Ontvoerd // Het avontuur van Joost en Link

Hoofdstuk 10: Uit de hand gelopen ruzie

De ster gaf een zo grote straling af dat alle monsters van Joost af vlogen. "Ik wist niet dat zo'n lullige Frozen toverstaf zó handig was". Zei Joost lachend. Er was nog één monster over. Het grote monster. Het monster zag er niet aardig uit. Klinkt logish, monsters zijn nooit aardig. Joost zwaaide weer in het rond met zijn toverstaf. "Au"!! Riep Nikki toen Joost tegen haar hoofd aan sloeg met zijn Frozen toverstaf. "Je staat ook zo in de weg"!! Riep Joost. Nikki liep half huilend weg omdat Joost zo boos op d'r geworden was. Nikki liep de zelfde weg terug. Bíjna dan. Op een kant na. Ze liep de verkeerde kant. Ik denk dat Nikki het was vergeten. "Nikki wacht nou! Sorry oke"! Voordat Joost het kon zeggen was Nikki al weg. "Shit wat moet ik nou"? Joost had besloten om eerst het grote monster te te verslaan en daarna verder te denken over wat hij zou moeten doen. Hij zwaaide weer verder en dit keer zonder Nikki die naast hem stond. Hij wees naar het monster, er kwam een lichtstraal uit maar het was dit keer niet genoeg om het monster te verslaan. Joost ging maar gewoon meppen met het stokje. Maar nee het meppen werkte ook niet. "Aaah de batterij is gewoon leeg, jeetje dat gaat snel". Joost had net niet genoeg tijd om van batterij te veranderen door het monster die op het sprong. "HELP"!!! Nikki was er niet, die kon hem niet meer helpen. "Man wat heb ik nou weer gedaan..." Joost sluitten zijn ogen omdat hij dacht dat dit het einde van zijn leven was. Het monster maakte opeens een heel raar geluid. Het werd licht in Joost zijn ogen. Joost voelde niks meer over zich heen liggen. Joost opende zijn ogen en zag het grote monster dood op de grond liggen. "Wie of wat heeft dit gedaan? Maar thanks"? "Shit ik moet Nikki nog halen"! Joost rende door alle gangen om Nikki te vinden. Nergens te vinden. Joost keek nog even in de laatste gang en zag daar weer de man, Pascall. "WAAR IS ZE GEBLEVEN"?! Joost begon Pascall gelijk te meppen. Pascall stak zijn hand uit en Joost werd naar achter geblazen. "Waar is ze.. ik heb d'r nodig, ik hou van d'r, laat d'r met rust..." Joost liet een traantje vallen. "Wat heb ik gedaan.. Ik verpest ook echt alles". Joost zakte helemaal in van verdriet. "Ik kan het niet meer, ik geef het op..." Pascall rende weg zonder iets te zeggen. Joost bleef liggen op de grond en viel in slaap. Er kwam opeens iemand om het hoekje lopen. Ze leek op een heks. "Word wakker". De heks maakte Joost wakker. "Hoi ik ben het hulpje van Pascall, Julie, aangenaam. "Ga jij mij nu ook al lastig vallen, LAAT ME MET RUST"! Zei Joost nog half slapend. "Ik ben hier om je te helpen". Zei Julie bezorgd. "Je bent het hulpje van Pascall, denk je echt dat ik je moet vertrouwen"? "Nee ik denk het niet, maar ik zou het als ik jou was wel doen.. Als je je vrienden terug wilt..."