1.0

255 16 13
                                    

-Sasuke'nin Ağzından-

Karşımızdaki eski dostumuza bakıyordum. Herzamanki kaçık hareketlerini yapıyordu. Tanrım, hiç değişmeyecekti!

Naruto ile birbirlerine atışmalarını izledim bir süre. Bundan bıkmıyorlardı galiba. Tanrım çocuk gibiydiler...

Birbirlerine laf atıp durmalarını izliyordum ,susmalarını umarak.
Galiba umduģum olmayacaktı çünkü Naruto serçe parmağıyla kulağını karıştıran dostumuza laf atmaktan geri durmuyordu.(Tamam komiklerdi ama hala çocukluk yapıyorlardı.)

- Ah..o kadar zaman içinde bir insan hiç mi değişmez..kuso...

-Ha..bir şey mi dedin?

-Ne , beni dinlemiyor musun ?!

- Dinlememi gerektirecek şeyler söylemiyorsan neden dinleyeyim ki?

- Ahh, seni kaçık sen de benim bir işime yaramıyorsun ama sabahtan beri karanlık sokak-

-Naruto!

Sözünü kesmiştim.

- İşine yarayacak..işimize. Kimseyi sana boşuna aratmıyorum. Çocukça atışmayı kesin.

İkisi de susmuştu.Tanrım sonunda. Birbirlerine tuhaf bakışlar atıyordular tanrım hala mı!

-Eh peki siz beni neden arıyorsunuz?

Sesiyle kafamı ona çevirdim.

- Rize..

- Hm anlıyorum ne yapmalıyım..

- Sadece o kaçığa bir süre hakim ol yeter..gerisine beraber bakacağız.

-Bunu yapabilirsin değil mi?

Naruto hala iğneleyici konusuyordu.

- Ah herkesi kendin gibi beceriksiz sanıyorsun..bu yanlış.

-Ha kuso..Seni şimd-

Onu durdurmuştum yoksa bu defa ikisine birden ben geçirecektim.

- Siz ikiniz didişmeyi kesmezseniz...ben kesicem..

Narutonun beyazladığını hissediyordum bile ama karşımdaki ahmakta hiç bir değişiklik yoktu. Tanrım delilerde uğraşmak zorundaydım.

Telefonumu çıkarıp saate baktım. Geç oluyordu dağılmalıydık.
Ahmak arkadaşıma döndüm.

-Ne yapacağını biliyorsun..?

-Tabiki.

-Onu nerde bula-

Gitmişti bile. Sınırlarıma geliyordum sanırım. Ahmak herif!

- Ah o ahmak için endişelenme..ne yapacağını biliyordur.

-Haklısın endişelenmem gereken ahmak yanımda.

-Teme!

Kafama inen yumrugu son anda savurdum. Bu ahmaklarla isleri nasıl yürütmüşüm onca zaman ? Şaşılacak şey galiba.

Biraz sonra biz de gidiyorduk. Aklım telefondaydı. Eve gitmek istiyordum!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Yıllar sonra yb yazan yazarınıza selam deyin. Belki unutulmuş bile olabilirim ama saymak istemediğim kadar sorunlar yüzünden yb yazamıyordum artık yazabilicem ♡ yarın textinge bölüm gelecek ve bir kaç bolumde ona final yapmayo dusunuyorum sonra bu kitabıma yogunlasicam ve yeni bir kitap bile yazabilirim daha sonra ♡ Bu kadar bekletyiğim için özür dilerim tum okuyanlardan ♡

~ bölum hakkındaki fikirlerinizi bildirim lütfenn ~


INABILITYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin