Chapter 6 - Let's Be Friends

306 25 1
                                    

AKESHA REIN’S POV:

Naka ngiti pa din ang mokong habang nagd-drive. Bwisit. What’s with his face? Kahit anong anggulo eh ang Gwapo nya? Bakit di nalang sya mag-artista? Hmmm.

“Still thinking of me, while starring at me?” he said with a cold voice. Aba?

“pwede ba Mr. Brent Josef Montenegro? Tigil tigilan mo yang pagka-ambisyoso mo ah? Kung ayaw mong hindi kita kausapin.” Pag tataray ko.

“Ms. Akesha Rein Torres, I’m just stating the truth.” Then he Smirked.

Peste talaga. Ayoko nang makipagtalo. Actually totoo naman, pero syempre di ko sasabihin sa kanya. Ano sya hilo? Edi lalong lumaki ulo nya. Tumingin nalang ako sa bintana habang nagmumuni muni.

Maya-maya, nasa Mall na kami. Ok, sabi ko BOOKSTORE, hindi sa Mall.

“Oy! Bakit nandito tayo? Dba sabi ko sa Book store lang? Talagang dito sa Mall?” sabi ko.

“Ok na yan, may bookstore naman dito. Tara na.” sabi ni Brent. No choice naman eh, andito na kami.

Pumunta na kami sa bookstore at dinampot na ang mga kailangang bilhin. Inako na nya ang pagtutulak ng cart.

Kuha.

Dampot.

Kuha ulit.

Dampot.

Tapos lagay sa cart.


Ngayon, dito na kami sa coubter at magbabayad na. Kukuha na sana ako ng pangbayad nang ..

“Ok na po ma’am.” Sabi ng cashier

O_O <-----------  ME.

“TEKA? BAKIT MO BINAYARAN? OY!” hindi nya ko pinapansin habang buhat yung mga paper bags na pinamili namin? Wow? Ano ba nangyayari? Ganito ba talaga sya?

Then dumiretso kami sa isang Japanese restaurant. Teka? Sagot ba nya ulit to? What the? Nakakahiya na.

“Order ka na. Sagot ko yan, don’t worry.” Wow. Nakailang wow na ba ako?

“Bakit ba kasi tayo nandito? Eh di naman ako gutom.” Sabi ko. Pero biglang kumulo yung tsan ko. Edi wow ulit. Panira talaga tong tsan ko.

“alam mo? Umorder ka nlang dyan ok?” ngiting sabi ni Beejhay. Narinig ba nya yung kumukulo kong tsan? Nkakahiya talaga.

Well, wala na kong nagawa kung di ang umorder, pero jusko, ang mamahal ng nasa menu.

“Ako na nga lang oorder para sayo. Tagal mo eh.” Aba? Sya pa tong nainip. Nag roll eyes nlang ako at hinayaang sya nalang ang nag-order.

Nang maka-order na kami, ay nya nga lang pala ang umorder. Tinignan ko muna ang phone ko at BOOM! Puro text at calls ni Drea at ni Mama. Patay talaga ako nito..

“Is there something wrong?” Worried na tanong ni Beejhay.

“Ahh.. Ehh.. Hinahanap na kasi ako nila Mama and I think pumunta siya kila Drea. Tinawagan din kasi nya ko.” Paliwanag ko sa kanya.

“Sige, ako bahala sa kanila, hahatid naman kita sainyo.” Ngitong sabi ni Beejhay. What’s with his smile? Psssh.. Palibhasa hindi naman sya ang nasa kalagayan ko.

Dumating na yung order at kumain na kami. Ang dami pala ng inorder nya. Jusko, maubos ba namin to? May Shrimp tempura, ramen, Sushi, terriyaki at kung anu-ano pang Japanese food.

Habang kumakain, biglang nagsalita si Beejhay.

“Rein, sorry to what I said earlier. I’m just pissed with that girl. I just want to know you all since I’m new.” Sabi nya. Mukha naman sincere ang sinabi nya, pero syampre, mali pa din yung ginawa nya.

“alam mo kasi, dapat di mo na sya pinatulan. Anak sya ng may-ari ng school kaya ganun. And besides, ganun talaga si Shiela.” Explain ko skanya. Baka ksi di nya alam na sila ang may-ari ng Acadeny.

“Again, sorry. I just don’t like what she did. And I don’t want you to see me like that. That’s why I talk to you.” Well, seriously, I’m shock. He don’t want me to see him like that? But why?

“Just don’t do it again. Ok? And wag ka sakin magsorry, sa kanila. Wala ka namang kasalanan sakin eh.” Sabi ko with a smile.

“Ok, I’m happy to know na hindi ka galit sakin. Kanina kasi parang sasapakin mo ko eh.” Sabi nya.

“muntik na talaga, makahila ka kasi wagas.” Habang hawak ko ang braso ko.

“Aw, did I hurt you? Saan ang masakit?” tarantang sabi nya. Loko. O.A. lang?

“Ewan ko sayo, ang O.A. mo!” natatawa kong sabi. Nagtawanan nalang kami at kumain ng kumain dahil minsan lang to. Baka di na maulit. Pero infairness, nakakatuwa syang kasama.

“Rein, Friends na tayo ah? Wag mo na ko susungitan sa school.” Sabi nya. Masungit ba ko? Hmm. Sabagay, depende sa taong kausap.

“Oo na! Wag ka lang makulit.” Sagot ko naman.

“Yehey!” sabay hug nya sakin. Tignan mo to, parang bata na nabigyan ng candy.

Pero nagulat ako. At ayun nga. We’re now Friends.



♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥

Short update for everyone.

Sorry for typos. And pasensya din sa mga wrong grammar. I’m not perfect tho.


Thanks readers!!

Happy reading!

©EmpressRein❤

The Real Elite Princess (ON GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon