Persephone... Güneş'im, ruhum, ölümün içindeki yaşamım... Küçük, mükemmel sevgilim... Bir kadından küçük, tüm erkeklerden güçlü Persephone'um... Bana gözlerinle umudu, kalbinle ışığı verdin. Beni aşık bir adam yaptın.
Ölüm, benim var oluş sebebimdi...
Medya:Persephone Hikaye:Mother Earth and Her Children-1.Part
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evren, bir toprak parçası kadar bile gerçek değilken, var olan tek şey, karanlığın içinde, Kaos adındaki karmaşanın kütlesiydi. Kaos, yıldızların, gezegenlerin, Tanrıların, Tanrıçaların, Ay'ın ve Güneş'in, her şeyin oluşum sebebi oldu.
Gaea... Toprak Ana, yalnızca Kaos'dan meydana gelmişti. Gücü, tüm varlığı ve yıllar sonra hayat verdiği oğlu Uranus...
Uranus, bilindik adıyla Cennet Baba ve Toprak Ana, bir aşkın pençesinde yanıp kavrulurken, Cennet Baba tek aşkının üstüne yağmurlar yağdırıyor, O'nun çiçekleri ve ağaçları her şeyden daha güzel olabilsin diye ruhunu bu işe adıyordu. Yağmur damlaları, tüm çukur ve boşluklara düşüp, okyanusları, gölleri ve nicelerini oluşturdu.
Toprak Ana bundan çok memnundu ve bu su parçalarında diledikleri gibi yaşayabilmeleri için birçok canlı türü yarattı.
Fakat her şey, mutluluklarının filizi olan çocuklarının doğumuyla başladı. Felaket, üstlerine dolu gibi yağıyor, kara bulutlar yok olmak bilmiyordu. Aşkları su damlalarının altında eriyip gidiyor, sonsuz bir yolculuğa çıkıyor, dönmek bilmiyordu.
Evrendeki ilk aşk, kendini hiçliğe bırakıyordu. Toprak Ana ve Cennet Baba'nın çok sayıda çocuğu oldu.
İlk önce, canavara benzer üç erkek çocuğa hayat verdi Gaea. Bu çocukların her biri elli başlı, yüz elliydi ve dehşet verici görünüyorlardı. Gaea, daha sonra Cyclopelar olarak adlandırılan üç erkek çocuğa daha can verdi. Cyclopeların alınlarının tam ortasında, onları en az diğerleri kadar çirkin ve korkutucu yapan tek bir göz vardı.
Bu altı çocuk o kadar güçlüydü ki, tüm depremler ve fırtınaların bir araya gelip oluşturduğu enerji kadar sarsıcı ve can yakıcıydılar.
Cennet Baba, kendi çocuklarının yüzüne bile bakmaya cesaret edemiyor, onlardan ölesiye korkuyordu. Ne yaparlarsa yapsınlar, babalarının sevgisini kazanamayan bu altı çocuğun, babaları tarafından yerin en dibinde, pis ve hiçlikten daha karanlık bir çukura kapatılmasıyla, Toprak Ana kendini kaybetmeye başladı.
Üzüntüsü, sadece kendini değil, tüm evreni yakıyordu. Gaea daha önce hiç korkmadığı kadar korkuyor, kalbi, her zamankinden daha çok üşüyordu. Sanki biri gelip kalbine dokunsa, buz kalbi birden bire parçalara ayrılacak, fakat bu bile çocuklarını o dehşet verici çukurdan kurtarmaya yetmeyecekti.
Sanki, evren ikiye ayrılmış, o ve çocukları farklı taraflarda kalmış gibiydi. Ama acısıyla birlikte yok olmak dışında elinden hiçbir şey gelmiyor, gelemiyordu...
İşte bu, evrendeki ilk aşkın muhteşem var oluşu, ve sonsuz yok oluşuydu...
Fakat Persephone ve Hades'in aşk öyküsü, bundan çok daha farklıydı...
