Psikopat Takipçim

Tanıtım

"Ordasın biliyorum. Neden kimse bana inanmıyor? Nasıl yapıyorsun bunu bilmiyorum! ama korkuyorum etrafımdaki herkesi öldürmen beni korkutuyor. Kimsin bilmiyorum ne istiyorsun onuda bilmiyorum uzak dur benden lütfen"

Sesim boş sokakta yankılandı. Gözlerim onun burda olduğuna dair etrafı taradı. Burda beynimde bu ses yankılanıyor bana geri dönüyordu. Deliriyorum beynim benimle oyun oynuyor ! peki neden buna inanamıyorum ? Neden burda kalmaya devam ediyorum. Içimden bir ses gitmem için çığlıklar atsada ayaklarım bunun tam aksini yapıp kıpırdamıyor. Telefonuma gelen sesle irkildim. Titreyen ellerimle kot cebimden çıkardım. Kilidi açtım

Bilinmeyen Numara: Seni tekrardan görmek çok güzel. Bak ne diyecem; öldürecekler listemdesin 1.5 ayın var Daner vaktini iyi geçirsen iyi olur..!

Sokakta yankılan ayak sesleriyle arkamı döndüm. Bir çocuk kapşonunu örtmüş yürüyordu peşinden koştum. Burda !

"Hey dur!" Nefesim ciğerlerime yetmiyormuş gibi geliyor,ayaklarım sıtma olmuşçasına titriyordu. Aramız da ki mesafeyi var gücümle kapattım.
Çocuğu kolundan tutup kendime çevirdim

"Buyurun?"

"Sendin değil mi! Evet evet sendin. Beni korkutabileceğini mi sandın? kimsin sen he kim!"

"Ben anlamıyorum sizi biriyle karıştırdınız galiba" yeşil gözleri iyi olduğumdan emin olmak ister gibi yüzüm de gezindi. Ani oluşan irkilmeye  çocuğun kolunu hızla bıraktım. Tam bir şey demek için hazırlanırken tekrar telefonum titredi. Kilidi açtım sakin olmaya çalışarak.

Gizli Numara: Yanlış tahmin Miray. Bu korkak hallerine bayılıyorum! beni böyle bulamazsın,biraz daha çabala hadi.

Korku bedenimi ele geçirirken gözlerimi kapatıp yere oturdum. Esen rüzgar bıçak misali bedenimi kesiyordu adeta.

"Dur artık.."yanı başım da durup hala beni bekleyen çocuk da benimle birlikte yere oturup omuzlarımı tuttu. Sarsıldım bir kaç defa kuvvetli eller tarafından. Boş sokak da yankılanan sesim ise bu defa bana tamamen yabancıydı. "Dur artık!"