Üniversite Hayatım

Aşk part -2

  Hayatınım en zor günüydü o gün sevdıgım kıza kokusuna bayıldıgım kıza sevdıgımı soyleyecegim gün işte gelmişti zor olucaktı  cesaretsizdim. Utanıyordum ve korkuyordum onu kaybetmekten ... okuldan cıkmadan ona mesaj attım okul cıkısı konusalım  diye cevap vermedi neyse otobüse bindik pendık  koprusunde indik  orda  sarıldık ayrılcaktık ama ben bir türlü soyleyemedim gozlerım dolmustu arkasını dönüp giderken  bende dödüm yoluma gıderken o sırada zeynep bana seslendı ramazan diye arkamı donmeye korktum .. bekle gelıyorum    Ben yoluma devam etmek istedim ama ayakalarım gıtmıyordu yanıma geldi konusalım demişşin dedi orda bir binanin altında oturduk. Ben konusamıyorum korkuyordum onu kaybetmekten ..  bayagı bi oturduk yarım saat olmuştur bana birinden mi hoşlanıyorsun sana yüz vermiyorsa. Gıdıo doveyim ben tekvandocuyum dedi 1 dakka sesızlık oldu ve. Ona dondum bir ınsan kendını nasıl dovebilir dedim. Anlamıstı ona aşık oldugumu sustu cevap vermedı 1 saat birbirimize baktık sessızce. Sonra hadı benı eve bırak dedı ve yola cıktık benim icim yanıyordu boyle olmasını istemezdım ama sevıyordum onu eve bıraktım haken senı sevıyorum dıyememiştim WhatsApp dan ses kaydı atmaya karar verdım uzun uzun konustum döktüm icimde ne varsa   Gozlerim dolarak 2 dkka gecmeden gördü ve yazıyordu telefonu kapattım korktum sadece korktum bana kızmasından .. ve bana sen benım arkadaşımsın bunları senden duymamiş olayım dedı   Ben o mesajdan sonra kendımden gectim yolda gıdıyoruk ama nereye gıttıgımı bılmıyorum .. pendık sahıle ındım sonra omeri arkadaşımı aradım gelsın benı alsın dıye dizlerimin dermanı yoktu yürümeye. Canımdan bir oarca kopmus gibiydı sevgımı denize anlattım deniz hırcınlaşmaya başladı yavaş yavaş ruzgar esiyordu icim ateş gıbi yanıyor dişim sa buz gıbıydı  resımlerine bakıyordum ınstagramdan .. yurda geldık sonunda uyuya kaldım konusmaya dermanım yoktu sabah oldu okula gıtme xamanıydı zeynep hıcbırşey olmamıs gıbı davranıyordu bana ama aslında bana kızgındır benden beklemıyordu belkıde böyle birşey ama aşk bu sevgı bu ben aşkını onda bulmustum .. yanına gidemiyordum yüzüme bakıyordu o da anlamıstı utandıgımı üzüldügümü bir kac gun  konusamadım zeyneple  konusamadıkca daha cok kendımı yıpratıyordum sonra bir şekılfe konustuk ..  ve dost kalmanın iyi oldugunu duşunduk ama benım kalbımde sadeve o vardı ona dost gozuyle asla bakamadım ..   derdimi anneme anlattım annem bile dıyecek kelıme bulamadı bana üzüldüğümu anlamıştı ama yapacak birşey yoktu .. bır kac gün arkadaşca devam ettik ama ben o şekılde yapamıyordum ona arkadaşca davranamıyordum. Tabi bu sırada okulda bayagı bir manşet olmuştuk dedıkodu üstüne dedıkodu ... zeynebden biraz uzak durmaya karar verdim  .. gene yapamazdım ama denedım olmuyordu kokusunu özlemiştim   Hep arkasına oturuyordum sınıfta ki kokusunu alabıleyım diye .. ama bunu hıc bır zaman anlayamadı.   Benım gercekten onu sevdıgımı bılmıyordu anlayamıyordu belkıde ..  her zaman yanında olacagıma yemin etmiştim canım pahasına. Bir gün okulda bayıldı hasta oldugu icin. Ben o sırada tuvaletteydım Tolga hemen benı buldu.  Daha tuvaletimi yapmadan cıktım ordan ve yanına gittim kendıne gelmişti ..  ama ben orada kalamazdım .. okuldan derse girmeden gittim cok kotuydum sevdıgım kadın hasta ve ben birşey yapamıyordum. Deli gibi aşıktım ona    Zeynebın buşra dıye bir arkadaşı vardı  büşra benım ıcın cok degerli derdımı ona  anlattım ama nafıle yapacak hıc birşey yoktun  zeynep hayatında kımseyı ıstemıyordu yada belkıde benı istemıyordu sadece ...    sonradan sonraya biz konusmaya devam ettik ben arada zarf atıyordum sevdıgımı bellı edıyordum ama. Tabıkı karsılık alamıyordum   Hiç pes etmeye niyetim yoktu cünkü aşık olmustum herseyı goze aldım o sıralar macıt diye bir arkadaşla zeynep arkadaşlıgını ılerletmıstı ben kıskanıyordum acıkcası   Kendı kendımı yıyordum ..  macıtle konusma kararı almıstım ama kendıme yakıstıramadım gidip ne dıycektim ki cocuga ? Zeynep  benim uzak dur mu dıyecektim dıyemezdim ...  busraya sordum sadece arkadaşlar dedi ama halen icim gidiyordu  oyle bir taht kurmustu ki kalbıme ne yapsam oradan indiremiyordum onu  ben küpe takıyordum. Sırf  o kupe takan bir erkek itici dedi diye buşraya kupemı cıkartım gıttım okula  ama nafile ...  sonraki gun gitmedim okula oturdum düşündüm bir insan icin kendımden vazgeciyordum kupeyı geri taktım aynanın karşısına gectim ve ben buyum beni boyle kabul etsın dedım ...

Arkadaşlar yazım hataları olabilir telefondan yazmaktayım kusuruma bakmayın bu yazıyı yazarken ictigim sıgaranın haddi hesabı yok yorum ve düşüncelerinizi ıyı veya kötü beklıyorum .