Melih 'den
En kötüsü de sahip olamadığın birine ait hissetmekti. Cemreyi çok sevmeme rağmen onun kalbi sevemedi beni belki seviyordu ama biliyordum benimki gibi değildi. Yinede onu orada tek başına bırakamazdım. Hızlı adımlarla onlara doğru yürüyordum cemrenin seslerini sonda daha net duyuyordum. " Her şeyin bir sonu varmış bu hikayeninde sonu buymuş sevmiyorum artık seni" diyordu. Bir anda o kadar çok sevindim ki sırıtışım hala yüzümdeyken cemrenin yanına ulaştım çok güzel olmuştu. Gözlerinde sadece öfke ve kırgınlık vardı mavi gözlerinin derinliğinde buz maviliği gözüküyordu. Ellerini sürekli elbisesinin ucuna siliyordu çünkü avuç içleri terlerdi ne zaman böyle stres olsa. Bende daha fazla bu herifin yanında olmasın diye sert bakışlarımı deniz piçine atarak cemrenin beline elimi koydum itiraz etmeden yürümeye başladık eve gitmek şu an doğru gelmiyordu dolayısıyla onu bir arkadaşımın mekanı olan teras kafeye götürecektim bu saatlerde kalabalık olmazdı çok güzel havası vardı yola çıktığımızda çok da uzak olmayan kafeye gelmemiz on beş dakika sürmüştü. Cemre iyi gözükmüyordu üst üste çok şey yaşamıştı biraz dinlenmeli ve hayatına devam etmenin bir yolunu bulmalıydı. Kafe tahmin ettiğim gibi kalabalık değildi tek tük insanlar vardı zaman kaybetmeden hemen onu alıp kafenin en uç yerine götürmek istiyordum. Oturup derin bir nefes aldım ona döndüğümde çoktan gözlerini kapatmış derin nefesler alıyordu gözlerini açtığında hafifçe kızarmışlardı konuşmak istiyordum ama nasil söze başlayacağımı bilmiyordu.
Tam "Nasil oldun?" diyecekken o konuşmaya başladı." Ölüm çok yakın tüm insanlar için. Dün bana deselerdi ölüyorsun belki içimde çok az bir parça üzülürdüm. Ama biliyorum ne kadar kabullensemde ona tam olarak içimi dökememiştim hem ona olan sevgimi anlattım hemde vazgeçmişliğimi , ben aslında onunla ilk yan yana geldiğimizde kavuşamayacağımızi hissetmiştim ama kalp iste yalanladı beni. Bugün bitti her şey hemde benim cümlemin son noktasıyla."
Dedikleri içimi yaktı sevdiğimin canı yanmıştı o piç yüzünden ama en azından dediği gibi kalan hesabı ödemişti.
***
Cemre'den
Melih yanımda deniz gibi olan gözlerini açmış beni dinliyordu. Ona anlattıklarımdan sonra yanına yaklaşıp kafamı göğsüne yasladım ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim. O yanımdayken bana hic bir kötülük olmayacağını biliyordum. Elleriyle saçlarımı okşaması bana güven veriyordu beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Babam ve kardeşimin ölümden hemen sonra böyle bir şey yapmamın tek sebebi vardı ölüm her zaman yanımızdaydı bende ölmeden son konuşmayıda gerçekleştirmiştim.Eve geleli 1 saat oluyordu ama evde annem yoktu pijamalarımı giymiş yatağımda sırt üstü yatıyordum kulağımda kulaklıklarım müzigin ritmine kendimi kaptırmıştım bir anda saçımın çekilmesiyle hemen ayağa kalkmak için doğruldum ama aslı her zamanki gibi üstüme atlayınca ayağa kalkmam yalan oldu.
Cemre ! Diye bağırıyor bir yandan da söyleniyordu
"Kızım kendine gelsen biraz iyi olacak saat 3 e geliyor ve sen denizle saatlerdir berabersin ne yaptınız ne oldu telofonunu çıkar çabuk " telofonumu neden çıkaracağım dermiş gibi aslının suratına dik dik bakınca hemen açıklama yapma gereği duydu ve
"Sen tam olarak anlatamayacağını bildiğim için ses kaydını açtım ve öyle verdim sana telofonu" bu kız hayret vericiydi . Nasil aklına gelmişti ben olsam böyle bir şey yapmazdım utanırdım heralde . Hemen bir daha bu konuşmaları duymak istemiyorum telofonumu al başka yerde dinle dedim oysa çekmecemi açıp kulaklık aldı.
Yaklasık otuz dakika olmuştu aslı yanima gelmis beni tebrik ediyordu
- " aferin kızım sana sonunda denizden de kurtulmuş olduk."
Ben sadece göz devirmekle yetindim cunku denizden haz almıyordu aslı her zman nefret ettiğini söylerdi 1 saatlik konusmamizin ardından
"ses kaydının son kısmını dinleyemedim kendi telofonuma yükledim birazdan eve gidince dinlerim melih le konuşmalarınız in son kısmı sanırım yine melih öğüt felan vermiştir diye dinlemek istemedim" diyerek dalga geçti.
Aslının gitmesinin ardından duş almak icin banyoya girdim ama girmemle çıkmam bir oldu kanalizasyon borusunda bir arıza vardi galiba çok pis kokuyordu bizim banyonun da bir tadilata ihtiyacı olduğu halde surekli erteliyorduk ama Melihin banyosu oyle değildi gidip onda duş alabilirdim ama bir an utandım sonra evde değildir belki yedek anahtarıyla girme fikri aklıma geldi anahtarları alıp yavaş adımlarla merdivenleri iniyordum kapının önüne geldiğimde ayakkabı yoktu rahatladim bir an . Ama kapiyi yinede yavaşça açıp içeri girdim içeride loş ışık vardı pek belli olmuyordu etraf biraz yaklaşınca fark ettim melihi salonda oturuyordu elinde bir sigara ve odada yankılanan müzik sesi melih cok düşündürücü duruyordu onu oyle görmek garip hissettirdi cunku benim yanında her zaman kendini her sey yolundaymış gibi gösteriyordu son aylarda onun al hic dertlesememiştik karşılıklı daha doğrusu ondan bahsetmiyorduk konularımızin başlığı bendim tam yanına gidecekken melih ayağa kalktı ve vitrinden bir kutu çıkardı . Sebepsizce kendimi göstermek istemedim merak ettim içinde ne olduğunu daha önce hic göstermemişti bana melih bu kutuyu ardından melih çalan şarkıya eşlik etmeye başladı
"Gel hayalim anıları alalım kaçalım buralardan gel yoruldum yalanları yaşayan gururumdan "diye caliyordu sarki Melihin gözlerinden yaşlar akıyordu ağlıyordu güzel gözlüm icim sanki boyle uçurumdan assagi atlıyordu kalbime bir ağırlık çöktüğünü hissettim onun gözlerinden akıyordu yaş evet ama benimde icimden yavaşça intihar ediyordu gözyaşlarım şarkı bir anda kapandı ardından melih "Ne zaman geleceksin hayalim ne zaman bitecek bu özlem " dedi.
Melih Sanırım biraz da içmişti uzun zamandır alkol kullanmıyordu sizdıgını fark ettim ama melih birisine aşık oldugu kafama dank etti o zaman gidip kutuyu acsam belki kim olduğunu öğrenebilirdim yavaş adımlarla melihin yanına gitmeye başladım ama bir anda kolumun çekildiğini hissettim.....NOT: Arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum uzun zamandir bölüm paylaşamadım biraz işlerim vardı kusura bakmayın hepinizi çok seviyorum ve yorumlarinizi bekliyorum 😊 bundan sonra daha sık bölüm yayınlayacağım 🤗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Mezarlık
Fiksi RemajaOlmayacağını adım gibi bildiğim halde, istemekten vazgeçmeyeceğim kadar, güzel şeyler var .