I'm Secretly Inlove With My Fiance.

Chapter 20

Chapter 20-Getting worse.
C a s s e y

Two days passed simula ng, mag usap kami ni andrew. Iniiwasan ko siya well, oo. Pero, sa tagal ko sa apat na sulok ng silid na ito don nag pa flashback lahat saakin. Alam kong hindi kasalanan ni andrew na mainlove ako sa kanya. But, what i am doing right now is a complete bullshit.

Kinakausap ako ni andrew but, i just keep on saying that i'm ill. That's what i love about andrew nirerespeto nito ang mga desisyon ko lalong lalo na pag alam nitong kailangan ko talaga ng space.

Sa nangyayari ngayon, napapag isip isip ko na, kakaunti na nga lang ang time na meron ako para makasama si andrew ay, nagawa ko pang mag sayang ng dalawang araw.

If andrew love this girl, siguro kailangan ko na talagang tanggapin na, hindi na lalagpas ang relasyon namin sa, pagiging mag kaibigan.

Always remeber cass, being brave is to love someone unconditionally without expecting anything in return. That's love cass it's either win or lose.

Maybe this is the time, na ako naman ang, magpasaya kay andrew. Wala namang kasalanan si andrew sa mga pangyayaring ito. Maybe, i should let him go and, free him to the one that he really love. I won't do anything na pwedeng makasakit kay andrew. This time, kahit na masaktan ako ng sobra sobra, ako naman ang mag sasakrispisyo para dito.

Agad akong nagtungo ng banyo para maligo. Nag ayos ako dahil, kailangan ko na yata talagang gawin yun. Kailangan ko na din lumabas at, harapin ang mga bagay na, sa tingin ko ay maling takbuhan. Kahit, hindi magsalita si andrew i know, that he needs his bestfriend and, that's me. The only me.

Kumatok ako sa pinto ni andrew. Nagbabakasakali na nandito pa siya. "Drew? Nandyan kapaba?"

Nagulat ako ng makarinig ako ng isang kalabog. "Aww!" Nakita kong nakahawak ito sa noo niya.

Agad ko itong tinulak pabalik ng kwarto at, pinaupo sa kama nito. "Ay! Tanga.." Napapailing iling ako ng, makita ko ang bukol nito. "Ano bang nangyare? Bakit ka nagkaganyan?"

"Narinig kong tinatawag mo ako. Sa pagmamadali ko, nakalimutan kong, di nga pala nakabukas ang transparent door ng banyo." Natawa naman ako sa katangahan ni andrew. Kaya, ganun nalang ang pagtitig nito saakin. "Kailangan bang magkabukol pa ako for you to laugh like that? Kung kailangan talaga, i won't regret kahit mag mukhang bukol bukol ang gwapo kong mukha para lang, makita kong masaya ka."

"Ang corny mo! Don't worry drew. Pinipilit na ipaintindi ng, utak ko sa puso ko na, siguro nga di pa para saakin ang pagmamahal sa panahon ngayon. Sinusubukan kong tanggapin andrew. One step at a time." Nginitian ko na ito ng pagkatamis tamis. Siguro, mas makakabuti kung, tanggapin ko nalang kahit na nasasaktan ako. Oo masakit, pero sa tuwing nakikita kong masaya si andrew, hindi ko alam pero, para bang masaya din ako para dito.

"Good. Huwag kana mag tago ng magtago sa guest room na yun." Ginulo gulo nito ang buhok ko na siya nanamang kinainis ko.

"Don't do that please? Para mo kasi akong ginagawang aso niyan." Tumayo ito at biglang hinalikan ang ulo ko. Para saan nanaman yun?

"Cass, If wala kang ibang gagawin, sama ka sakin. My college friends will join us here later. They're spending three days vacay here. Sama ka?" Nakatingin lang ito saakin na nag aantay ng isasagot ko.

"Sure why not. Kaya nga ako nandito e para din magbakasyon. Hindi para ma stress." Ngumiti naman ito saakin. But, i saw something in his eyes. Why do i feel na parang, hindi masyadong masaya ang mga ngiti nito ngayon. "Where's dione? Sasama din ba siya mamaya?"