

  - Evet, diyerek bi adım öne gelmek için yeltendim. Yeltenir yeltenmez kendimi resmen yerle ilişkiye girmiş bi şekilde buldum. Sadece benim duyabileceğim yüksek sesle:

  - Ahh, işte sonunda çöp yerini buldu, dedi.

  Sesin nerden geldiğine olmak için kafamı kaldırdığımda o şerefsiz,pislik zengin züppeyle göz göze geldim. Sonra da bacağımın sızlamasıyla onda olan gözlerimi bacağıma çevirdim. Elimi attığımda hissettiğim sıcaklıkla yüzüm buruşmuştu. Kandan nefrett ederiiiimmm!!!!!!!!!!!!