THE CHOICE

1

Επεφτα με τετοια ταχυτητα που οι πνευμονες μου πνηγονταν απο τον αερα που εισχωρουσε στα πνευμονια μου σαν μαχαιριά.Παντου σκοτος..και εγω να πεφτω στο αγνωστο στο τιποτα...στο κενο.Τα μαλλια μου μπλεχτηκαν στο προσωπο μου και απο την ταχυτητα της πτωσης εκανα στροφες στον αερα που με εκαναν να θελω να κανω εμετο...
και ξαφνικα φως και μια συγκρουση..πιο δυνατη απο τον ανεμο που μου εγδερνε με τα νυχια του τους πνευμονες μου.
     
Ανοιξα τα ματια μου..βρησκομουν στα τεσερα στο εδαφος σε μια μεγαλη εκταση ,απο τη μια δεντρα,πετρες μπηγονταν στα χερια μου ,παρακατω γκρεμος,παντου φωτιες και καπνος ..η καρδια μου κοντευε να εκραγει με πονουσε στο στηθος μου ο καθε της χτυπος που με εκεγε σαν τη φωτια..
κοσμος...

Απο πού εμφανιστηκαν ολοι αυτοι?
Ανθρωποι στην ηλικια μου ντυμενοι σαν εμενα..με τα καθημερινα τους ρουχα και αναμαλλιασμενα μαλλια λερωμενοι και δρωμενοι με προσπερνουσαν τρεχοντας...κατευθυνονταν ολοι προς μια συγκεκριμενη κατευθηνση...με προσπερνουσαν για να φτασουν εκει σαν σηφουνες ..ηθελαν να σωθουν...φωναζαν και επιτιθονταν στις μεγαλες επιθετικες κατακοκκινες τιγρεις που ειχαν το χρωμα του αιματος,αλλοι ετρεχαν να σωθουν ...καποιοι καταφερναν να πηδησουν τους γκρεμους ,ρισκαραν να πηδηξουν απεντανι χωρις να ξερουν αν θα καταφερουν να μεταμωρφωθουν σε λυκανθρωπους κατα την εκτοξευση ή αν θα κατεληγαν στον πατο του γκρεμου τσακισμενοι,αλλοι διαλεγαν να φυγουν απο τα πλαγια ..χανοντας χρονο και διακυνδινευοντας να δεχτουν μια ανελεητη επιθεση απο αγριεμενη τηγρη...

Και καποιοι αλλοι...καταφερναν να βρουν τη δυναμη να βγαλουν τους κοινοδοντες τους και τα νυχια τους ωστε να επιτεθουν στις τιγρεις..χωρις δυσταγμο ξεσχιζαν με νυχια και δοντια τις τηγρεις που σιριζαν και γριλιζαν αλλα δεν τα παρατουσαν επιτιθονταν και αυτες με την ιδια και με διπλη ορμη ριχνοντας τον αντιπαλο στο εδαφος οπου μια αιματηρη μαχη θα εδινε τελος σε μια ζωη...και..
οχι..ξανα..

Οταν ακουσα το γριλισμα γυρισα πισω.....
η πιο μεγαλη τιγρη που ειχα δει ποτε στεκοταν μπροστα μου βγένοντας απο τον καπνο της φωτιας.Με εβλεπε με τα κατακοκκινα της ματια να γιαλιζουν στην ομηχλη του καπνου ,να αντανακλουν το φοβο στα δικα μου.Με ζυγηζε, με πλησιαζε αργα σαν να ηθελε να δει το φοβο να κορυφωνεται στο βλεμμα μου..να με δει να τρεμω απο δειλια.Τα τεραστια γημνασμενα της ποδια με πλισιαζαν πατωντας στο περασμα τους καθε χορταρακι και προσπερνωντας με τετια κομψοτητα και τοση απηλητικοτητα καθε κεγομενο σωμα που βρισκοταν μπροστα της..σαν να ηταν ανεγγηχτη και απροσβλητη σε οτηδηποτε την περιτρυγιζε..μεγαλη ,περηφανη και ψυχρη. Τα γυμνωμενα της σαγονια αδυμονουσαν να νιωσουν την σαρκα μου και τη ζωη να με εγκαταλυπει σαν το φεγγαρι που εγκατελυψε τον ηλιο ..και οταν με πλισιασε αρκετα σιριξε,πηδηξε και επιτεθηκε...