The Written Pieces Of A Broken Girl.

vergeven maar niet vergeten-deel 13

Ik hoor iemand zachtjes naast me huilen.
Wanneer ik mijn ogen wil openen, is het licht veels te fel.
"DOKTER ZE IS WAKKER"
Ik probeerde mijn ogen weer te openen.
Alhamdullilah.
Ik kon Adam zien, zijn ogen waren opgezwollen en extreem rood.
Het deed mij pijn om hem zo te zien.
Ik merkte dat de tranen weer omhoog begonnen te komen.
"Sorry, Selena" zei hij gebroken terwijl hij naar de grond keek.
"Weetje wat adam ik snap jou gewoon niet, ik kon verdomme dood zijn" riep ik terwijl tranen uit mijn ogen rolden.
"Vergeef me" zei hij snikkend.
Ik bleef hele tijd stil en keek dood voor me uit.
"Selena, alsjeblieft, ik heb niemand neer behalve jullie" zei hij huilend en smekend tegelijk.
"Ga weg adam"
"Nee alsje-"
"GA WEG ZEI IK" terwijl ik naar de deur wees.
Ik voelde Hoe mijn hoof opeens heel erg begon te kloppen en hoe mijn hart zich versnelde.
Snel pakte ik de zijkanten van het bed vast.
Adam zag dat het niet goed ging met mij.
"DOKTER KOM SNEL" riep hij gestrest.
Even later voelde ik hoe iemand een irritant licht tegen mijn ogen hield.
"Goedemiddag selena, voel je je al wat beter?"
" Ja, kan ik naar huis toe?"
"Je hebt geluk dat je wond niet zo diep is, dus je mag vandaag naar huis"
"Bedankt" zei ik met een oprechte glimlach.

1 uur later.

Eindelijk zijn we weer terug thuis.
Ziekenhuiseten is echt niet lekker man.
Ik begon gelijk van alles uit de koelkast te pakken en at alles in 1 keer op.
"Alhamdullilah"
Opeens kwam adam de woonkamer binnenlopen.
"Ik ga"
"naar?"
"Werk" zei hij terwijl hij zich omdraaide.
"Adam als je Door blijft gaan zal ik het je nooit vergeven" zei ik terwijl ik hem omdraaide en hem in zijn ogen aankeek.
"LAAT MIJ LOS JA?, DENK JE DAT GELD UIT DE LUCHT KOMT OFZO?!" zei hij terwijl hij me op de grond duwde.
Ik viel met mijn gewicht op de grond en belandde tegen een kast aan met borden.
Alle borden kwamen in allerlei stukken op de grond terecht.
Wel 100 gebroken stukken die niet meer te maken zijn.
Niet meer te helen zijn.
Gebroken en kapot.
Adam schrok van zijn actie en probeerde me te helpen met opstaan, maar ik duwde hem van me af.
"Verdwijn"
"Ik bedoelde het nie-"
"IK ZEI VERDWIJN, KLAAR, KOWED VAN HIER"
Ik pakte zijn schoenen en jas en gooide die uit de deur.
"Ga naar je "werk" zei ik met walging in mijn stem.
"Doe normaal" zei hij zuchtend.
(Pardon..Doe normaal, pardon, pardon, pardon😆)
"Ik ben jou helemaal zat wist je dat?, ik snap duidelijk waarom yemma en wewa je uit het huis wilden hebben"
Ik had eerlijk gezegd spijt dat ik dit zei, maar hij verdient dit momenteel.
Hij keek me met een blik aan die ik niet kon plaatsen.
Hij kwam dichterbij en pakte me toen vast bij mijn keel.
Zijn ogen werden donker en ik zag dat hij woest was.
"JIJ PRAAT NOOIT MEER OVER HUN, VIEZE HOER" zei hij terwijl hij mijn keel dichtkneep.
"Ik...adam.....lucht" zei ik happend naar adem.
Hij keek me walgend aan en liet me toen los waarna hij in zijn auto stapte en weg reed.
Ik kan het niet geloven.
Ik begon keihard te huilen.
Mijn eigen broer.
Wie is hij.
Ik dacht dat ik hem kende, maar schijn bedriegt zoals ze zeggen.
Ik stond nog steeds te bibberen van de angst en besloot om maar te gaan slapen.
Eenmaal in mijn bed begon ik te huilen over mijn hele leven.
"Ya allah waarom is mij dit gegeven?"
"WAAROM MIJ" zei ik snikkend en boos tegelijk.
Opeens had ik het gevoel alsof iemand mijn hoofd streelde.
Alsof iemand mij iets toe fluisterde.
De warme, zachte stem vertelde me dat alles goed zal komen.
Waarlijk na slechte tijden breken goede tijden aan.
En later voelde ik hoe mijn ogen zwaarder werden en zich voorzichtig sloten.
Op weg naar een wereld waar alles mogelijk is.

Geen bijzonder deeltje, maar volgende deel wordt gek meisjes en misschien ook jongens.
Xxx rania aka venusqueen❤