Aquamarin

1. Bölüm: "His"

Hey, merhaba! Ben Elisa, 18 yaşındayım ve lise son sınıf öğrencisiyim.

Benim kim olduğumu tahmin etmeni istiyorum senden. Aklına geldi mi bir şeyler? Sarı saçları beline kadar uzanan koridordan geçerken herkesin hayran hayran baktığı o kız mı? Belki bir zamanlar sana evet diyebilirdim ama şu an için diyemiyorum. Elindeki çikolatalı süt bittiği için üzülen küt saçlı kız? Hayır, o da değilim.

Eğer koridorda biraz daha ilerlersen, beni göreceksin.

Sosyal ortamı olmayan, sınıfın birinde üniversite sınavına çalışan kimsenin tanımadığı o zeki kız mı? Maalesef o kız da değilim. Kimsenin beni tanımamasını çok isterdim, aksi gibi okuldaki herkes beni tanır ve herkes beni gördüğünde aynen şöyle der; "Onun için gerçekten üzülüyorum."

Aslında bakarsan bazen bende kendim için üzülüyorum. Konumuz bu değil ama oraları sonra anlatacağım.

Öylece durma hadi, biraz daha yaklaş, koridorun sonuna doğru ilerle.

Ee ilerlerken doğal olarak, köşedeki kız grubuna takıldı gözün, okula geldiğinden beri ellerinden telefonu düşürmeyen ve ağzındaki cikleti şişirip duran o sinir bozucu kız grubunun da bir parçası değilim.

Merak ediyorsan biraz daha ilerlemen gerekecek. Sen sürekli etrafındaki gülüşüp duran, mutlu insanların arasında ararsan beni bulamazsın.

Neyse, daha fazla yormayacağım seni, şimdi sana dediğimi yap, koridorun sonuna gel ve yangın merdiveni kapısını aç.

Açtın mı?

Ta taaa!

Merdivenlerde oturmuş, siyah kapüşonlu o kız benim.

Neden buradayım merak ediyor olmalısın?

Dur dur hemen düşüncelere dalma, ben söyleyeyim, tahmin ettiğin gibi çirkin değilim veya özgüvensiz... yalnızca biraz farklıyım. Dış görünüşüm herkes gibi iki gözüm, bir burnum, bir ağzım var. Farklı olan yanım aslında tam olarak boynumdaki kolyeyle alakalı.

Ne saçmalık ama değil mi? Bence de öyle ama bu bir kehanet ve bu kehanet beni sosyal ortamımdan, gelecek planlarımdan, hayallerimden, hedeflerimden ve ailemden uzaklaştırdı.

Lisenin ilk üç yılı muazzam geçti, harika arkadaşlarım, harika bir hayatım vardı. Bir lise öğrencisinin sahip olabileceği her şeye sahiptim ancak kehanet bana daha fazlasını verdi. Benim omuzlarıma kaldırabileceğimden daha büyük bir yük koydu.

İstersen şöyle yapalım, sana her şeyi en başından anlatayım. Normal hayatımın nasıl bir anda anormal boyutlara ulaştığını... O zaman gel, her şeyin başladığı yere gidelim, lise üçüncü sınıfın karne törenine!

'9 ay öncesi, 18 Haziran 2015'

Ceyda'nın sürdüğü kırmızı tırnak cilasının yaydığı kokuyu içime çektim, bu tarz kokular nedense çok hoşuma gidiyordu.

"Elisa, sana da sürmemi ister misin?"

Ceyda'nın sorduğu soruya başımı olumsuz anlamda sallayarak, "Oje sevmiyorum ki." diye cevap verdim.

Ben cümlemi bitirir bitirmez Şeyma, "Zaten denize gireceğimiz için sürsekte hemen soyulur." diyerek lafa karıştı.

"Haklısın." dedi Ceyda tırnaklarına hayranlıkla bakarak. "Yanıma bir kaç tane daha almam lazım, soyuldukça yeniden sürerim."

Verdiği bu tepkiye ister istemez güldük. Ceyda ve her yere götürdüğü, meşhur makyaj malzemeleri. Resmen onlarla yatıp, onlarla kalkıyordu.