THE CHOICE

12

1η ΜΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ: Η ερμηνεια των ονειρων ειναι η βασιλικη οδος για την ερμηνεια του υποσυνειδητου (Ζιγκμουντ Φρουντ)

Μετα το καθαρισμα του βαζου φορεσα κατι πιο εμφανησιμο και ετρεξα στην αυλη οπου γινονται οι συγκεντρωσεις , και φυσικα ο Αντριαν εδινε διαταγες απο το μικροφωνο: ποιος θα παει που, ποιος θα κανει τι, ποιος θα φερει τι και αλλα τετοια.

Για καποιο λογο σημερα σκεφτομαι το ονειρο που ειδα ψες...συνηθως δεν θυμαμαι τα ονειρα μου και καποιες φορες μονο λιγες λεπτομερειες μπορω να θυμηθω ...αλλα αυτο μπορω να το διηγουμαι συνεχεια χωρις να χρειαζεται  ιδιαιτερη σκεψη. Ηταν αρκετα παραξενο,  και μου φαινεται ακομα πιο παραξενο γιατι θυμαμαι προσωπα απο αυτο...ασχετο

Δεν εδινα σημασια στο τι ελεγε ο Αντριαν εφοσον παρακολουθουσα τους απιστευτους αυτους μυς που εκαναν την εμφανηση τους μετα απο καθε του κινηση. Απιστευτοι. Ειναι απο τους λιγους ανθρωπους που γνωρισα που εχουν τοσο ωραιο σωμα.

"Κχμ κχμ...." ακουστηκε η φωνη του Αντριαν απο το μικροφωνο διακοπτωντας με απο τις σκεψεις μου...θα πληρωσει πολυ ασχημα αν το ξανακανει " Ροουζ!!" ακουγοντας το ονομα μου ξαφνιαζομαι
"Ναι...?"
"Σου μιλαω! Περασε μεσα στην αποθηκη !!..Τωρα!" α σε μενα μιλουσε ολη αυτη την ωρα?
"Ε ναι... " απαντω διαπιστωνοντας οτι πισω μου υπαρχει μια σειρα απο λυκανθρωπους ετοιμους να με κατασπαραξουν.
Ολοι θα επρεπε να μπουμε εκει με σειρα για να πιασουμε το υποτιθεμενο οπλο μας. Δεν ξερω γιατι θελουν να πηγαινουμε ενας ενας εκει μεσα.
Υπαρχει μια ταιραστια ουρα πισω μου απο μαθητες που περιμενουν την σειρα τους. Βεβαια εγω ειμαι απο τους πρωτους. Νομιζω ειμουν η πεμπτη στη σειρα. Οσοι ηταν μπροστα μου μπηκαν μεσα. Και βεβαια δεν τους ειδα να βγαινιυν εξω. Τουλαχιστον απο την εισοδο.

Αρχισα να περπατω γρηγορα γιατι αποτι καταλαβα εμεινα λιγο παραπανω εκει εξω. Στην εισοδο της αποθηκης υπαρχουν τρια μικρα σκαλακια που μου θυμιζουν καλλιστα τα σκαλια της εισοδου του σπιτιου μου. Ποσο εχω πεθημισει αυτο το σπιτι. Η πορτα ειναι κλειστη και απο μεσα ακουγονται δυνατοι ηχοι. Τι ειναι εκει μεσα?

Στο ανοιγμα αυτης της πελοριας ξυλινης και γδαρμενης πορτας ακουγονται ακομα πιο δυνατα αυτοι οι ηχοι και η οσμη ψωφιου δεν μπορει να μεινει απαρατηρητη. Ειναι πολυ σκοτεινα εδω, αναρωτιεμαι γιατι δεν μας εχουν δωσει απ' την αρχη τα οπλα. Τοση φασαρια για το τιποτα.
Οσο περπατω ολα γινονται πιο εντονα οι θορυβοι, η μυρωδια ακομα και το σκοταδι. Που ειναι τα οπλα?