Ontvoerd // Het avontuur van Joost en Link

Hoofdstuk 11: De tempel

"Ja, oké, ik vertrouw je.." zei Joost twijfelend. "Oke ik help je verder, loop achter me aan". Zei Julie met vol moed en vertrouwen tegen Joost. Ze liepen weer terug naar het portaal. Ze waren daar niet alleen. Alle monsters waren weer terug gespawnd. Julie pakte haar stokje en begon ermee te zwaaien. 'Poef'. Ze waren allemaal in één keer weg. "Hoe doe je dat"? Zei Joost met verbazing. "Gewoon zwaaien". Ze liepen naar het portaal en sprongen er samen in. De hele wereld draaide om hun heen. Ze werden er helemaal duizelig van. Aangekomen aan de andere kant van het portaal waren ze in een woestijn beland met alléén maar zand. "Hey! Dit kwam ook voor in Lucas zijn level"! Zei Joost. Ze liepen verder door de droge woestijn opweg naar de basis van Pascall. "Hey uhm Julie? Is het nog ver lopen"? "Ja, nog zo'n 4 uurtjes, ik kan ons wel teleporteren als je dat wilt"? "Prima". Julie zwaaide met haar stokje en 'poef' ze waren weg. Ze stonden voor de tempel van Pascall. Ze liepen naar binnen met Julie voorop. Zei was er namelijk al vaker geweest. Julie klopte aan voor de deur. Pascall deed open en zag Joost en Julie staan. "Heb je me verraden"? Zei Pascall tegen Julie. "Uhm, i-ik heb je veel uit te leggen". "Julie, ik dacht dat ik je als hulpje kon vertrouwen... MAAR NEE, NU GA JE ERAAN"! Pascall pakte zijn luchtdruk geweer en liet ons naar een gevaarlijke machine vliegen. "Pascall, STOP"! Riep Joost. Maar niks hielp, Joost en Julie werden meegesleurd op een lopendeband naar een machine die hun zou vermoorden. "Julie, sorry voor wat ik je heb gedaan, ik moest hier gewoon niet heen gaan, het is mijn schuld..". "Nee Joost het is niet jouw schuld, het is de mijne, sorry". "Hahahahaha dit is jullie einde"! Lachte Pascall. "Het komt goed Joost, het komt goed..."