Chapter Four

18 11 10
                                    

UMALIS ako sa Condo ni Nixon na durug na durog ang puso ko. Sobrang sakit isipin na yung lalaking pinaka-mamahal mo ay ganito ka nalang kadaling saktan. Sabi n'ya mahal na mahal niya ko, Pero ano na ngayon ang ginawa n'ya sa akin? Hindi dahilan ang pambabalewala ko sa kanya noon para lang saktan niya ako ng sobra ngayon. Nabalewala ko siya pero hindi ko siya niloko napaka laki ng pagkaka-iba no'n. Subalit napaka saklap ng kinahantungan nang relasyon namin dalawa.

Tama siya hindi sapat na mahal molang ang isang tao kailangan ng Trust, Time and efforts pero paano mo pa gagawin iyon kung siya na mismo ang sumuko? Sinukuan n'ya ko dahil naghanap kaagad siya ng iba. Ang hirap maniwala sa taong magpapaka lasing tapos sasabihin hindi nila alam ang nagawa nilang pagkakamali matapos ang lahat!

YOU know when its time to let go. You know when it has ended. But somehow, You're hoping that the person you have giving everything will come back. Then again, when you're the only one left fighting for a relationship that has ended, its time to move forward and begin again. Mahirap tanggapin ang katotohanang wala nang kayo at mas lalong mahirap tanggapin na hindi niya kayang panindigan ang pagmamahal n'ya para sayo marahil naduwag siya kaya gano'n pero in some point kailangan mo rin matutunan pahalagahan ang sarili mo hindi ikaw lang ang bigay ng bigay dahil ikaw lang din ang matatalo sa huli.

Sana tama ako this time. masakit pero kailangan kong tanggapin na talagang wala na akong magagawa pa. I tried my best pero 'yung best ko hindi parin sumapat dahil kahit anong pilit kong bumalik sa kung saan ako nagsimula ay patuloy naman akong inaanod nang sitwasyon at ng katotonang hindi na nga kami ang para sa isa't isa. Am i deserved this? Am i the one who to blame with? Okay fine ako na lahat. Ako na ang may kasalanan pero wala na bang chances para magsisi sa kasalanan mo kailangan parusahan agad? Ganoon ba yung dapat na ibalik nang tadhana sa akin? Well kung gano'n sige tatanggapin ko nalang nang bukal sa puso ko. Tutal choice ko ito kailangan panindigan.

Gusto kong makalimot muna sa lahat nang sakit na ito.
Kinuha ko ang phone sa bag ko at tinawagan ang mga kaibigan ko. Subalit mukhang mga busy sila kaya ako nalang muna ang pumunta sa Resto Bar na pagma may-ari ni Matt kaibigan namin tatlo nila Jhaz at Rica.

Pagkaka-pasok ko palang ramdam kona ang tingin nang isang lalaking pamilyar sa akin wait lalaki pero pusong babae naman.

"Hoy Bruha ka bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko sayo kagabi?" Yan agad ang salubong sa akin ni Matt pagkapasok ko sa Bar nya.

"Sorry busy lang ako kagabi Matt! Don't worry babawi ako ngayon." Dito rin kasi ako kumukuha nang ipinangtutustos ko sa pamilya at sarili ko kaya hindi ko maiwanan.
Mukhang napansin naman nito na wala ako sa tamang ayos ngayon kaya tinanong ako nito.

"May problema kaba Trix?" Seryosong tanong nito.

"Naku wala ano kaba Matt tigilan mo nga ko sa kakachicka mo d'yan!" Biro ko pa sa kanya.

"Alam n'yo kayong mga babae ang hirap niyong magtago ng nararamdaman nyo. obvious kasi at naghuhumiyaw d'yan sa noo na 'Hey nasasaktan ako kaya who cares'. Osya magprepare kana at ikaw na ang sasalang maya-maya lang. Basta kung ano man n'yan wag mo masyadong dibdibin alalahanin mo may likod kapa!" Sabay hagalpak ng tawa nito natawa nalang din ako sa kalokohan niya.

"Yeah sure Matt whatever!" Tugon ko nalang.

"Pero seryoso Trix kaya mo yan pagsubok lang yan nandito lang kame para sayo!" Seryoso na nitong saad kaya medyo napa-ngiti narin ako.

"Thanks Matt!" Tugon ko bago umakyat sa stage.
Ako na ang kakanta kaya naman inihanda kona ang sarili ko. Hindi katulad ng mga nakaraang gabi na puro masaya ang mga kinakanta ko ngayon ibang iba na.

"Hey guys! I'm back namiss nyo ba ang magandang boses ko? Charot lang. Nandito nanaman ako sa inyong harapan para awitan kayo. Sana magustuhan n'yo!" Nagsimula na akong kalabitin ang gitara ko sa tonong 'Time Machine'.

"I hope you'll enjoy this song Time machine by Six part invention." Wika ko sa lahat.

"Time Machine" (Trixie's version)

Do you remember how it felt like?
I still remember how the days that end, the weeks and months
we were together for so long
I haven't noticed, that we're falling down too fast

If I could take it all back
I still want you by my side.
If only I could bring you back to me
If I could go back in time
promise we won't say goodbye
I never really moved on,
No, not in time...

I wanna go back to the way we used to be
I wanna feel your skin, your lips so close to me
I wanna go back when I called you mine all the time
Every smile and every moment
If only I have (if only I have) a time machine.

I need you like the air I breathe (you make me feel alive)
You're the best part of my everyday (my every night)
If only I could travel back in time
I'd take it all back and I'll turn it all around

If I could take it all back
I still want you by my side.
If only I could bring you back to me
If I could go back in time
promise we won't say goodbye
I never really moved on,
No, not in time...

I wanna go back to the way we used to be
I wanna feel your skin, your lips so close to me
I wanna go back when I called you mine all the time
Every smile and every moment
If only I have (if only I have) a time machine.

If I could go back in time, I'd make us so much better
If I could hear and if I could see,
If I could hold on to your hands once again

I wanna go back to the way we used to be
I wanna feel your skin, your lips so close to me
I wanna go back when I called you mine all the time
Every smile and every moment
If only I have (if only I have) a time machine.
If only I have a time machine.

Gusto kong bumalik sa umpisa yung panahong masaya pa kaming dalawa. Yung kontento pa siya sa kung kahit ano lang ang ibinibigay ko sa kanya, yung panahon na kaya nya pa akong pagtiisan. yung panahon na mahal na mahal niya pa ako pero mukhang wala na ata'ng chance na maibalik pa ang lahat nang iyon. Nanghihinayang ako nasasaktan, nahihirapan pero wala naman akong magagawa kundi tanggapin nalang ang katotohang hindi lahat maaring balikan. Minsan kasi kapag binalikan natin ang mga ala-ala ng kahapon na hindi naman natin maiiwasan ay para narin sinaktan mo nalang din ang sarili mo ng paulit-ulit dahil alam mona wala na pero ikaw patuloy parin umaasa na maibabalik pa ang dating kayo.

Tinapos kona ang kanta tsaka nagpasalamat sa lahat bago tumayo at dumiretso sa C.R upang ibuhos ang lahat nang luha ko na kanina pa gustung gustong lumabas.

BACK TO METahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon