heartbreaker || jelena

sept

O gün Jitters'a istifamı vererek Justin'in bana mesajla konum attığı yere gittim.Açıkçası beni ne beklediğini bilmiyordum,ama korktuğum da söylenemezdi.Korkmamı gerektiren bir durum yoktu.

Arabamı park ettiğimde,geldiğim yeri incelemeye başladım.

Terk edilmiş bir ev,2 katlı.Çoğunluğu solmuş büyük ağaçlar,bitkilerden geriye kalan çalılar ve birkaç kuşun sesi.Justin neden böyle bir yeri seçmişti ki?

Yaklaşık yarım saat kadar bekledikten sonra gelmişti.Onu aramamıştım çünkü telefonda da o lanet kibirli sesiyle konuşacaktı.Zaten onunla yüz yüze konuşma fikri yeterince dayanılmazken bir de gelmeden önce bir fragman gibi telefondan sesini dinlemek berbat olurdu.

"Selam,beklettim mi?Bir dakika,bekleyip beklememen umrumda mı?Bir düşüneyim,değilmiş."

Hayatımın en zor birkaç dakikası olacaktı.

"Selam."

"Savaşta düşmanların selamlaştığını bilmezdim,keşke yüzünü görmeme şamsım olabilseydi ama seninle yüz yüze konuşmam maalesef gerekli."

"Peki,neymiş şu maalesef gerekli olan konu?"

Sakinliğimi korumaya çalışıyordum.Ama ellerim terden neredeyse yaslandığım arabamın kaportasına yapışacaktı.Ellerimi silmeye şansım olmadığı için kollarımı bağlamak en doğru seçenek gibi gelmişti.

Bir şeyler düşünür gibiydi.

"Öncelikle,savaş derken ne ima etmeye çalıştığını bilmiyorum ve umrumda değil,ve benim hakkımda düşündüğün şeyleri öylesine abartmışsın ki bir isim koymuşsun.Benim sana karşı olan düşüncelerimin bir adı yok,çünkü eğer bunlar hakkında konuşursam bahse girerim ki bir kitap uzunluğunda olur ve ben senin lanet kişiliğin için kendimi yoramam."

Derin bir nefes aldım.Uzun bir gün olacaktı.

"Bak,sana karşı olan düşüncelerimin ne olduğunu sandığını bilmiyorum ama kesinlikle sandığın şeyler değiller ve "savaş" bu düşüncelerin ismi değil.Ve evet,mümkünse senden bugün yorulmanı isteyeceğim."

Suratında komik bir şey söylemişim gibi bir ifade vardı.

"Hiç sanmıyorum."

Bağladığım ellerimi açıp bedenimi yasladığım arabamdan çektim ve kendimi dik bir pozisyona getirdim.

"Neden burası?"

Yüzündeki ifade birden ciddileşti.Hatta size yemin edebilirim ki bir an için gözlerinin dolduğunu gördüm.Yere bakarak konuştu.

"Bir sebebi yok."