Εχουν περάσει δυο μέρες απο το περιστατικό στο σχολείο. Οτάν σωθήκαμε απο αυτον τον μυστηριώδη Ντάνιελ φύγαμε απο το σχολείο και μεναμε μουγκοι όλοι εξω απο το σπίτι μου. Θυμαμαι τα κορίτσια να με κοιτάνε σαν να ήθελαν να πουν κάτι όμως ξέφυγαν με ενα "Τα λέμε".Ο Ευαν έκατσε για λίγο μαζί μου στο δωμάτιο μου αλλά δεν μιλούσαμε. Και μονο η παρουσία του με καθησύχαζε. Κανείς μας δεν έχει πάει σχολείο, απο ότι φαίνεται θέλουμε να το επεξεργαστουμε. Επιπλέον για κάποιο περίεργο λογο έχουν σταματήσει τα οράματα και οι εφιάλτες μου.Το μόνο που βλέπω είναι κενό.
Εκδοχή 'Ελενας
Ποσο περίεργο... Προσπαθώ εδώ και μέρες να επικοινωνήσω με τα κορίτσια όμως είναι αδύνατο.Την 'Αρτεμις δεν την βρίσκω στο κινητό και της Μελίνας με βγάζει στον τηλεφωνητή.Οχι οτι πήγα στα σπίτια τους σαν κανονικός άνθρωπος όμως δεν είμαι έτοιμη να βγω εξω ακόμα. Γι'αυτο κάθομαι στο σπίτι με τον αδερφό μου,αφού οι γονεις μου λείπουν.
Είμαι μόνη. Είμαι κλειδωμένη σε ενα υπόγειο και κανεις δεν μπορεί να με ακούσει, να με σωσει. Εχω μια αίσθηση οτι κάτι κακό με περιμένει πίσω απο την κλειδωμένη πόρτα.Οι τοίχοι του δωματίου φαίνεται να στενεύουν όλο και πιο πολύ. Με πνιγουν! Δεν μπορω να κάνω τίποτα! Απλα κάθομαι εκεί και περιμένω... Περιμένω για..
Ξαφνικα ενα δυνατό φως με τυφλώνει απο το παράθυρο. Είναι τόσο δυνατό που δεν μπορώ να δω καθαρά την φιγούρα που μπήκε απο εκεί. Αλλά μισο... Είναι ένας ψηλός νεαρός...Κάτι μου θυμίζει... Οσο είμαι παραλυρημένη με σηκώνει στα χέρια του και με βγάζει εξω. Αμέσως βρισκόμαστε σε ενα ατελείωτο λιβάδι με λουλούδια ολων των χρωμάτων και εναν ήλιο τόσο φωτεινό όσο δεν έχω ξαναδεί. Είμαι ξαπλωμένη κάτω και αυτός απο πανω μου με κοιτάει στα ματια ενω έχει το προσωπο μου στα χέρια του.
"Χευ.Είσαι εντάξει;'Ελενα;"
"Πως..πως ξέρεις το όνομα μου;..Ποιος είσαι;"
"Με λένε Ντάνιελ. Μην ανησυχείς,είσαι ασφαλής μαζί μου,'Ελενα"
Τα ματια μου έκλειναν σιγά σιγά καθώς έλεγε απαλά το όνομα μου ξανά και ξανά και μου χάιδευε τα μαλλια. Μπορώ να μυρίσω το άρωμα του, να αισθανθώ την αίσθηση των χιλίων του στα δικά μου, παρόλο που ο βαθύς ύπνος με παρασέρνει όλο και πιο βαθιά...
Πετάγομαι απο το κρεβάτι.Πρεπει να με πήρε ο ύπνος, σκέφτομαι. Θεέ μου είναι 3 το βράδυ!Ο Ανδρέας! Γαμωτο.
Ετοιμάζομαι να βγω απο το δωμάτιο να πάω να ελέγξω τον αδερφό μου όταν συνειδητοποιώ κάτι...Το παράθυρο είναι ανοιχτό και υπάρχει μια παραδεισένια μυρωδιά στο δωμάτιο...Ο Ντάνιελ!Είναι η μυρωδιά του Ντάνιελ! Αισθάνομαι το άρωμα του όπως στο όνειρο,όπως ακριβως και..εκείνο το βράδυ που μας έσωσε. Αναρωτιέμαι αν ηταν όντως εδώ και παει να κλείσω το παράθυρο. Πανω στο περβάζι βρίσκω ενα χαρτάκι τυλιγμένο σε σχημα τριαντάφυλλου.
ESTÁS LEYENDO
The Two Brothers:'Εκλειψη Αγγέλων
Paranormal'Αρτεμις: θύμα ή συνένοχος? Προσπαθώντας να ξετυλίξει το άγνωστο δράμα του παρελθόντος βρίσκεται σε δίλημμα καρδιάς και λογικής. Ευαν: αγγελικός.Θα κανει ο,τι περνάει απο το χερι του για να την προστατέψει, ακόμα κι αν πέσει άθελά του σε κάτι πέρα α...
