MEDYA : DAMLA
DAMLA
Nefes nefese kalmıştım.Neden burdaydık acaba. Boş bir tren istasyonunda. Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu. Anıl:
-''Hadi bağır.''
-''Nasıl yani?''
-''Bağır işte. Nefret ettiğin herşeyi, tüm öfkeni boşalt burda.''
-''BABA SENDEN NEFRET EDİYORUM!
GAMZE SEN HAYATIMIZDAN SİKTİR GİT!
ANNE SENİ ÇOK ÖZLEDİM!
MERVE SENİ ÇOK ÖZLEDİM!
DORUK BENİ NEDEN TERKETTİN!'' Rahatlamıştım ta ki o son cümleyi söyleyene kadar.
ANIL
Doruk da kim? Ben bu kızı Doruk desin diye mi getirdim. Sevgilisinden bana ne. Şaşkınlığımı gizleyerek ''Rahatladın mı?'' dedim.
DAMLA
Beni kolumdan çekip bir yer götüreceğini söylediğinde bir yandan çok korkmama rağmen bir yandan da ona çok güveniyordum.
-''Sanırım. Şimdi daha iyiyim.'' Diye cevap verdim.
-''Rahatladıysan, gidebiliriz.'' Bu ne soğukluk? Yine ilk karşılaştığımız gibi konuşmaya başladı.
-''Peki, teşekkür ederim gerçekten rahatladım.''
ANIL
Bu kızda beni kendine çeken bir şey var. Farklı bir şey ama ne o, diğer kızlardan çok farklı. Acaba onu buraya getirmekle hata mı yaptım. Ne de olsa yeni tanışıyoruz. Kafamı bu kadar karıştıran şeylerin üstüne bi de Doruk çıktı. Kimdi ya Doruk ama banane di mi neden bu kadar umursuyorum ki. Elimde değil ama düşünüyorum kim acaba, büyük ihtimalle eski sevgilisi..
Eve vardık ve bana minnettar gözlerle baktı.
Damla:
-''Tekrar çok teşekkür ederim. Çok faydası oldu gerçekten.''
-''Bir de bana sor'' diye mırıldandım ama tam duyamadı.
-''Efendim?''
-''Yok bir şey. Sorun değil sonra görüşürüz iyi akşamlar.''
DAMLA
Anıl elini belime sardı. Beni kendine doğru çekti. Aramızda en fazla 5cm 'lik mesafe vardı. Nefesini hissedebiliyordum. Mavi gözlerine baktım. O kadar güzeller ki. Sonra gözlerim dudaklarına kaydı. Benim dudaklarıma doğru yaklaşıyordu, aramızda 3cm mesafe kalmıştı artık. Sonra arkamdan ''Damla!!'' diye bir ses duydum. Kızgın bir ses. Mutluluğumun içine sıçan sese dönüp baktım. Doruk bana doğru geliyordu.İnanamıyorum. Doruk mu? Doruk yanıma geldiğinde ''Bunu nasıl yaparsın Damla?!'' diye bağırmaya başladı. Bununla korku içinde uyanmam bir oldu.
Bu nasıl bir kabustu, bir an için gerçek sanmıştım. O anki korkuyu üstümden atmak için hemen giyinip aşağı indim. Babam evde yoktu, markete gitti herhalde. Bahçeye çıkmak bana iyi gelebilirdi. Kapıya doğru yönelirken telefonum çaldı. Telefonu ve kapıyı aynı anda açtım. Telefondaki Merve heyecanlı sesiyle ''Bil bakalım kim Bursa'ya taşındı!!'' dedi. Kapıda gördüğüm halüsinasyon muydu yoksa kabusum gerçeğe mi dönüşüyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIR ZİNCİRLERİNİ
Chick-LitBabasının tayini nedeniyle Bursa'ya yeni bir başlangıç yapan,cıvıl cıvıl,her ortama uyum sağlayan kızımızla yakışıklı,cool,kendini beğenmiş, egoist ve kaybetmekten nefret eden bir gencin aşkı...
