Biliyorum biliyorum sizi cok beklettim ama elimden olan bir şey değildi. Yazamadım arkadaşlar olmuyordu yani bir türlü kelimeleri birleştireremiyordum. kac defa sildim yazdım bilmiyorum inanın..
Keyifli Okumalar!
O uzaklaştı, ben yakınlaştım.
Her defasında. Ne olursa olsun. Bir türlü nefret edemedim. Ettirememişti.
Keremi görmediğim zamanlarda daha fazla aşık olmam benim salaklığımdı ulaşımaz neden bu kadar çok istiyordum ki?
Sessizliğe hüküm süren soluk alışverişmiz birbirine karışıyordu. Gözlerimizi kaçırmadan birbirine kenetlenmiş bakışlarımız yüreğime kor gibi düşüyordu. Kalbim, bedenim cayır cayır yanıyordu.
Kerem sonunda gözlerini kapatıp birkaç saniye sonra açarak bir tepki veridigindeyse derin bir nefes aldım ve kendimi geri çektim.
''Görmedim Üzgünüm. '' diye mırıldandım
Neden ona karşı bu kadar savunmasızdım? Neden ondan hala çekiniyordum? Neden hala ona aşıktım bu aptal kan pomplayan kalbim neden onu seçmişti?
Kirpiklerimin altından ona bakarken o ise gözlerinde anlam vermediğim bir ifade ile bana bakıyordu.
İfadesizce suratına bakış atıp onu umursamadan yanından geçmeyi amaçlıyordum ki kolumu kavrayarak beni durdurmasıyla bu düşüncem tuzla buz oldu
Gözlerimi kapatarak içimde yükselen alevi dindirmeyi amaçladım
''Ne istiyorsun?''
''Ne yapmaya çalışıyorsun?''
''Yaptığım bir şey yok! ''
Bileğimin elinden kurtarmaya çalışıyordum ama o daha sıkarak buz mavisi gözlerini benim yeşil harelerime dikkti.
''Aklından neler geçiyor,'' diye sordu
Bileğimi elinden sertçe çekip bir iki adım geriledim ve kollarımı göğüslerimde birleştirip ona soğuk gözlerle baktım
''Aklımdan neler geçtiğini bilseydin bu soruyu sormaya cesaret edemezdin,''
Onun anlamadığını bağıran safir mavisi gözlerine son kez bakıp odama girdim.
Dişlerimi birbirine bastırıp derin bir nefes aldım.
Ne yapacaktım?
Onunla bu kadar yakın olmak beni yıpratıyordu onu görünce aklımda ne varsa yok oluyordu sadece o var başka bir sey düşünemiyordum.
Güclü biri değildim ki ben? Nasıl onun canını yakardım
Gözlerimi kapatım elimi bogazıma yaslayıp iç geçirdim.
İki hafta sonra okul başlıyordu
Yine o igrneç insanların yüzünü görmek zorunda kalacaktım.
Her okul başladığında benimle eğlenirlerdi hemde o kadar iyi eglenirlerdi ki onların ellerinde canı sıkldığında oyunadığı kuklasıydım.
Farkında olmadan parmaklarımı hırsla yumruk yaptım o kadar sıkıyordum ki tırnaklarım derime batıyordu
Dolan gözlerime ellerimi bastırıp sakinleşmeye çalıştım. Ne olursa olsun güçsüz düşmeyecektim. Artık lügatımda zayıflık yoktu. Hırs, intikam vardı.
∆¶∆
Büyümek insanın başına gelen en kötü şeydi
Öyleydi. Çünkü küçükken her çocuğun toz pembe hayatları vardı. Hiçbir şeyin onların üzmeyeceğine sanarlardı. Güçlü olduklarını, ezilmeyeceklerini
