Pressure//feltson texting

2.5

Zilin sesi kulaklarına dolduğunda,aynanın karşısına geçti ve kendisini baştan aşağı süzdü. Siyah elbisesi dizlerinin bir karış altına uzanıyordu ve sırt dekoltesi dışında oldukça sade sayılırdı. Makyajda ise gözlerini ön plana çıkaran ve kesinlikle abartılı olmayan bir şeyi tercih etmişti.

Zaten söz konusu Tom'du,yıllardır birlikte çalıştığı çocuk,"sözde" hoşlandığı çocuk...Abartıya ne gerek vardı ki?

Kendi kendine sırıttı ve tam odasından çıkacaktı ki bir şeyi unuttuğu aklına geldi:Çantası. Çantasını almazsa eşyaları yanında olmadan rahat bir akşam geçiremezdi sonuçta. Hemen onu da kapıp aşağı indi ve dördüncüye çalınan kapıyı açtı. "İki saattir bekliyorum,ağa-"dedi ve Emma'yı görünce cümlesini yarıda kesti Tom. "Sanırım güzel görünüyorsun demeliyim."diye devam etti.

"Seni zorlayan yok."dedi ve omuz silkti Emma. "Pekâlâ,o halde,"çocuğun suratına gevşek bir sırıtış yerleşti,"merak ediyorum da bu elbiseyi nereden aldın?Setten çalmadın değil mi,seni olduğundan daha güzel gösteriyor,büyülü olduğuna inanıyorum."

Emma kaşlarını çattı ve çocuğun omzuna sert bir yumruk geçirdi. "Bunu demene de gerek yoktu,sersem!"
"Hiçbir şeyi de beğenmiyorsun ama Watson."
"Sen beğendiremiyorsun,Felton."

Tom gözlerini devirmekle yetindi,ardından gözlerini kızın suratına dikti. "Tüm akşam burada dikilelim mi,yoksa gitmek ister misiniz hanımefendi?"

"Biliyor musun,kibar olmaya çalıştığında çok komik oluyorsun. Ama evet,gitmek isterim. "

Tom kendini beğenmişlikten çok daha uzak bir ifade ile gülümedi ve kolunu Emma'ya uzattı. Emma onun koluna bakıp birkaç salise boyunca tereddüt ettikten sonra gülümsedi ve ona uzatılan kola girdi.

Y/N: Selam,yine ben. Aradan 283782288282 yıl geçti galiba,sövebilirsiniz. Bölümleri uzun aralarla yazdığım için mantık hatası olabilir,özür dilerim ve fark edip bana bildirirseniz çok memnun olurum ^^ Malum okullar da açılacak birkaç gün içerisinde,büyük ihtimal Wattpad'i silerim ancak bu hikayeyi ne kadar uzun sürerse sürsün bitireceğim. İyi akşamlar.

Shame on me.