Eyfet | Sen Gibi

3. Bölüm

İçimden Eylem'e iyi geceler dileyerek uyudum. Eğer Bahar gibi bir dertten kurtarsa kurtarsa Eylem kurtarırdı beni.

Fethi'den...
Sabah uyanır uyanmaz eğitime gittik. Çok yorulmuştuk. Dinlenirken dün geldi aklıma. Eylem'i aramalıydım. Yavuz komutan zaten bugün dışarı çıkabilirsiniz demişti. Eğer bir şey olursa arardı.
Koşarak odama gittim ve Eylem'i aradım. Telefonu açar açmaz konuşmaya başladım.

"Eylem selam,naber? Bende iyiyim. Ya benim sana bir konuda ihtiyacım varda yardımcı olabilir misin?"

"Saol Fethi,bende iyiyim."

Elimi saçlarımın arasına daldırdım ve devam ettim konuşmama.

"Pardon."

"Gizliden aramamışsın?"

"Benim numaram da sende olsun dedim,olmaz mı?" Güldü.

"Olur."

Artık konuya girmem gerektiğini hatırlayıp devam ettim sözlerime.

"Eylem yardımına ihtiyacım var. Buluşalım mı,şimdi?"

"Otele gel,ben seni dışarıda bekliyorum."

Telefonu kapatıp dışarı çıktım. Koşarak otele doğru gittim. Otelin önüne geldiğimde yavaşladım. Eylem beni bekliyordu. Beni görünce yanıma geldi.

"İyi misin?" diye sordu endişe içinde.

"Türk askeriyim kızım ben,biraz koştum diye neden kötü olayım?"

"Gel odama gidelim,orada konuşuruz."

Kafamı sallayarak onayladım ve Eylem'i takip etmeye başladım. Odasına gelip kapıyı açtığında kendisi önden girdi,bende arkasından gelip kapıyı kapattım. Masanın yanındaki sandalyeye oturdum. Eylem'de elinde iki fincan kahveyle geldi ve bir tanesini bana verdi.

"Ee,anlatmayacak mısın?"

"Sevgilim,yani eski sevgilim,buraya geliyor. Karabayır'a."

Yüzündeki gülümseme soldu bir anda. "Devam et," dedi bana.

"Benim kendisini hâlâ unutamadığımı düşünüyor. Fakat eğer bir sevgilim olursa yani en azından o buradan gidene kadar,ona kendisini unuttuğumu kanıtlayabilirim."

Gülümsemesi yüzünden tamamen kaybolurken gözlerini bana dikti. Bir anlığına gözlerinden kırmızı ışınlar çıkıyor da onlarla beni öldürecek sandım.

"Peki bundan bana ne?" dedi sert bir şekilde.

"Sevgilim olur musun?" diye zor da olsa sordum o soruyu. Durumu açıklamıştım ve yanlış anlayacağını düşünmüyordum.

"Bana dedin ki az önce,'eski sevgilimi kandırdıktan sonra seni bir köşeye atacağım,seni kullanacağım',böyle bir şeyi kabul edeceğimi mi düşündün sen?!"

"Eylem sakin ol!"

Ayağa kalktı. Daha çok bağırıyordu artık.

"Olamam sakin filan!"

"Bana sesini yükseltme!"

"Naparsın,yükseltirsem naparsın?!"

Dayanamıyordum artık,bu kadarı fazlaydı.
Eylem'i kolundan tutup duvarla kendim arasına aldım ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum. Nasıl,neden yaptım bilmiyordum ama o an en mantıklı şey bu gibi gelmişti.
Eylem bunu beklemediğinden olsa gerek birkaç saniye hiçbir şey yapmadı. Sonunda kendine geldiğinde beni itti ve kendini banyoya kapattı.