BEKLEMEK VE SEN

Ne sandınız ?

Gerçekten ne sandınız ilk aşık olduğunuz kişiyle bir ömür geçireceğinizi mi sandınız ? Hani o çok mutlu olduğunuz anıların devamının mı geleceğini sandınız ? Ne oldu bırakıp gitti demi , pazarda annesini kaybeden çocuk gibi çaresiz mi kaldınız ? Kaybetmenin ne olduğunu anladıysanız bu hikayeyi okuyun idrak edin . O gitti yapa yalnız kaldınız , ne yediğiniz yemeğin bir tadı var nede aldığınız her nefesin . Hayatınıza anlam katan kişi gitmiş ve siz anlamsızlığın ortasında kalmışsınız . Benim bir arkadaşım vardı kızı çok seviyordu . Kuru kuru çıkma teklifi etmeyeyim diye birgün pasta , pamuk şeker falan alıp okul kütüphanesini süslemişti . O gün öyle bir yağmur yağıyordu ki pastayı alırken sırılsıklam olmuştuk . Öğlen teneffüsünde kızı kütüphaneye çağırıp kapıyı kapattık 10 dakika sürdü yada sürmedi kız  ağlayarak çıktı ordan . Arkadaşımın yanına gittiğimde gözlerinden akan yaşları saymaya gücüm yetmedi .   Ona sadece olmadı demi dedim , derin bir nefes alarak olmadı dedi . Kızları anlamış değilim hep çok sevilmek isterler ama sevsek sevgimizi yetersiz bulurlar . O gün içtiğimiz sigaranın hatti hesabı yoktu . 

  Rabia'nın doğum günüydü o zamanlar okuldaydı ve tam 100. günümüzdü . Ona öyle basit bir hediye almak istemedim .  Basit biri değildi çünkü , ona 100 gün boyunca mektuplar yazdım saati saatine hiç kaçırmadan . O mektupları kitap haline getirdim sonra birde pasta aldık mı tamamdır . 29 aralık günü öyle bir yağmur yağdı ki okula  giderken pasta ıslanmasın diye montumu ona sardım . Rabia değişik bir kızdı , herşeyi kusursuz yapmam lazımdı . pastayı keserken Allah sizi inandırsın düğün pastası kesiyormuş gibi hissettim kendimi . Gözlerinde ki o mutluluk o heyecanı bana aktara bilmişti. Ve ben inanmıştım hayatımda ki son kişi olacağına , ama olmadı , gitti ben tek kaldım içimde yaşatmaya çalışıyorum onu , ama ben onun için öldüm . En  acısı neydi biliyor musunuz ? Yemin ederim gitmem dedi , gidersem eğer bir gün beni gel öldür demişti ama , işte gitti ... 

    O gitti ya ben nefes almadım , hastalandım , 1 ay gülmedim ben ama insan harbiden alışıyor . Alışılması en zor şeye alıştım sensizliğe . Bunu okumayacaksın , belkide aklına dahi gelmiyorum , nefret ediyorsun , görmek istemiyorsun , adımı dahi duymak ... Ama ben bunu çok okunsun diye yazmıyorum yada çok beğenilsin diyede  . İçimi dökmek için yazıyorum , birilerine anlatsam anlamıyorlar , en iyisi içimizi dökmek , herkesin içinden atamadığı biri olur , içimizi sökse dahi onu atamayız . Ben seni çok özledim ama gelme . 

'' Söylemek istediğim çok şey var ama duymak istemezsin canın yanar ''