Ik probeer weer mijn ogen te openen. Deze keer lukt het. Ik kijk om me heen. Ik ben in het ziekenhuis.
Ik ga overeind zitten. Alles doet pijn. Mijn rug, benen, hoofd. Alles.
Dan gaat de deur open. Een bekend persoon komt naar binnen. Maar wie is het? Ik probeer het me herinneren. Hij komt naast me zitten.
'Hoe gaat het?' Vraagt hij
'Goed.' Zeg ik zachtjes. 'Wie ben jij?'
'Kan je me niet meer herinneren?'
Ik knik voorzichtig met mijn hoofd. Hij komt dichterbij en duwt me voorzichtig weer naar achteren zodat ik op het bed ligt.
'Ik ben Soffiane.' Zegt hij.
En dan komen de herinneringen. Er ontsnapt een traan. Ik probeer er weg te vegen maar ik kan mijn armen niet bewegen. Soffiane veegt de traan weg.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik zacht. O god. Mij keel doet zo pijn.
Hij kijkt me moeilijk aan.
'Ze hebben drugs in je lichaam gevonden.' Zegt hij met een zucht.
'Wat hoe?'
'Waarom zei je dat niet?! Dan konden we je helpen.' Zegt hij maar nu wat harder.
'Met wat?'
'Je verslaving. Nog even doorgaan en je was dood. Hoor je me dood! Alle schuld is nu op ons gericht.' Schreeuwt hij boos.
'Ik heb het nog nooit gebruikt.' Zeg ik ook boos.
'JE BLOED ZEGT WAT HEEl ANDERS!'
'Soffiane ga weg.'
'Je moet ee-' zegt hij maar meteen kap ik hem.
'GA WEG!'
Hij kijkt mij even aan. Boos natuurlijk. En dan loopt hij de kamer uit.
Wat is hier gaande?
JE LEEST
Verkracht (deel 1)
RomanceZal ik terug gaan naar het restaurant of hier blijven wachten? Hij kan me hier gewoon zien. Mwa ik ga wel terug. Als ik naar het restaurant loop, loop ik langs een steegje waar natuurlijk bijna alle horror films over gaan. Ik word ruw naar binnenge...
