The Written Pieces Of A Broken Girl.

Deel 3

Hij liet me los en keek me aan.
Ik viel op de grond en hoestte erg hard.
"Geef me nu je telefoon" zei hij kalm, wat mij erg bang maakte.
Ik wilde nog tegenspreken, maar ik dacht dat het beter was als ik me mond dicht hield.
"Wewa........, ik heb mijn telefoon nodig voor school....."
"GEEF DIE TELEFOON"
Hij kwam dichterbij en ik werd bang dus ik gaf hem de telefoon.
Mijn broer kwam binnen en begon tegen mijn vader te schreeuwen dat hij me los moest laten terwijl mijn andere twee broertjes naar me toe kwamen en mij omheslden.
Mijn zusjes stonden bang in de deuropening te kijken.
Mijn vader begon mijn broer te slaan, Adam bleef gwn stil staan want het boeide hem toch niet veel.
Ik zag hoe mijn vader tekeer ging op adam tot adam op een gegeven moment mijn vader weg duwde.
Hij viel op de grond en ik lieg niet als ik zeg dat zijn ogen vuur spuwde.
"WAT HEBBEN WIJ JOU MISDAAN???"
schreeuwde ik.
Ik zag dat mijn vader mijn kant op liep en deed al gauw mijn handen voor me om me te beschermen
Maar plotseling stond adam voor me.
"Raak haar nog 1 keer aan en wij zijn allemaal weg" zei adam.
"GA MAAR, JULLIE ZIJN ALLEMAAL KINDEREN VAN DE DUIVEL. KIJK WAT MIJ IS GESCHONKEN".
Ik zag dat adam rood aanliep en voor ik het wist begon hij mijn vader aan te vallen, hij gaf hem rake stoten maar mijn vader natuurlijk ook.
Ik zag dat mijn broertjes en zusjes begonnen te huilen.
"WEETJE WAT ALS DIT IS WAT JE WILT GOED DAN, MAAR KOM NIET VERGIFFENIS VRAGEN ALS JE INZIET WAT JE HEBT GEDAAN, ADAM KOM WE GAAN".
Ik liep naar boven en pakte spullen in.
Ik heb echt geen idee waar we naartoe moeten.
Shit ik bedenk me opeens dat ik nog met Wiam had afgesproken, ach ja dat vertel ik morgen wel.
Wanneer alles was ingepakt liepen ik adam en mijn broertjes en zusjes de deur uit.
Weetje wat zo grappig is, mijn eigen moeder heeft niet eens iets gezegd.
Ze bleef voor zich uit kijken, mhm zij zullen later gestraft worden.
We stapten in de auto van Adam (dure auto man ik zeg je eerljjk).
Mijn broertjes en zusjes sliepen op de achterbank en ik en adam zaten voor.
"Adam?"
"Ja selena?"
"Ik ben bang, ik bedoel we zijn eruit gestuurd en ik weet gwn niet wat we moeten doen nu"
"Maak je geen zorgen, oké, ik zorg voor jullie allemaal. Ik laat jullie niet in de steek. Je bent mijn zusje, ik jou van je em ook van die dieren daarachter. Jullie zullen niks te kort komen ik beloof het."
"Adam ik hou van je, je bent de beste broer die iemand zich kan wensen, ik weet niet wat ik zonder jou zou moeten" zeg ik huilend.
Adam grijpt me in een knuffel en voor even zit ik vast tussen zijn vertrouwde armen.
"Dankjewel adam"
"Geen dank zusjelief".

15 minuten later

We zijn gestopt voor een grote huis.
"Huh?, Adam wat doen we hier?"
"Dit is ons huis vanaf nu en hier zullen we in blijven"
Ik kijk hem met een open mond aan.
"Adam.... Hoe uh.. Hoe heb je zoiets betaald?.
"Je hoeft je nergens druk over te maken"
We lopen het huis binnen en nog steeds ben ik geschokt.
Ik bedoel dit huis is enorm, hoe kun je zoiets nou betalen.
Ik nam mijn broertjes en zusjes mee naar hun kamers en liet ze daar slapen.
Wanneer ik terug naar de woonkamer liep zag ik dat adam al op de bank lag te slapen.
Ik dekte hem gauw met een deken.
"Slaapwel broertjelief, moge de engelen over je waken".
En gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
Ik liep terug naar mijn slaapkamer en ging in bed liggen.
"Ya allah help ons"
En met die gedachte viel ik in slaap.