Love you,goodbye

9//Θα σε κρατησω σφικτα

Lily

Τρέχω πανικόβλητη ανάμεσα στα τόσα πολλά δέντρα.Οι φίλοι μου νιώθω πως με πρόδωσαν,δεν έπρεπε να τους εμπιστευτώ.
Τώρα δεν έχει σήμασια,σημασία έχει να σωθώ από τα χέρια του που βουτηγμένα στον κόσμο της κόλασης προσπαθούν να με πληγώσουν,θέλει να με χτυπήσει και να με σκοτώσει.
Μου το είχε πει η μητέρα μου,δεν ήταν καλός ούτε καν άνθρωπος δεν ήταν.Ειναι κακός και εγω πρέπει να ξεφύγω από αυτόν τον κακό,πρέπει να επιζησω,θέλω να επιζησω-δεν θα μου στερήσει και την ζωή,όχι αυτή την φορά τουλάχιστον..
Τα πνευμονία μου εάν είχαν φωνή θα ουρλιάζαν για λίγο έλεος.
Και αφού δεν την έχουν το κάνω εγω γι'αυτα.Τοσο δυνατά που ο λαιμός μου ξεραίνεται υπερβολικά πολύ,πονάω.
«Li,πριγκίπισσα δεν είμαι κακός»
οι βαριες καφε μπότες του ακούγονται όλο και πιο κοντά μου,ο ήχος που δημιουργούν είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου.
Κλαιω,τρέχω υσηχη ανάμεσα στο απέραντο δασος.
Αφού ξέρω το τέλος μου γιατί προσπαθώ από την πρώτη στιγμή;
Όσο με φτάνει τόσο πιο κοντά στον θάνατο βρίσκομαι.
«Lily»
«Lily»
«Lily»
Φωνάζει ξανα και ξανα.
Μάμα φοβάμαι,θα πεθάνω.
Φυσικά και φοβάμαι,όλοι έχουμε φόβους απλά μερικοί έχουν ανακαλύψει τρόπους που τους θάβουν όσο πιο μέσα μπορούν,όσο πιο μακρυά από τους ίδιους.
«Άσε με,άσε με,άσε με»
Ουρλιάζω.Ταρακουνιεμαι ολόκληρη,πέφτω κάτω και το βρεγμένο μου προσωπο κολλάει με τους προδότες,τα φύλλα.

«Lily,διαολο τι σου συμβαίνει;»
φώναξε καθώς πετάχτηκα μπροστά.
Φυσικά και δεν πέθανα.

«Τι έγινε;»
τραυλισα καθώς κοίταξα τριγύρω μου.

Τα χέρια του ήταν ακουμπισμένα στους ώμους μου και τους χάιδευε απαλα καθώς το σώμα του έπεφτε πάνω μου,μη επιτρέποντας μου να αναπνεύσω καθαρά.
Προτειμω το άρωμα του,ναι σίγουρα.

«Ένα όνειρο ήταν»
σηκώθηκα και βολεύτηκα καλύτερα στην θέση μου.Απομακρυνθηκε και προσπάθησε να με κάνει να τον κοιτάξω.
«Σοβαρά Harry,είμαι εντάξει»
χαμογέλασα τόσο ψεύτικα,δεν πιστηκε αφού συνέχιζε να με κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα.

«Ηρεμισε Harry,όλα είναι καλά.Ουτε η μητέρα μου δεν κάνει έτσι»
γέλασα ξανα,ναι ήμουν η μόνη που γελούσα.
«Τίποτα δεν είναι αστείο Lily,οδηγούσα και άρχιζες να ιδρώνεις και να τρέμεις από το πουθενά.Οταν σταματησα και έπιασα το χέρι σου,σε ταρακούνησα και σε φωνάξω.
Ούρλιαζες Lily.Διαολε,ούρλιαζες τόσο πολύ,έμοιαζες τόσο ταλεπωρημενη,τόσο εύθραυστη.
Τι όνειρο ειδες;»
Το χέρι του βρέθηκε στο μάγουλο μου και χάιδεψε απαλα την περιοχή αυτή.
Τα μάτια του είχαν βουρκώσει,λες και έχει περάσει κάτι τέτοιο ο ίδιος και ξέρει. Το βλέμμα του το νιώθω τόσο ότι με λυπάται,το μισώ αυτό-μισώ όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό.