uçurumun kenarında

21 2 3
                                    

Bir uçurumun kenarında duruyorum. Beni buraya sürükleyen nedenleri düşünüyorum.Gözlerimi kapattım içim alev alev yanıyorken serin havanın beni sarsması umrumda değil . Beni burda tutan hiç bir şey yokmuş gibi hissediyorum. Sorumlulullarım,yapamadıklarım yarım bıraktıklarım,hayal kırıklıklarım failiydi bu ruh halimin. Ben hiç bir yere sığamıyorken ve herşey bu kadar bayağı geliyorken kendimi boşluğa bırakmamak için hiç bir nedenim yoktu. Bu acıya son verebilirdim,içimdeki aşağılık duygusunu yok edebilirdim,hiç susmayan iç sesimi susturabilirdim, yapabilirdim evet!! bunu yapmanın kıyısında duruyorken,durmam için hiç bir bahanem yoktu,umutsuzca dikildiğim uçurumda kollarımı açmış kendimi boşluğa bırakmayı bekliyorken tam o anda  bir damla düştü açtığım avuçlarıma, ne olduğunu anlamaya çalışırken üstüm başım ıslanmıştı çoktan,bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu.gözyaşlarıma karıştı rahmet damlaları.Bir kaç dakika önce isyan yağdırdığım, sitem ettiğim gökyüzü,bana en sevdiğim şeyle karşılık veriyordu. Sonsuz rahmetiyle beni temizlemek için gönderilmişti sanki yağmur. Ve ben hayatın kıyısında duran ayaklarımı o gün çektim bütün uçurumlardan.İçimde dinmeyen fırtınalarımı o gün dizginlemeye karar verdim.Yeni bir ben olmaya,onların sınırlarına sıkışıp kalmış benden öte bir ben olmaya karar verdim.Bedelleri ne kadar ağır olsa da yapmalıydım.Bu işareti iyiye kullanmalydım.Hayata hiç olmadığım kadar sıkıca tutunmalıydım cesaretli olmalıydım.

Not DefterimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin