THE CHOICE

11

Την επομενη μερα ξυπνησα μεσα στο δωματιο μου υδρωμενη απο εναν εφιαλτη.

Κοιταξα γυρω μου πανικοβλητη οτι βρισκομουν οντως στο σκοτεινο βυθο της θαλασσας...να πνηγομαι.Να γεμιζουν  νερο οι πνευμονες μου.Να μη βλεπω τιποτα αλλο εκτος απο σκοταδι.Να μην ακουω τιποτα αλλο εκτος απο τις κραβγιες μου στο κεφαλι μου.Να μην μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο εκτος απο την τελευταια στιγμη πριν πεσω στον βυθο.

Τον Αντριαν και τον Ντεβιν να με κοιταζουν απο την κορυφη του γκρεμου και να με βλεπουν να τσακιζομαι,να βλεπω τα ανεκφραστα και παγωμενα πρωσοπα τους οσο πεφτω.Να μην κανουν τιποτα απολυτως για αυτο.Να νιωθω ενα βαρος στην καρδια πριν ακομη πεσω στα καταβαθα του ωκρανου.

Κοιταξα γυρω μου.Ναι ειμουν στο δωματιο μου.Το κρεβατι της Τζες ηταν σε αποσταση 2 περιπου μετρων απο εμενα.Ηταν ξεστρωτο και αδειο σαν να μου ελεγε οτι ειμαι μονη μου.Στα αριστερα η πορτα της κρεβατοκαμαρας που οδηγει στο διαδρομο και στα δεξια το μεγαλο παραθυρο ος το ξυλινο γκριζο πατωμα με τις γαλαζιες κουρτινες.

Σηκωθηκα πανω και ντυθηκα με ενα κοντο μαυρο σορτ και μια μακρυα μπλε φανελα του μπαμπα μου καθως επισης εκανα τα μαλλια μου χαμηλο κοτσο και φορησα τα αθλητικα μου.,αφου πρωτα κοιταξα το ρολοι.Σημερα θα γινοταν η εναρξη των μαθηματων και ειχα ειδη αργισει 15 λεπτα.Δεν σκωτιστηκα ιδιαιτερα.Επλινα τα δοντια μου με την ησυχια μου καθως και εκανα ενα καθαρισμα του πρωσοπου με την ιδικη μου κρεμα τζελ.Τι αλλο?χμ..
Εκανα μια πρωινη γυμναστικη για να ξεπιαστω ,λιγο τζογινγ επιτοπου,ασκησεις χεριων,κοιλιακους και τεντωματα.Κοιταξα το κινητο μου.Κανενα μυνημα.Η ωρα ηταν 8.Ειχα αργησει μιση ωρα.Καλυτερα να σηκωνουν επιτελους.

Κατευθυνθηκα προς την πορτα αλλα μολις απλωσα το χερι μου να την ανοιξω  αυτη ανοιξε αποτομα και εμφανιστηκε ο Αντριαν με το επισημο κουστουμι του ,χωρις ομως σακακι και με τα μανυκια του πουκαμισου ανεβασμενα,φουρκισμενος και νευριασμενος.Ουπς.
"Που στα κομματια εισουν?"Θελω εξηγησεις τωρα και φροντησε να ειναι καλες!"φωναξε εξαλλος.Οταν ηταν νευριασμενος εσφιγγε τις γροθιες του ετσι ωστε ολες οι φλεβες των γυμνων χεριων του να προεξεχουν.Εγω γελασα.
"Δεν σου χρωσταω εξηγηση."του απαντησα ηρεμα "απεναντιας εσυ δεν εχεις το δικαιωμα να μπαινεις στο δωματιο μου χωρις την αδεια μου ,θα μπορουσε να ειμουν γυμνη"τον αποστομωσα ενω αρχισα να επιθεωρω τα νυχια μου.Το μεσεο δαχτυλο ειχε λιγακι μικροτερο νυχι απο τα υπολοιπα επειδη το δαγκωνα συνεχεια ωστε να μην το διξω σε κανεναν,το μεσεο δαχτυλο εννοω.Ο Αντριαν στεκοταν απεναντι μου βραζοντας.
"Αρχιζεις να μου την δινεις στα νευρα πολυ πολυ ασχημα κοριτσακι."ειπε με σφηγμενα δοντια.Σηκωσα το κεφαλι μου αποτομα.
"Τι περιμενεις?Να γινω εξαλλη που με χαρακτηρισες κοριτσακι?Δεν με ενδιαφερει τοσο η γνωμη σου ωστε να νευριασω που εχεις αυτη την αποψη,σου το διευκρινιζω μονο."του ειπα με ενα αυταρεσκο χαμογελο που τον εκνευρισε ακομα περισσοτερο κατι που του αξιζει μιας και μπαινει απροσκλητος σε δωματια κοριτσιων.

Τα ματια του σκουριναν αποτομα.Εγιναν σχεδον μαυρα κατι που μου λεει οτι μαλλον το παρακανα.Μαλλον.Ηρθε με αποτομες δρασκελιες προς το μερος μου ,εβαλε το χερι του στον ωμο μου και με εκολλησε στον τοιχο δυνατα.Η ανασα του καφτη στο προσωπο μου.Η καρδια μου ηταν ετοιμη να βγει απο τη θεση της.
"Αυτο το σχολειο λειτουργει εδω και αιωνες."ειπε κοιταζοντας με κατευθειαν στα ματια μου.Απειχε μονο  μερικα εκατοστα."Δεν θα επιτρεψω ενα κοριτσακι σαν και εσενα να αναστατωνει την ταξη νομιζοντας οτι θα της περασει ετσι ευκολα.Αν κανεις τη ζωη μου δυσκολη θα κανω και εγω τη δικη σου.Αν δεν συμμορφωθεις θα φροντισω εγω να γινει.Εχεις πεντε μερες.Υστερα θα πας στην Ακαδιμια των βρικολακων.Θα δεις προς τα που κλεινουν οι δυναμεις σου και θα σε στειλουμε αναλογα σε αυτο το σχολειο.Φροντισε να σου τεριαξουν περισσοτερο οι βρικολακες γιατι εδω μαζι μου δυσκολο το βλεπω να επιβιωνεις."ειπε τοσο ψυχρα που ανατριχιασα ολοκληρη."Ελπιζω να εγινα κατανοητος.Τωρα ετοιμασου για το πρωτο σου μαθημα.Αρχιζει σε 5 λεπτα.Αν ξαναργησεις για οποιοδηποτε μαθημα"εδω πιεσε πιο εντονα τον ωμο μου στον τοιχο ωστε ενιωσα το κοκαλο μου να πιεζεται στον τοιχο τοσο που ενιωσα οτι θα σχιστει το δερμα μου."θα φροντισω να μετανιωσεις ασημα για αυτο."τελιωσε και ριχνοντας μου ακομη ενα ατρομητο βλρμμα βγηκε απο το δωματιο κοπανωντας την πορτα τοσο δυνατα που το βαζο που ηταν στολισμενα σε ενα ραφι διπλα στην πορτα επεσε και εσπασε.Αρα ειχα λιγοτερα απο 5 λεπτα να ετοιμαστω και να καθαρισω ενα βαζο.