Help me {N.H/Z.M}

Chapter 14.

Pov. Nikki.

'Hij heet.. Luke Noah Horan' Giechelde ik.

'Wat een lieve naam!' 'En super schattig!' 'Aaaawh, jullie zijn echt een perfect gezin..' Zei Perrie en Niall en ik glimlachte. 'IK HEB TROUWENS NOG EEN CADEAU!' Gilt Louis. Hij haalt een soortvan knuffeltje achter zijn rug vandaan. (A/N: Zo'n doekje met een hoofd eraan, snap je?). 'Awwh, Louis wat lief! Je hoefde dit echt niet te doen hoor!' Louis heeft het knuffeltje aan mij en geeft me een knuffel. 

Zayn legt een grote beer op het bed bij mijn voeten einde. 'Dit is van ons allemaal, voor Luke'. 'Awh wat lief, jongens. Waarom doen jullie dit toch?' Giechel ik. Niall streelt het wangentje van Luke wat Luke een grappig gezichtje geeft. 'Awhh' Zegt Melody. Ze geeft een super grote kaart en ik lach. 

Ik open het en begin te lezen. 'Aaaah, super lief Melody! Die schaapjes zijn lief, heb jij die getekend?' Vraag ik nieuwschierig.

'Nope, mijn zusje, Ashley van 11 jaar heeft dat gemaakt, zekan goed tekenen vind ik.. Dus ik vroeg of ze schaapjes wou tekenen' Glimlacht ze.

****

Nadat ze nog een uurtje bleven, zijn ze weg gegaan. Luke ligt op mijn borst met zijn hoofdje op mijn schouder en ik streel geruststellend op zijn rugje. Ik gaap en kijk naar Niall die bezorgd naar mij kijkt.

'Nikki, misschien moet je even ehm.. slapen, je bent vast heel moe' Hij loopt naar me toe. 'Niall alsjebliefd, zeg gewoon dat je Luke wil vast houden, maar ik wil wel even lekker slapen inderdaad' Giechel ik.

Niall neemt Luke van me over en gaat op een stoel zitten. 'Slaaplekker sweetie' Hoor ik Niall nog zeggen en val dan lekker in slaap.

****

Mompelend word ik wakker van een krijsend geluid. Ik open mijn ogen, Luke ligt in een soortvan bedje die kan rijden te krijsen en met zijn armpjes te spartelen.

Ik ga recht zitten en trek het bedje naar me toe, daar haal ik Luke voorzichtig uit. Ik wieg Luke zachtjes heen en weer en kijk dan om me heen.

Waar is Niall? Hij was hier toch.. Ik zucht omdat Luke nog steeds door huilt. Ik streel zuchtend zijn wangentje. 'Sssst.. stil maar, mama is hier droppie' Fluister ik en bedenk me dan dat hij misschien wel wilt drinken.

Ik zoek geïrriteerd het knopje, zodat er een zuster of dokter kan komen tussen het gekrijs door. Eindelijk daar is ie, ik druk op het knopje.

Na ongeveer twee minuten, wat lijkt op tien minuten komt er een zuster binnen. Het gekrijs van Luke word iets minder maar hij huilt nog steeds.

'Hij denk ik wilt drinken, geeft u borstvoeding of de fles?' Vraagt de zuster lief.

Shit, daar heb ik het met Niall helemaal niet over gehad. Shit shit shit, Niall! Waar is hij eigenlijk?

'Ik wil mijn vriend graag even bellen als dat kan..' Zeg ik een beetje onzeker. 'Tuurlijk kan dat, waar ligt je telefoon?' Ik wijs naar de plek waar hij ligt en de zuster pakt hem en geeft het dan aan mij.

Ik probeer 'Niall' te zoeken in mijn contact lijst wat niet echt gemakkelijk gaat. De zuster merkt het. 'Moet ik euhm.. u kindje even vast houden zodat u kunt bellen?' Nee, je blijft me je vingers van mijn kind af! Wil ik eigenlijk zeggen maar knik dan toch en geef Luke voorzichtig aan de zuster.

Ik zie Niall staan en druk dan op bellen.

(Niall=N. en Nikki=Ik).

N: Hallo, met Niall.

Ik: Niall, met mij. Waar ben je?

N: Ik was wat eten aan het halen, ik kreeg honger dusja.. Hij is even stil. Hoor ik Luke huilen?

Ik: Ja, hij huilt al ongeveer 5 minuten lang. Maar ik moet je even spreken of ik borstvoeding moet geven of dat we de fles geven..

N: Maakt mij niet uit, ik vind alles best. Wacht, ik kom eraan.. Tot zo love.

Voordat ik iets kan zeggen heeft hij al opgehanen en krijg ik Luke in mijn armen, die nog stééds aan het huilen is en de heletijd met zijn armpjes en beentjes sprateld, Luke ondertussen helemaal rood is geworden en zit weer te krijsen.

Niall komt rustig binnen gewandeld. En de zuster en ik zuchten. 'Niall hehe, kon het nog slomer?' Roep ik omdat we elkaar anders niet verstaan.

'Sorry' Hij gooit zijn handen in de lucht. 'Niall, vind je het erg als ik borstvoeding geef?' Vraag ik onzeker en ik voel mezelf rood worden.

'Nee Nik, natuurlijk niet! Wat jij wilt doen, vind ik goed' Glimlacht hij. We kijken de zuster aan die ons vragend aan kijkt. 'Borstvoeding?' Vraagt ze en ik knikt.

Ze helpt me met alles, hoe het moet enzo. Wanneer Luke kan gaan drinken is hij eindelijk stil en hij heeft grote ogen met het drinken.

'Wanneer mag ik eigenlijk naar huis?' Vraag ik ondertussen.

'Ik zal even kijken' Zegt ze en loopt de kamer uit. 'Hoe voel je je Nikki?' Vraagt Niall dan maar. 'Uhm, ja wel goed. Alleen een beetje moe.. En jij? Nu ben je een lekkerding én een papa' Bloos ik.

'Vind je mij een lekkerding?' Grijnst hij. Ik rol met mijn ogen. 'Natuurlijk.. Je bent geweldig. Alles aan jou is geweldig!' Giechel ik.

Niall komt naast me op bed zitten en kust me zachtjes en romantisch terwijl Luke nog steeds zit te drinken. De kus word wilder en dan trekt hij terug.

'De volgende keer zet ik mijn lippen om je tepel' Zegt hij hees en schor door de kus in mijn oor. 'Niall.. Doe normaal.' Giechel ik. 'We zijn in een ziekenhuis lieverd' 'Als we thuis zijn kan het wel..' Fluisterd hij schor.

'Als ik thuis ben, ga ik echt geen seks met je hebben hoor Niall! Gekmens.' Giechel ik. Niall grinnikt.

****

Luke ligt nu te slapen en ik moet straks met een dokter praten, hoe het met me gaat blablabla en dan maar hopen dat we naar huis mogen, ja we.. Luke en ik.

De zuster komt met een rolstoel de kamer binnen gewandeld. Niall en de zuster helpen me met opstaan en me te laten zitten. Er komt een andere zuster de kamer binnen om mijn bed op te maken en om op Luke te letten. 

Niall duwt de rolstoel waar ik in zit en de zuster wijst de weg. We komen in een kamer waar het best wel koud is. 'Meneer Jansen, hier zijn mevrouw Malik en meneer Horan, u wou hun spreken.' Glimlacht ze en de dokter, genaamd 'Meneer Jansen' knikt. De dokter is kaal en heeft een brilletje op, zo'n ronde ugh. De zuster is al weg en Niall heeft plaats genomen op een stoel die naast mij staat.

'Dus, mevrouw Malik.. Heeft u nog ergens pijn?' Vraagt hij met een bekakt stemmetje. 'Nee nergens, alleen een beetje moe..' Hij knikt. 'Dat hoort erbij. Je hebt dus nergens pijn.. Dus ik denk dat u morgen naar huis mag.. Alleen als u pijn heeft of u voelt u helemaal niet goed, gelijk bellen of hier heen komen.' Hij pakt een klein papiertje en een pen. Hij schrijft er wat op en geeft het briefje aan mij.

'Als er iets gebeurd dan moet u naar dit nummer bellen, dat is het nummer van mijn werk telefoon. U bent nog al jong dus er is meer kans dat er iets gebeurd.. Maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit.' Ik knik. 'Dan mag u nu gaan, u kunt vast nog wel wat rust gebruiken.' En bedankt.. Zie ik er dan zo slecht uit?

Hij glimlacht en ik doe hetzelfde terug. Niall en de dokter schudden elkaars handen en de dokter en ik doen hetzelfde. Niall duwt me weer de kamer uit en na lang zoeken om de kamer te vinden, hebben we de kamer eindelijk gevonden. 

We komen de kamer binnen en we zien de zuster nergens. 'De zuster zou toch op Luke passen?' Mijn ogen glijden snel naar het bedje waar Luke in hoort te liggen, ik zucht opgelucht als ik zie dat Luke er nog in ligt.

****

Hei dude's, ik wist niet wat voor naam ik moest doen dus ik ging kijken op zo'n site dinges, en toen was ik aan het twijfelen welke voornaam ik eerst wou doen.. Uit eindelijk heb ik voor Luke gekozen.

WAUW. Ik typte Luke, en toen stond er opeens: aluminium.. Omdat mn toetsenbord heeft zo'n ding die de woorden 'verbeterd' naja, meer 'veranderd'.. xx !