THE CHOICE

10

"Α...συγγνωμη απλα.." πριν προλαβω καλα-καλα να τελειωσω με διακοπτει .
"Δεν πειραζει, μην απολογησαι για κατι τοσο ασημαντο... Εξαλλου μου εχει τυχει αρκετες φορες. Ειμαι συνιθησμενος" μου λεει με ζεστη φωνη.
"Αχα..Ροουζ....χαρηκα" λεω με σιγανη φωνη.Γιατι εγινα ντροπαλη ξαφνικα?
Με κοιταζει στα ματια και μου ριχνει ενα πλατυ χαμογελο.
"Ωραιο ονομα"
"Ευχαριστω.."λεω και συνεχιζω" εμμ..να υποθεσω εισαι βρικολακας" αυτα τα ματια αποκλειεται να ανηκουν σε λυκανθρωπο οπως και οι εξωγκομενοι κοινοδοντες του
"Βασικα οχι...λυκανθρωπος ειμαι και τα ματια μου ειναι απο το φυσικο μου ετσι,κληρονομια της γιαγιας μου..λοιπον...εσυ?"μου λεει επεξεργαζοντας το προσωπο μου Μακαρι να ηξερα..κοιταξα στο πατωμα προσπαθοντας να σκεφτω κατι για να αποφυγω την απαντηση
" εγω...ε... Πρεπει να φυγω...ναι.."τα καταφερα φανταστικα.
"Α...δεν θα μου απαντησεις?" μου λεει, και κουναω αρνητικα το κεφαλι μου. Δεν θελω να σκεφτομαι οτι πιστευει αυτο που θα πιστευε ο καθενας. Αδιαφορια. Απλα ειναι τοσο ασχημη η κατασατση στην οποια βρισκομαι που οτι και αν σκεφτω καταλειγω στην ιδια απορια. Τι ειμαι ?

"Λοιπον τα λεμε.."λεω στη προσπαθεια μου να ξεκουμπιστω οσο πιο γρηγορα μπορω
"Ναι ..υποθετω ...γεια.."μου λεει και φευγει ,καοως μπερδεμενις θα ελεγα .

Βανεσα: τι γινεται ???γτ δεν μου στελνεις???
Εγω:εε..ειναι πολλα τα πραγματα στο κεφαλι μου αυτη τη στιγμη..θα σε παρω τηλ οταν μπορεσω
Βανεσα:οκ θα περιμενω τηλ σ.

Αυτο το κινητο που μου εδωσε ο υπευθυνος των μαθητων ειναι σπασμενο και με κουμπακια...ναι ακριβως ...ηθελε λεει να μου κανει κατι σαν αποζημιωση για τη συμπεριφορα του Αντριαν ...λες και αυτο το μαραφετι θα αντικαθηστουσε το κινητο μου. Που σε αυτο η καθε γρατζουνια σημαινε κατι για μενα
Τελος παντων περασμενα ξεχασμενα. Τουλαχιστον θα εχω την ευκαιρεια να αγορασω ενα πιο καινουριο. Καποτε.
-------------------

Ειναι ωρα για μεσημεριανο. Ολοι οι μαθητες παρευρισκομαστε σε μια ταιραστια αιθουσα (που και ομως ποτε δεν γεμιζει) με ενα σορο κυκλικα τραπεζια που χωρουν 6 μαθητες. Στο καθε τραπεζι υπαρχει ενα βαζο με ενα μπουκετο ψευτικες μαργαριτες και σερβιτσιο για τον καθε ενα απο μας. Στους κοκκινους με ασπρο τοιχους υπαρχουν φωτογραφιες ανθρωπων που δεν γνωριζω και λογια παλιων αποφοιτων αυτου του σχολειου.
Στο τραπεζι που καθομαι ειναι η Τζεις η συγκατοικος μου και καποιες φιλες της. Δεν τις συμπαθω και ιδιαιτερα. Ειναι που ολες κουτσομπολευουν και ασχολουνται με τις ζωες των αλλων. Ποτε δεν ειμαι στη συζητηση. Ειμαι εκεινο το κοριτσι που καθεται απλα και σκεφτεται τα παντα. Οτιδηποτε με απασχολει το σκεφτομαι εκεινη τη στιγμη, οταν δηλαδη αρχισουν τις ηλιθιες συζητησεις. Δεν με ενοχλει και τοσο που καθομαι εκει.
Γυρνοντας το κεφαλι μου βλεπω τους μαθητες να τρωνε και να συζητανε.

"Παω στη τουαλετα" λεω με αφορμη να φυγω.
Κουνησαν απλα τα κεφαλια τους και συνεχισαν να ειναι με τα μουτρα στη συζητηση... Ειναι πολυ σημαντικο για αυτες να ξερουν ποια κοριτσια εχουν παει με τον Τζορτζ (ο γυναικας της υποθεσης) οποταν μπορω να φυγω χωρις να σκεφτομαι οτι θα συζητουν για μενα.

Περπατοντας βλεπω ενα τραπεζι αδειο...αδειο εννοω οτι ενα ατομο καθεται εκει..και μου φαινεται αρκετα γνωστο.
Ωχ..με ειδε...αρχησα να περπατω οσο πιο γρηγορα μπορουσα, ωσπου με φωναξε
"Περιμενεε!!" ο Κρις.
Δεν θελω να παω.
Αν μου ζητησει εξηγησεις για το τι τελος παντων ειμαι? Μπαα..το πολυσκεφτομαι αυτο...μπορει απλα να θελει να μιλησει σε καποιον.
"Γειαα.." του λεω οσο πιο γλυκα μπορω .
"Γεια...καθησε" μου λεει χαμογελαστος και καθησα στη διπλανη ξυλινη καρεκλα
"Τι κανεις?" του λεω
"Εμ..καλα...εσυ??"
"Και 'γω καλα ειμαι" του λεω ...κοιταζοντας τα νυχια μου ...θα μπορουσα να ειμαι καλυτερα ειναι η αληθεια αλλα οκ "γιατι εισαι μονος?.."τον ρωταω
"Ο κομλητος μου ειναι λιγακι απασχολημρνος με το ριξιμο καθε θυλικου που τον πλησιαζει αυτη τη στιγμη"ειπε και μου εδειξε εναν καδτανομαλλη ,ψυλο και μυωδη αγορι πολυ γοητευτικο να χαμογελαει και να γοητευει ενα τσουρμο κοριτσια που ηταν διπλα του στο μπουφε.Γελασα.
"Και εδυ δρν θες να του κανεις παρεα?"ρωτησα κοιταζοντας τον απο το πλάι.
"Μπα εχω καλυτερη παρεα αυτη τη στιγμη."ριπε και με κοιταξε μρ ρνα πολυ γλυκο χαμογρλο που εκανε το στομαχι μου να ανακατευτει λιγακι.

"Ξερεις οτι θα γινει το παρτυ γνωριμιας Παρασκευη βραδυ ε?" ωωχ....το ειχα ξεχασει..
"Εμ..ναι "
"Τελεια..λοιπον θες να παμε μαζι?" τι?περιμενε..εμενα?γιατι εμενα? Με ξερει εδω και περιπου τρεις ωρες!!! Τι να με κανει εμενα????
"Ε...φυσικα" λεω οσο πιο πεθαμενα μπορω
"Στις 8 λοιπον θα σε περιμενω απο το δωματιο σου"
"Και που ξερεις ποιο ειναι το δωματιο μου??" λεω ανησυχιτικα
"Ειμαι διαβασμενος" λεει με ενα διαβολικο υφος και φευγει

Πως μπορει?
-------------