Love you,goodbye

8/Niall

Lily

Περπατώ πάνω σε ένα πέτρινο πεζούλι και χρησιμοποιώ τα χέρια μου για λίγη ισορροπία.Εχω βάλει στοίχημα με τον Harry πως θα καταφέρω να το περπατήσω χωρίς να πέσω και έτσι θα γίνει.
Το πανόφορι του φτάνει σχεδόν στα γόνατα μου το οποίο είναι αστείο,αλλά με ζεσταίνει αρκετά.
Περνάω καλά μαζί του,είναι τόσο αστείος.
«Ακόμα;»φωνάζει βαζωντας τα χέρια του να ακουμπησουν τις ακρες του στοματος του.
«Βιάζεσαι να χάσεις;»
φωναζω επίσης.Κοιταζω τα παπούτσια μου και ύστερα σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά.
Ο παγωμένος αέρας χαϊδεύει το προσωπο μου και τρύπα τα ρούχα με αποτέλεσμα να χαϊδεύει και το σώμα μου επίσης.
Φτάνω στον τερματισμό και ένα τεράστιο χαμόγελο αποτυπώνεται στο προσωπο μου,νίκησα.
Έτρεξα κοντά του και του φωνάξα κοντά στο αυτί του.

«Νι-κη-σα!!»χειροκρότησα για το κατόρθωμα μου ενώ εκεινος με κοιτούσε χαμένος.

«Τι;»ρώτησα και τον κοίταξα περίεργα.
«Κάτι είναι από πίσω σου,κουνάει Lily»
ψυθιριζει ώστε να ακούσω μόνο εγω.
Γουρλωνω τα μάτια μου και η καρδια μου χτυπά γρήγορα βυθισμένη στον τρόμο που έχω πάρει.Μενω ακίνητη και προσεύχομαι να είναι αρκετά γενναίος ο Harry ώστε να μπορέσει να με σώσει.

«Μπου!»ούρλιαξα στην φωνή που ακούστηκε και στα χέρια που τυλίχθηκαν στην μέση μου.Ειχα αποδεχθεί τον θάνατο μου πρώτου τα γέλια του Harry γεμίζουν τα αυτιά μου.

«Τι εννοείς; Harry,αυτό ήταν.,
είσαι πραγματικά ηλίθιος τρόμαξα!»Γκρίνιαξα.
«Εσυ ποιος είσαι;»ρώτησα τον άνθρωπο που φοράει μαύρα ρούχα-εκεινος ήταν που με τρόμαξε προηγουμένως.

«Είμαι ο Niall,παιδικός φίλος του Harry»συστήθηκε.

«Τι δουλειά κανείς έδω τέτοια ώρα;»τον κοίταξα καπως καχύποπτα συνειδητοποιώντας πως δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για τον Harry,βασικά τίποτα απολύτως.

«Και εγω χάρηκα για την γνώριμια!»
χαμογέλασε όμως συνέχισε.
«Το σπίτι μου βρίσκεται μέσα στο δάσος,είναι 5 λεπτά από έδω.Πηρα ένα μήνυμα από αυτον τον κύριο -έδειξε τον Harry με το δάκτυλο του-και έλεγε να έρθω εδω και να τρόμαξω την κοπέλα που θα είναι κοντά του.Το όνομα σου;»
ρώτησε στο τέλος.
«Man,πες της και την ώρα που δέχτηκες το μήνυμα»
πετάχτηκε ο Harry.

«Είμαι η Lily»συστήθηκα με την σειρά μου στον Niall αγνοώντας παντελώς τα λόγια του Harry.

«Ωστόσο εμείς οι δυο δεν τελειώσαμε»γύρισα αυτή την φορά και απευθύνθηκα στον Harry που με κοίταζε με ένα απαλό χαμόγελο.
«Σταματά να γελάς»απαίτησα.
«Τι να σταματήσω;»χαμογέλασε εντονότερα.

«Ειπα σταματά να γελάς,θα σε μπάτσισω»

Το βλέμμα του μετατράπηκε σε ένα γεμάτο έκπληξη.

«Θα με μπατσισεις;»
τα μάτια του στένεψαν.
«Θα σε μπατσισω»
επανέλαβα τα λόγια του.

«Φαντάζομαι να μην είναι τόσο άγρια πάντα»
«Κατσε να μάθεις»
Δεν το πιστεύω ότι το ειπα αυτό.Οταν είπε αυτή την ατάκα η πρωταγωνίστρια στην ταινία ακούστηκε τόσο πιασαρικο,τώρα όμως είναι για να βαλεις τα γέλια.
"Κατσε να μάθεις;"
Aλήθεια τώρα Lily;!

Σημείωση 1η: επέκταση του πιασαρικου λεξιλογίου.

«Μου αρέσει!»
το χέρι του Niall περνάει και αγγίζει τον ώμο μου.Γελασε και τον μιμήθηκα.

«Είναι αργά,ας φύγουμε»
σηκώθηκε και μας κοίταξε ψυχρά και ύστερα περπάτησε μακριά μας.
Το χαμόγελο μου σβήστηκε μετά την σκηνή που παίχτηκε αναμσεσα στα δυο ομορφα περίπου άγνωστα για μένα αγόρια.
Διώχνω ευγενικά το χέρι του Niall και τρέχω μπροστά ώστε να προλάβω τον Harry.

«Τι έπαθες τώρα;»
ρώτησα με ένα χαμόγελο και μπήκα μπροστά του.

«Niall,καληνύχτα»
του φώναξε αγνοώντας τελείως την ερώτηση μου.
Μας χαιρετά κουνωντας πέρα δώθε το χέρι του και ύστερα βυθίστηκε στον σκοτεινό σκούρο πράσινο δρόμο για το σπίτι του.

«Έλα να σε πάω σπίτι σου »
«Δεν θέλω να πάω σπίτι μου»
απάντησα ενοχλημένη από την στάση του απέναντι μου.

«Πρέπει να πας σπίτι σου»
η φωνή του ακούστηκε αδύναμη και χαμηλή.
«Τι έπαθες,είσαι καλά;»
άγγιξα το μπράτσο του και προσπάθησα να τον κάνω να με κοιτάξει κοιτάζοντας τον επίμονα.

«Είσαι..»σταμάτησε.

«Τι είμαι Harry;»
ανυπόμονη ρώτησα.

«Είσαι ένα μεγάλο ψάρι»
ψυθίρισε και με κοίταξε στα μάτια πρώτου αρχίσει να γελάει ξανα.
Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω τον εαυτό μου από ένα ακόμα κακόγουστο αστείο του.

Προχωράω μακριά του και φτάνω στο αμάξι.Γλιστραω στο κάθισμα του συνοδηγού και σταύρωνω θυμωμένη τα χέρια μου μεταξύ τους.
Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα,δεν γελάει πια αντίθετα έχει πάρει ένα σοβαρό ύφος.

Αρχίζει το αυτοκίνητο και κανείς από τους δυο μας δεν κάνει την κίνηση να μιλήσει πρώτος.
Ακουμπω το κεφάλι μου πίσω και τα μάτια μου τσούζουν από την κούραση.
Όλα αρχίζουν να σωπαίνουν καθώς ο ύπνος με τραβά κοντα στο πλευρό του.

Vote&Comment pls❤❤