💀CANAVARLAR OKULU💀

💀2💀

Grizella💀

Penceremden vuran güneş ışıģıyle uyanmış ve yoldan geçen arabalara bakarak mutlu olmuştum. Tam yerimden kalkacaģım sırada odamda hiçbir eşyanın olmadıģını ve odanın kapısından bana doģru bakan iki-üç kişi olduģunu farketmiştim. Ürkerek kendimi yatakta biraz daha geriye atmıştım. Ancak bu sefer elime deģen şey beni biraz daha korkutmuştu. Elimdeki zarf Gabriel Canavarlar Okulu'ndan geliyordu ve üzerinde ise 'öģrenci GRİZELLA'ya' yazıyordu. Bu yazıyı okumamla kapı aniden açıldı ve bana bakan o kişiler beni sürükleyerek hemen salonumuzun ortasındaki büyük kara deliģe fırlattılar.""

Çıģlık atarak yattıģım yataktan uyandıģımda kendime gelememiš ve halen rüyanın etkisinde kalmıştım. Bu tür rüyaları bana her ilaç verişlerinde görüyordum ve her seferinde durum biraz daha kötüye gidiyordu. Dayanamıyordum artık. Dayanamıyordum...

Yatakta oturur pozisyonda dizlerimi kendime çekmiştim ve kollarımı ise bacaklarıma doladım. Ne yapmam gerektiģini gerçekten kestiremiyordum? Bu olanları da kabullenemiyordum! Burada yaşamayı da istemiyordum! Ölmek istiyordum šuan ama bu cesaret ben de yoktu. Intihar etmekten ölesiye korkuyordum ama bu gidişle kendimi öldürecektim sanırım... kızlar için gülümsemek, onlara iyi olduģumu söylemek istiyordum ama bunu bile yaparken aģlıyor ve kendimden geçiyordum yalnızca!

Sessiz sessiz aģlarken dizlerime gömdüģüm kafamı yavaşça kaldırıp, çoģunlukla vaktimi geçirdiģim revirin duvarlarına bakmaya başladım. Karşıdaki koltukta oturan birini farketmemle donakalmıştım. Düşünsenize odada yalnız olduğunuza inandıģınız bir anda karşınızda biri beliriyor ve karanlıkta parlayan gözleriyle size bakmaya başlıyor.

"S-sen.. neden buradasın?"

"Ne zamandır böylesin?"

"Huh? Neyden bahsediyorsun?"

"Şu krizlerini kastediyorum. Ne zaman başladı?"

"Bunu neden soruyorsun?"

"Uf.. ne çok soru soruyorsun. Sadece söyle ben de işimi halledip gideyim. Yeterince vakit kaybediyorum."

"Sana gel diyen olmadı gidebilirsin.."

"Bana bak aptal kız! Bu iş için arkadaşların ayaģıma kadar geldi. Onların çabasının boşa çıkmasını istemiyorsan artık sorularıma düzgünce yanıt ver."

Arkadaşlarım ayaģına kadar mı gitmiş? Ne yani benim için ona yalvardılar mı? Bu kızların aklından ne geçiyor böyle?

"konuşmayı planlıyor musun?"

"........ krizlerim bu okula, daha doģrusu bu evrene geldiģimde başladı."

"Yani önceki yaşadıģın evrende sinir sorunların yok muydu?"

"Vardı ama ben içime atmayı tercih ediyordum. Şuan da bunu beceremiyorum."

"Tamam, sorununu anladım."

Şuan kendimi çok şaşkın hissediyordum. Sadece bir iki soruyla hemen sorununu anlaması deģildi şaşırtıcı olan. Okul dışında bile adı duyulmuş bu büyücüye bizimkiler nasıl bir şey sundular da benim gibi çömez bir cadıyla ilgilenmeyi kabul etti?

Oturduģu yerden ayaģa kalktı ve kapıya doģru yöneldi. Bana ise yüzüme dahi bakmadan eliyle gel işareti yaptı. Sanki uşağını çağırıyormuş gibi bir hali vardı ama ses etmedim. Şuan önceliģim kızların uģruna ne verdiklerini bilmediğim tedaviyi olmaktı. Kim bilir bu canavar ne istemişti onlardan?

Onu takip ederek okul koridoruna çıkmıştım. Etraftaki bir iki öģrencinin bana tuhaf bakışlarla baktıģını gördüğümde onlara kaşlarımı çatmıştım. Ama daha sonra üzerimdeki gecelik tarzı beyaz hastane elbisesini farkedip onlara hak vermiş ve başımı öne doģru eymiştim.