KIR ZİNCİRLERİNİ

3. Bölüm - Yakışıklı Kurtarıcı

Damla

Babamdan ilk defa bu kadar nefret ediyorum. Yatağımda ağlarken babamın sözleri aklımdan gitmiyor..

''Biz Gamze ile evlenmeye karar verdik''

Annemin yerine bi başkasını koymayı nasıl düşünür. İnanamıyorum. Bu düşüncelerle hızlıca evden çıktım. Üstüm başım veya saatin kaç olduğu umrumda değildi. Sadece biraz rahatlamak istiyordum. Evimzin yakınlarındaki parka gittim. Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Salıncaklardan birine oturup büyük bir iç çektim. Birden bire bana doğru dört sarhoşun geldiğini gördüm. İçtikleri çok belliydi, bağıra bağıra şarkı söyleyip üstüme geliyolardı. Birisi ''vayy güzelim seninle biraz eğlenelim mi? '' dedi. İçimden şimdi sıçtım dedim. Salıncaktan atladığım gibi var gücümle koşmaya başladım. Arkamdan geliyorlardı. Ne yapacağımı şaşırdım. Koşuyordum, koşabildiğim kadar hızlı koşuyordum. Hiç bu kadar korkmamıştım. Artık dayanamıyordum. Nefes nefese kalmıştım. Sonra biri beni kolumdan tuttu. Şimti bitmiştim. Döndüğümde ise karşımdaki Anıl'dı. Hayatımda birini gördüğümde hiç bu kadar sevinmemiştim.Anıl kolumdan tuttu ve beni arkasına aldı. Arkamdan gelenler :

- "Hey dostum onu ilk biz bulduk ikile."

- ''Size henüz bir şey yapmamışken gidin burdan.Bir daha da buraya adımınızı atmayın.''

- ''Ne diyosun lan sen ?Galiba dayak yemek istiyosun ha ?!'' Anılın üstüne gelmeye başladılar. Onlar sarhoştu ve kendilerinde değillerdi. Ama 4 kişiydiler.Sanırım Anıl dayak yiyecekti. Çok korkuyodum.

Sonrası sanki aksiyon filmi gibiydi. Anıl'ın yumruklarının ardı arkası kesilmiyordu. Allahım o kadar havalı ki! Diğerleri kaçıp gittiğinde Anıl bana döndü : "Ne yapıyorsun sen burda gece ya-" Cümlesini bitirmesine izin vermeden ona sarıldım.