H.P zonder Harry

7. De onverwachte vriendschap

Draco liep over het perron naar de trein. Hij had zijn ouders net uitgezwaaid en nu liep hij met zijn koffers naar de trein. Doordat hij helemaal in gedachten verzonken was botste hij tegen iemand op. 'Hé kijk eens uit joh' riep de jongen waar hij tegenop was gebotst. 'Oh sorry' zei Draco. Hij was weer wakker geschud uit zijn gedachte en wreef over zijn hoofd, die hij net had gestoten. De jongen waartegen hij was gebotst keek nog steeds boos naar Draco. Doordat de jongen de deur van de trein blokkeerde kon Draco er niet langs. 'Ehh. mag ik er misschien langs?' vroeg Draco aarzelend. De jongen zag er even oud uit als Draco. Maar hij was veel groter, vanaf alle hoeken. 'ja hoor' zei de jongen nors. Hij stapte opzij en Draco kon erlangs. Hij stapte snel de trein in en ging in een coupé zitten. De coupé die hij inging was nog leeg. Eigenlijk hoopte hij dat hij ook leeg bleef want hij had geen zin andere mensen. Hij was niet een van de meest sociale mensen.

Na een tijdje begon de trein te rijden en Draco zat nog steeds alleen in de coupé. Hij had in zijn tas wat actieverhalen gestopt en terwijl hij een pakje smekkies in alle smaken naar binnen werkte las hij een actieboek. Er klonken zware voetstappen in de gang en ze werden steeds harder. Draco keek op van zijn boek en zag de jongen van daarnet bij de trein voor de deur staan. Hij deed de deur open en vroeg nors 'Is hier nog een plek vrij? Overal is het vol.' Een beetje verbaasd antwoordde Draco van ja. De jongen zette zijn koffer in de hoek en ging op het bankje tegenover hem zitten. Een hele tijd was het stil. Niemand voelde de behoefte om iets te zeggen. Tot Draco de stilte ondragelijk begon te vinden. ' Enehh... Hoe heet je?' vroeg Draco verlegen. 'Ik ben Dirk Duffeling' antwoordde de grote jongen. 'En jij?' vroeg Dirk terug. 'Ik ben Draco Malfidus.' antwoordde Draco zelfverzekerd.

Uren later zaten de jongens druk te praten over van alles en nog wat. Dirk vertelde over het leven en een dreuzel gezin en Draco over wat hij thuis graag deed. Beide waren ze het incident van eerder al lang  vergeten en ze hadden veel plezier. 'Snoep' hoorden ze van ver aankomen. 'Ooh daar heb ik over gehoord' vertelde Draco aan Dirk. 'Dat is de vrouw die altijd snoep rond komt brengen. En ik heb gehoord dat de snoepjes heel erg lekker zijn.' 'Snoep' hoorden ze nu maar dan dichterbij. Draco pakte wat wat geld uit zijn zak en liep naar de deur van de coupé. '10 chocokikkers, 4 smekkies in alle smaken, 6 chocoketels en 2 pompoensap.' bestelde Draco bij de snoep mevrouw. 'Alsjeblieft jongen.' Tevreden liep Draco weer naar binnen. En aanvallen!!

Zonder dat ze het doorhadden waren ze al op Zweinstein aangekomen. De lichtjes van het kasteel kon je al van verre zien. En toen ze uitstapte besefte ze allebei dat ze voor het eerste in hun hele leven een echte vriend hadden. 

Dit was alweer het zevende hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het tot nu toe al leuk vinden. Laat me even weten wat je ervan vindt.

Xoxo Hopjes