Psikopat Takipçim

1.Bölüm 🍃

Bir gece aniden mesaj geliyor kim olduğunu bilmiyor olman paniklemene sebep olurken korkman gereken o sözleri söylüyor "1,5 ay ömrün kaldı" seni listesine eklemiş bir psikopat belki de ruh hastası? ama asıl önemli olan bunun oyun olup olmadığı? bunu en yakın arkadaşım Irmağa anlattım ama asıl tuhaf olan mesajların ben okuduktan sonra siliniyor olması bu korkmam için yeterli bi sebepmi?

Beni adım adım takip ediyor. Polise şikayette bulundum ertesi günü bizim evin önünde ölü bulundular. Bunun sadece bir şakadan ibaret olduğunu söyleyip kendimi ikna etmeye çalışsam da olanlar beni çıkmaza sokuyordu. Ya anneme bir şey yaparsa? Neden ben? Neden senden kurtulamıyorum kimsin sen kim?

Kulağımda ki kulaklıkların çekilmesiyle gözlerimi korkuyla açtım.

"Sakin ol tatlım benim"

Derin bir nefes alıp doğruldum yattığım  yataktan,elimi hızlı hızlı atan kalbimin üzerine koyup sakinleşmeye çalıştım. Kafamı kaldırdığım da annemin de endişenlenmiş olduğunu gördüm. Sakin ol Miray sakin..

"Bir şeyler düşünüyordum dokununca sen,irkildim. Ne istemiştin?"

"Beni de korkuttun Miray! Neyse bakkala gitmen lazım ekmek kalmamış evde hiç"

"Tamam giderim"

Annem parayı bırakıp çıktı odamdan. Bende dolabımı açıp çiçekli eteğimi ve beyaz penyemi çıkartıp giydim saçlarımı salık bırakıp ayağıma beyaz sporlarımı giydim telefonumu ve parayı alıp çıktım evden. Bizim apartmanın aşağısında küçük bi dükkan var orda ki teyze o kadar samimi ki ondan başkasının bakkalına gidince kendimi ihanet ona ihanet etmiş gibi hissediyorum, belki bu saçma olabilir ama öyle işte. Ara sokağa girip yavaşça oraya ilerledim,Top oynayan çocuklara sevgiyle baktım her zaman sabahtan akşama kadar burda top oynarlar akşam ezanına doğru evlerine koşarlardı. Adımlarımı daha fazla hızlandırdım.Bakkala girip poşete iki ekmek koydum aceleyle! Sonuçta benimle uğraşan psikopatımın(!) Bana bir yerlerde denk gelmesini asla istemiyorum asla!

"Ayşe teyze nasılsın bugün? Sen gençleştin mi dur bir bakayım" son sözlerimi duyunca kocaman kahkahasını bana sundu ardından elini elimin üzerine koyup hafifçe okşadı.

"Deli kız seni! Romatizma ağrılarım çoğaldı benim bey hastane hastane gezdiriyor beni,iyi olmaya çalışıyorum" yüzünü avuçlarımın arasına alıp,tombiş yanaklarına sulu öpücük bıraktım.

"Aaa öyle deme sen gençlere taş çıkarırsın! Bak eğer bir şey olursa ara beni olur mu? Hastaneye birlikte gideriz" Kafasını sallayıp saçlarımı okşadı. Kırışmış yanaklarından öptüm tekrardan. Oda saçlarımı okşadı Ayşe teyzeyle vedalaşıp çıktım dükkandan.

Bu sefer diğer ara sokağa girdim. Burası bizim eve yakın kestirme bi sokaktı genelde kullanmam kimse olmadığı için. Ama nedense hemen eve varmak istiyorum. Tekrar aynı tempoyla daha doğrusu koşarak ilerlemeye başladım, Arkamdan gelen araba sesiyle irkildim. Bir dakika arkamdan gelmiyor üstüme geliyor! Korkuyla bedenim kasılırken bi müddet yerimden kıpırdayamadım. Içimden bir ses kaçmam için komup verdiği an ayaklarımı devreye soktum ve var gücümle boş sokakta koşmaya başladım. Allahım nolur yardım et! Hedef şaşırtmak adına sol tarafa dönüp koşmaya devam ettim, araba sesi kesilince peşimi bıraktığını düşündüm. Tam sizlerim üzerine eğilip nefes alacakken arkamdan gelen motor sesi beynime durmamam için komut verdi adeta. Bacaklarım ağrımaya başlamış nefesim kesilmişti,arabayı yakınım da hissetmemle korku bedenimi ele geçirdi. Bitti herşey bitti Araba üstüme gelmeye başladı daha da hızlandım alnımda ki terler yüzümü sırılsıklam etmişti. Ev görüş açıma girince daha da hızlandım araba bunu bekliyormuş gibi son gaz yüklendi son bir umut kendimi apartmana atarken yanımdan geçip gitti. Nefes nefese kalmıştım elimi kalbimin üstüne koyup sakinlesmeye çalıştım bu bir tesadüf mü? belkide ben sadece üzerime sürdüğünü düşündüm? Daha neler Miray! Adam baya üzerine sürdü arabayı işte. Ruh hastası manyak!
Merdivenlerden çıkıp anahtarla kapıyı açtım aceleyle.

"Miray,senmisin?"

"Evet anne!"

Mutfağa girip ekmekleri masaya bıraktım,ellerim ve ayak parmaklarım dahi buz kesmişti sanki. Annem çorbayı karıştırmayı bırakıp bana döndü.

"Sen iyimisin? terlemişsin? Ateşin mi var yoksa Miray!" Aceleyle elini alnıma koyup ateşimi ölçtü ardından derin bir nefes bıraktı. Iyim dercesine tebessüm etmeye çalıştım.

"Koştum eve kadar ondandır endişe etme,ben biraz uzanacağım"

Annem kafasını sallayınca bende odama girdim. Kendimi yatağa atıp sakin olmaya çalıştım evet sadece bir tesadüf. Telefonumdan gelen melodi ile telefonumu elime alıp gelen mesajı açtım.

Bilinmeyen Numara: Kıl payı elimden kurtuldun Daner bugün ki yaptırdığım spor için bana teşekkür etmelisin :) ama bir dahakine bu kadar çabuk kurtulamazsın.

Gelen mesajla kanım dondu. Hızla telefonu yatağa fırlatıp nefes almaya çalıştım,sanki odada ki bütün oksijen çekilmişti, ayağa kalkıp balkona çıktım nefes almak adına derince nefes alıp aşağıya baktım. Dikkatimi direğin altında sigara içen çocuk çekti. Siyah giyinmişti kafasın da siyah beyzbol şapkalarına benzer bir şapka vardı.  sigarasını içip yere attı ve ayağıyla ezdi. Nedense gözlerimi ondan çekemiyordum sonra kafası hafif yukarı kalktı sadece dudakları ve kemikli burnu gözüktü. Dudaklarında ki sırıtma ben tehlikeliyim diye bağırıyordu adeta!  Elimde ki telefon tekrardan titredi. Korkuyla açtım.

Bilinmeyen Numara: Belki de ilk defa bu kadar yakınız ha? Ne dersin:)

Aniden kafamı kaldırdım ama  orda yoktu etrafa baktım hızla, tek bir ize,gölgeye dahi rastlayamadım. O Burdaydı. Bana baktı. Panik ve korku bedenimi ele geçirirken ben sadece direğin oraya bakmaya hala nasıl bu kadar yakınıma geldiğini anlamaya calışıyordum. Beni öldürecek derecede bana yakın.