Mijn homeknop van mijn telefoon is kapot merk in tijdens deze slaapuur. Ik ben hier namelijk nog steeds. Snap je? Homeknop. Home: thuis. Ik ben niet tuis.
Stiekem moet ik in mezelf lachen. Bilal kijkt raar naar me.
'Binnenpretje.' Zeg ik en ga verder met de opdrachten.
Jupp. Ik zit naast Bilal. Na dat hele Soffiane gebeuren zijn we ons eigen kant gegaan. Niet meteen. Ik moest eerst nog 10 minuten aan Soffiane uitleggen waarom ik naar mijn les moet en niet met hem zou doorbrengen. Opzich, ik had wel goeie argumenten. Ik kan zo in de 2e kamer gaan werken.
De bel.
Eindelijk.
Ik loop samen met Bilal naar de aula. Daar zien we Souhailla en nog andere mensen. Oh god nee echt niet. Ik ga daar niet heen. Ik krijg dan de volle aandacht. Nee Dankje.
'Ik moet nog naar mijn kluis.' Zeg ik en loop naar mijn kluis. Daar dump ik al mijn boeken die ik niet meer nodig heb vandaag en pak de benodigde boeken.
'Hallo schat.' Zegt een bekende stem.
'Te 1e noem me niet zo. Wie je ook bent.' Zeg ik en sluit mijn kluisje.
'Te 2e.' Stop ik en kijk naar Soffiane
'Wat moet je?' Zeg ik en loop naar de aula met Soffiane achter me aan.
'Eigenlijk heb ik soort van jou leven gered. Dus ik krijg een verrassing.' Zegt hij met een grijns.
Ik stop met lopen en ik keer me naar hem toe.
'Wat wil je?' Zeg ik. Ondertussen zie ik dat bijna de hele aula naar ons kijkt. Vooral de meiden. Maar zij kijken me aan alsof ze me willen vermoorden.
'Popu?'
'Noemen we dat zo tegenwoordig.'
Ik krijg echt irritaties aan hem. Ik loop weer verder.
'Een cadeautje.' Zegt hij en gaat voor me staan.
'Wat wil je?'
'Een kusje.'
Hahahaha. Dus not. Wat denkt deze gozer?
'Je mag de muur kussen, schat.' Zeg ik en loop weg. Deze keer zonder Soffiane achter me aan. Wat een wonder.
JE LEEST
Verkracht (deel 1)
Storie d'amoreZal ik terug gaan naar het restaurant of hier blijven wachten? Hij kan me hier gewoon zien. Mwa ik ga wel terug. Als ik naar het restaurant loop, loop ik langs een steegje waar natuurlijk bijna alle horror films over gaan. Ik word ruw naar binnenge...
