Help me {N.H/Z.M}

Chapter 8.

Pov. Nikki.

Ik word langzaam wakker en voel me stijfjes. Ik doe mijn ogen open. Ik kijk naar mijn huilende moeder, huilende Zayn, Perrie die aan de rechterkant van het bed staan.

Ik draai mijn hoofd naar links en zie daar ook mensen huilen. Niall houd mijn hand vast en staat naast mijn bed. Daar achter staat de rest van little mix, Melody, Eva en de jongens.

Niall komt dichter bij en geeft me een kus op mijn lippen. Sloom kijk ik om me heen en zie dat alles wit is.

Ziekenhuis? Daar heb ik slechte herineringen aan. Want.. Dat leg ik later wel uit.

'Hoi liefje' Zegt mijn moeder snikkend. 'Mam.. wat is er gebeurd?' Vraag ik en mijn stem klinkt echt niet, zo schor heb ik het nog nooit gehad.

Mijn moeder slikt en op dat moment komt er een dokter met een zuster achter zich aan binnen. Ze glimlachen vriendelijk. 'Aah, ze is wakker! Hoe voel je je?' Zuchtend haal ik mijn schouders op.

'Gaat wel, beetje moe enzo.. Maar waarom lig ik hier nou?' Zeg ik lichtelijk geïrriteerd.

'Je kreeg opeens buikpijn, en je verloor bloed' Miskraam? 'Nee, je hebt geen miskraam gehad hoor Nikki' Ik zucht opgelucht. 'Wat is het dan wel?' Zucht ik. 'Het komt door iets van toen je 10 was'

Oja, die kut tijd. Ik moet er niet aan denken.. Ik had leukemie. Echt vreselijk, ik dacht dat mijn lichaam mezelf in de steek liet. En die prikken enzo. Dat gun je niemand, zelfs de grootste bitch van de school niet.

Niall veegt over mijn wang. Wacht, was ik serrieus aan het huilen?

'Was is er gebeurd toen ze 10 was?' Vraag Niall. Ik kijk mijn moeder aan en ze kan wel in huilen uitbarsten en Zayn ook. Het is bijna 6 jaar geleden..

Perrie en Zayn hadden toen al wat, dus Perrie had alles meegekregen en zonder Perrie zal ik heel anders in het leven staan toen ik ziek was.. Ze zei dat iedereen me zou steunen en dat ik overal het positieve in moest zien, dat lukte niet vaak maar ik probeerde het wel.

De dokter slikt even. 'Ze kreeg op haar 10e leukemie en gelukkig was ze op haar 13e weer schoon' Ik kijk van mijn dekbed naar Niall. Hij heeft zijn mond een stukje open en kijkt van de dokter naar mij. Hij omhelst me en het voelt veilig.

'Je hebt trouwens ook astma.. we waren je aan het onderzoeken en toen zagen we dat..' Ik kijk gelijk op. Ik astma?

'Het is niet zo'n erge hoor. Maar je was waarschijnlijk te moe en je kind in je buik.. die lag niet goed en daarom gebeurde er van alles. Maar het is nu goed enzo. Dus we komen vandaag nog een paar keer naar je toe om te vragen hoe je je voelt!' Ik knik. De dokter knikt ook als gedag en loopt weg. De zuster blijft staan.

En kijkt naar Liam en glimlacht. 'Mevrouw Muller?' Ze schrikt en kijkt naar de dokter die in de deur opening staat. Ze knijpt zowat haar map kapot. Van de zenuwen denk ik.

Ze bweegd een beetje hyper-achtig en loopt snel naar de dokter toe. De zuster, genaamd "Mevrouw Muller"draait zichnog een keer om en kijkt naar Liam. Snel kijk ik naar Liam en hij glimlacht naar haar. Hmm, wat is hier aan de hand?

De dokter pakt haar armen kijkhaar een beetje boos aan.'Kom je nog of moet je op mijn rug?' Ze word rood en loopt snel weg. De dokter volgt haar.

'Dus..' Zeg ik maar en zucht. 'Ik wist niet dat je leukemie hebt gehad..' Zei Niall zachtjes en bij het woordje "leukemie" snikt mijn moeder. Ik pak haar hand en kijk dan weer naar Niall. 'Ja.. ander onderwerp alsjebliefd?' Zeg ik en wrijf over mijn buik. 'Nog 3 maandjes! Spannend!' Zegt Jade hyper. Ik lach en knik. Mijn moeders hand heb ik nog steeds vast.

'Guys.. ik moet even naar de wc..' Zegt Liam en wil de deur uit lopen maar ik zeg al wacht. 'Ga je niet bij de wc hier in de kamer?' Hij schud zijn hoofd en loopt de deur uit. 'Hij krijgt echt wat met die ene zuster!' Zegt mijn moeder schokkend door het huilen. En iedereen lacht. 'Mam je bent echt geweldig' Lach ik en ik open mijn armen.

Ze geeft me een lange knuffel en dan laten we los. 'Zullen we wat gaan drinken? Dan kunnen we de tortelduifjes lekker alleen laten' Zegt Louis. En iedereen knikt, ik kijk naar ze en glimlach dankbaar. Iedereen zegt doei en ze lopen allemaal de kamer uit behalve Niall.

'Ik was zo bang..' 'Niall, ik ben er nu en met het kindje is alles goed.. Niet bang zijn' Glimlach ik en niall knikt. 'I love you so much!' Niall glimlacht deze keer en hij kijkt me vol lust aan. Hij komt dichterbij en zegt. 'I love you too baby' Hij geeft me een paar kusjes en hij likt op mijn lippen.

Ik open mijn mond en dan draaien onze tongen rondjes om elkaar. Ik schuif wat op en Niall komt op mijn bed zitten, terwijl we nog steeds aan het zoenen zijn.

Niall gaat iets naar achter en zijn mondhoeken krullen naar boven wat de mijne ook doen. Ik krab achter mijn hoofd en zucht. Niall komt naast me liggen en glimlachend leg ik mijn handen op mijn buik en Niall legt zijn hand op mijn hand. Ik leg zuchtend mijn hoofd op zijn schouder.

****

Klein stukje voor jullie! Het is iets..

Ik kon vandaag niet schrijven want ik had een verjaardag..

En gister had ik gewoon een dagje voor mezelf, want ik heb ook gewoon een leven ghehehe..

Heeft iemand misschien nog ideeën wat ik kan doen, voor ze gaat bevallen anders weet ik niks en moet ik een super stuk door spoelen.. Maarja dat kan ik misschien ook nog doen..

Sorry van de spellings fouten ;$

Doeeeiiii xxx Nikki ♥♡♥♡.