💀CANAVARLAR OKULU💀

💀3💀

Grizella💀
O kendini beģenmiş Elın'la olan konuşmamızın, pardon tartışmamızın üzerinden saatler geçmişti ancak ben halen ona çok sinir oluyordum. Gerçekten kendi beģenmiş ibnenin teki!
Gerizekalı pis bö- ah!!

İçimden saydırıyor ve bir yandan da koridorda yürüyorken bir anda ayaģım bir şeye takıldı ve yere düştüm. Tüm uģursuzluklar beni mi buluyor be! Şuna bak bir de dizim kanıyor!! Tanrı aşkına sadece düştüm ve dizim sıyrılıp kanadı mı?!! Hiç bir şey demiyorum artık. Kader yine bana kıçıyla gülüyor.

İçimden lanet okuyarak düştüģüm yerden oturur pozisyona geçmiş, kanayan dizime bakıyordum. Ta ki yanımdaki küçük bedenin özür dileyen cılız sesini duyana kadar.
4-5 yaşlarında kûçük bir oģlan çocuģu yere diz çökmüş ve aģlamaktan kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Gözleri aynı benim gözlerim gibiydi. Masmavi. Geriye kalan şirin yüzü ise vana birini hatırlatmıştı ama çıkaramamıştım.

''A-apla.. özûy dileyim....😢''

''Ne?...neden özür diliyorsun bakayım ufaklık?''

''Yeyde otuyuyken ayaklayımı uzaddım. O sıyada şen takılıp düjtün.😢''

''Haa.. o mu bir şey olmaz ponçiģim. Iyileşir hemen. Tamam mı, üzülme sen..😀''

''Geyçekten kızmadın mı?''

''Îsterek yapmadın ki.. hadi bakalim aģlama artık..''

''T-tamam.''

Yerden duvara tutunarak kalktıģımda minik çocukta kalkmıştı. Ama bir iki şeyi merak ediyordum. Böyle küçük bir çocuģun bu denli tehlikeli bir okulda ne işi vardı?

''Adın ne senin ponçik şey?.''

''Ayisto.''

''Ayisto mu?''

''Hayır, Ayisto.''

''Ee..ama  bend- haa... anladım sen r'leri diyemiyorsun. Yani bu durumda ismin Aristo. Doģru mu?''

''Evet.''

''Peki Aristo'cum. Ben de Grizella, tamam mı?''

''Tamam :)''

''Aristo bu arada senin burada ne işin var tatlım? Burası tehlikeli bir okul ve çocuklara göre bir yer deģil..''

''Ama benim evin burası.''

''Nasıl yani?''

''Benim annem ve babam bu okuyda. ''

''Ö-öyle mi?''

''Evet.. beyki tanıyoyšundur? Onlay çok güçlü ve annem çok güjel babam da yakşıklı''

''Hmm.. Kimmiş bakalım bu mükemmel çift?''

''On-''

''ARİSTO!! SENI YARAMAZ ÇOCUK! NERELERDESİN, SABAHTAN BERİ SENİ ARIYORUM?!!''

Bu ses?

Arkamı hırsla dönmemle o kaba büyücü ile yine karşılaşmıştım.
Yine baģırıyordu... Hiç mi boğazı aģrımaz bu mahluģun? Hem el kadar çocuģa ne baģırıyor ki?!!
Şuna bak çocuk korkudan arkama saklanacak neredeyse.

''Ne baģrıyon be el kadar çocuģa!''

Benim bu ani girişimime karşın hem Aristo hem de Elın bana şaşkınca bakmaya başladı. Şaşkınlıģından ilk kurtulan Elın oldu.

''Sen kime ne dediģini zannediyorsun!!? ''

''Sana bu çocuģa baģırmamanı anlayacaģın dilden söylüyorum!''